Alle inzendingen over verbloeien

[Haiku] Langzaam verbloeiend zeven lelies in een vaas geschikt voor de dood.…

En de nachten zullen groeien en ons leven zal vergaan, 't lege hart zal stil verbloeien in een zelf bedachte waan. Nu gij 't leven dorst verspelen afgestompt voor vreugd en pijn, wil ik wel met u nog delen dit bestaan van zielloos zijn.…

Onhoorbaar bestond daar een lelie Witter dan ik kon betreden, heden Begreep ik de wil en de waan Aanlandige winden te smaken Onroerbaar te zijn als het kruid Geen ogen zelfs voor zon of maan Er zal, voor het einde komt Nog heel veel moois verbloeien Dat om zichzelf toch bloeien wilde Laten we lopen Nog een rondje tegen de dood Zodat…

Mag ik uit de wilde spelen van dit wisslend licht en donker, uit de wankle op- en neergang der verbloeiende getijden niets dan u en u alleen onthouden in uw nimmermeer te grijpen stralende onafhanklijkheid?... Kan uw ijver niet gedogen dat u iemand buiten mij zou weten?…

Dit samen-zijn zal schoon verbloeien, Maar niet als in die ene nacht. Plots gaat een gaal weer klanken sproeien, Maar niet als in die ene nacht. Straks strenglen streling moede handen, Maar niet als in die ene nacht. Als flauwe schemer blauwt de wanden, Maar niet als in die ene nacht.…