Alle inzendingen over verblind

Ik haal mijn geluk uit de zonnestralen op mijn gezicht, waarom doe ik dan toch mijn ogen dicht?…

Ik kijk uit het vensterraam naar de weg van asfalt auto's razen voorbij, een claxon toetert een vinger die verschijnt en een vent die foetert. Ik sta in het bos zie paddenstoelen rood met wit vertrappelt door een kindervoet de bomen wuiven heen en weer vernieling komt me tegemoet. Ik zit in de sofa luisterend naar de stilte verstoord…

in jouw ogen zie ik mijn verlangen glanzen als kristal mijn ziel is een geslepen spiegel jij bent het zand dat me polijst…

wild dieprood gekruld Mijn schaduw glinstert glans Dartel op hooggehakte pumps En heb de godganse dag sjans Mijn huid lijkt wel van brons Ogen lijken groen op te lichten Glimlach schijnbaar aanstekelijk Laat geluk naar buiten richten Parfum als een heerlijke hypnose Zweemt bedwelmende rozengeur Mensen lachen spontaan en lief De wereld verblindend…

ik heb je nooit zien vliegen toch heb jij altijd vleugels gehad je danste en liep zonder de grond zichtbaar te raken liet elegantie je dragen ook de bewonderende blik van de mensen gaf jou de spirit om zwaartekracht te temmen daar waar zonlicht jou schaduw gaf koos jij de zwevende pas op de rand van contrast wist jij verblinding…

Jij, Ik, Lopend op het strand, Hand in hand. Oog in oog. De zon verblindt maar niets houdt je nog tegen. Jij, ik, Mijn lippen op de jouwe. Voor eeuwig samen: jij bent de mijne.…

door de sneeuwstorm draaiend in cirkels zoekend naar houvast reikt ze haar hand welke door het obscure wordt aangeklampt opgeslokt walend door de zee van tijd gaat ze op in het onbekende ~*~…

het was de zon die lachte vandaag kriebelend op de huid wit ontdooiend winter en de lagen wol ontstegen valt de eerste confrontatie tegen verblindend zijn de eerste kreten van de bruinverbrande zonnebankgemeente maar als thuis de warmte is gesust zijn de bandjes zichtbaar waarmee het topje op de schouders heeft gerust…

ik heb jouw bloemen niet zien bloeien was te zeer verblind door eigen kleurenpracht in mijn dagelijkse zorg of de ander die ook zag pas toen mijn weelde over en vergeten was kwam ik echte schoonheid tegen in jouw lach en liefdevolle weten voelde ik dat jij mijn blindheid zou vergeven…

Liefde nam lust toen voor altijd over Wij kusten intens hemel nacht Lijnen lopen over in elkaar doen ons samen aangenaam chillen Liefde die nooit verloren gaat met lust die activeert Verblind door vurig verlangen streel ik mooie rondingen van haar lijf De zachtheid van haar naak- te lichaam doet dat van mij van genot trillen…

Verlokte een dichterluim Ook U tot plichtverzuim, En zoekt ge, als ik, door 't licht verblinde, De honing voor Uw droom te vinden, Ach, in een kelk van schuim?…

een sta in de weg, ben ik ook terwijl ik langdurig zit op de juiste momenten ja knik en eindeloos tot de schepper bid hoe is dat zo gekomen daar ik toch goed van zins ben de werkelijkheid onderscheid van dromen, verderf en schoonheid door en door ken het is als kleurloze verf op een palet op het doek verwerkt tot blinde vlekken waar…

En daar ik ú ben, ben ’k dan niet verblind, Zo ’k op u toorn en dus mijzelve schen? En me aan úw liefde zoveel minder wen Dan aan mijn eigne, die ons zó verbindt? Moet ik niet vinden dat gij rijker zijt, Daar ge ál die liefde in u alleen vereent, En blij zijn dat ’k uw rijkdom met u deel?…

verwachtingsvol zoekt men het sneeuwwitte begin verblind door de tijd…

Het zonlicht verblind mij sprak zij verwonderd Zie jij nog iets?…

zocht het verleden te vullen om opnieuw mijn oude ziel te binden beloofde me gouden bergen droomde van zuiver geluk maar de waarheid wenste mij vooral te tergen mijn ogen te openen met een dwingende druk ik draag de leegte onder mijn armen als een onzichtbaar bezwaard gewicht maar neem mijn adem nog steeds gewaar voortdurend op verblindend…

