Ons beweeg maar so in die huis,
so om en om, verby mekaar.
‘n Valse glimlag,
‘n valse soen,
‘n valse drukkie,
‘n valse doen.
Die meubels sê : “ Eina ! dis seer ! ”
Die kinders vind dit swaar, om die
gespanne atmosfeer te absorbeer.
Ons eet maar aan klein stukkies vleis,
dis Kaapstad - Kairo, in die kombuis.…
Haar been skop afkeid verby my ver.
Een houtslag in een sloot geswaai
sloopt dit toneel weens my vertoon.
Sy speel een stewig ewig trou.
Die deur lui terug in my gesig.
(een rukkie paradys op aard.)
Ek smeek God aldeur straf skreeu sy
en enigiets met bly daar in.…
hoe roer jy my huis
hoe bring jy onvrede
as jy vir haar ruikers stuur
wetende, ek is nie tuis
hoe steur jy my huis
hoe bring jy konflik
as jy vir haar kom kuier
die kat is weg, jy die muis
my kinders hou daar niks nie van
rep g'n woord oor nagmerries bang
want jy is die mooi een, die skelmpie
my vriende fluister, lag so skuins verby…
Vergewe my die townships en hulle,
verby die skiettende karre.
Vergewe my die insittendes en hulle,
die vormlose bliksems.
Vergewe my,
want jy ken my.
Jy ken my goed.
Ek is in die val van die voël.
Die gloed van die droom.
Die ouman se roggelende einde,
en die kleinding se pynlike begin.
Ek is Bayete.
Ek is Ons vir jou.
Ek is Liefde.…