Behaagzieke Ans uit Stavoren wou gaarne een macho bekoren. D'r schoonheid en stem overweldigden hem en hij kon 'r niet zien en niet horen. Het ging deze dame echt boven 't verstand. Het was weinig belovend: ze miste d'r kans. Oogverblindend was Ans en d'r stemgeluid was oorverdovend. Z'n reactie vond Ans ongepast en ze was dan ook danig…

(voor Lillie Langtry) Opgegroeid op het prachtige eiland Jersey, was je schoner dan het eiland zelf en dat wil heel wat zeggen. Je was een professionele toneelspeelster met wereldwijde successen en je perfecte schoonheid brak menige harten. Je stal de harten van rijke mannen, want je wilde vooral rijkdom verwerven via je pure lichaamsuitstraling…

soms schittert zon op het lemmet van een mes snijdt licht verblindend vals langs de hals van een prooi kaatst terug op de loop van een geweer dat rokend vogels doodt de bosrand geeft zo zijn signalen af de stropers zijn op pad…

juist in het heel licht raken van jouw huid knetterden kleine vonkjes met een verrassend geluid ook onze blikken sloten vaak kort in lichte verblinding en wegdromende ogen voor een klein liefdevol moment heel even dicht om met verbazing weer te openen pas later zijn deze eigenschappen verdwenen toen volwassenheid voorzichtig…

Verblindende zon werpt donkere schaduwen op de witte grond…

Verblind betoverd aangesproken in de trein volg het volgend spoor.…

ik wist de wereld van glas breekbaar tot de laatste scherf heb me verwond aan het scherp dat ook voor mij onbuigzaam was verblind door glamour en glitter dacht ik het bestaan transparant zonder mededogen schoof gebrek aan succes mij terug naar de kant waar jouw helpende hand het prikkeldraad streelt een nieuw leven opent en mijn wanhoop…

twijfels worden bevestigd je hart wordt in duizend stukken gebroken je ziel in tig stukken gescheurd de verblindheid is weg Daar sta je weer iedere keer wordt de muur om je hart alsmaar dikker en hoger opgetrokken totdat ie ondoordringbaar is geworden…

Gisteren zag ik hem nog op weg naar Utrecht langs de N11 een robuuste rammelaar zo op het oog vrolijk huppelend in de voorjaarszon in een weiland nabij een heg Vandaag zag ik hem weer als een verblind konijn naar de hazenhemel gereden iets wat hij niet bedenken kon toen hij de moer van zijn leven zag luttele meters van hem verwijderd aan…

Schrijdend van de trap met een sluier van kant als een waterval tapijt. Stralend bereikbaar voor haar verbluffende wachtende hoffelijkheid. Oogverblindend ziet hij zijn aankomend sprookje als een blijvend moment. Adembenemende romantiek wat hij zal blijven ademen. Gevoel dat voelt als ongekend.…

Op de top van de duinen kleurrijk afgebeeld in silhouet daar werd ons gevoel geboren door een samengesteld bouquet Maar de aarde kan zo schudden maar het moment niet vertragen. Zo liet de zon de kleurenglans aan de horizon vervagen. Het daglicht verblindt mijn pupil de schaduw van mijn dagdromen. Ik beschilder jouw contouren om toch…

Ik verblind je met mijn buitenkant. Want binnen is slechts duisternis die men, zelfs door mij te breken, gelukkig nooit zal zien.…

het was geen bliksem die ons verblindde voor de donder waren we niet bang maar als het onweert grijp ik graag jouw hand…

Het licht dat schijnt uit je ogen heeft je verblind hoe anders zag je niet dat een ziel als ik schijnbaar liever in het donker zit?…