Alle inzendingen over verdrukking

In heel veel huizen staat dit jaar, de kerstboom prachtig opgetuigd Sint wordt lichtelijk verdrongen Tuinen verlicht, bomen verkocht, de zak van Piet staat vol op zolder. Het moet nog 5 december worden, schoenen worden gezet de boom staat vol in ‘t licht ‘t heerlijk avondje moet ook nog komen, toch is het dit jaar net Of Sint en Piet dit…

gesproken woorden, wees almachtig verdruk die onmondigheid hoor de weergalm van de stilte mijn gebroken tegenspraak schuil niet in het zwijgen op zoek naar openheid verwoord in jouw vragen verbetenheid…

Opgestaan, tegen verdrukking. Opgestaan, tegen tyrannie. Opgestaan, tegen onrecht. Opgestaan en gevallen, voorgoed. Opgestaan, gevallen, zodat wij kunnen opstaan. Zodat wij kunnen staan in het licht van de vrijheid. 2 minuten is niet genoeg.…

verborgen gezichten onder de pet verdrukken gedwongen de avondpret verslagen gezeten boven de tas verdwijnen gelaten door het gras achter de bomen nabij het spoor danst onzichtbaar de beschermengel…

Smalle stegen verdrukken Verbrokkelende woonblokken Wie kan hier ontstijgen Tenzij als mozaïek tot de zon Na over zich te laten walsen Door vlak vluchtend verkeer? Een rasterpatroon, tralies Met te veel vuile was buiten En binnen, het is gissen!…

Het Loveparade-terrein is nu verlaten In Duisburg is het oorverdovend stil Daar klinkt voorlopig enkel het geschil Van wie de schuld heeft en dat goed wil praten Waarbij een ieder dan weer snel verstomt Zodra hij zelf in de verdrukking komt…

vergeten aangespoeld in verte dor land vage schim tastbaar voor enkeling onrustig in schemering loze winden dwalen vermorzeld door vermalen opstaan verdrukking gesterkt gericht op victorie overwin!…

Ik open mijn hart adem en zing tegen De verdrukking. Dans vuur van de hemel in een lentelied Mijn hart wordt warm en wijd als het hemelblauw Oog in oog met het leven. Zie ik de koude blik van de dood Hoe hij zijn ogen sluit!…

mijn driften getemd met vermanende stem ben ik de mindere geweest van dravers die blind hun wegen banen en van hen die als dove doffers opdringen in te schikken toe te geven verder plaats te maken tong en tanden getoomd is er het schrift als een boog gebundelde kracht hierop verheft zich mijn wezen letterlijk veer ik vrij met…

Zelfs in een land van oorlog, een land van verdrukking. In benauwdheid van ziekte zijn mijn gedachten ongebonden. Mijn schepsel dat bestaat, is vrij en ongebonden. Gedachten!…

oh leven, dwing mij breng mij in nood verdruk mij en ontredder mij. Dan zal ik doen wat uit nood en lijden geboren wordt. ik beloof dat ik in dat hete vurige helse moment weer een daad van passie pleeg en mezelf eindelijk weer eens echt herken. maar elke keer krijg ik als antwoord op mijn bede van dwang. Lijd niet. je bent vrij!…

ik groeide tegen de verdrukking in ontwortelde de huid en zag de zon ongrijpbaar boven alles uit ik denk me vrij maar ben gebonden aan je dradenkracht ik spring en voel me blij val dan weer veel te hard je wilt me bergen in je moederschoot en laat me maar heel even bloot ik hoor bij jou en deel je eeuwig streven ook ik…

Baby boomer,ontspring de dans van een rituele dood ontsnap aan grauwe lauwerkrans en wees redder in de nood verdruk alle grijze duiven tot vervlogen verenpracht om elkaar mee uit te wuiven, waaiers in de zwarte nacht deel het lot van kinderlozen uit onze rijke schare wij zijn vruchteloos gekozen, bejaarden in fanfare.…

Mijn hersenen kraken transparant vloeit kwabbenvocht door minuscule spleetjes links en rechts het watert in het hoofd morgen vloeien alle kleuren rood magenta, scharlaken of gewoon bloedrood ik ga niet dood, nog niet mijn hersenen kraken zwellen mega groot verdrukken groeven wetenschap ik weet niet meer ga ik nu wel of toch niet…

nemen af gekend in voorspoed en aardse tegenslagen toch mag ik zeggen dat ondanks alles waarden van eeuwigheid bouwstenen blijven leggen ook al vertelt de zee mij van komen en gaan het toont in wezen steeds vaker in alles een ondergeschiktheid aan een groter doch onbegrijpelijk bestaan een gewaarwording die groeit tegen de verdrukking…

In de hitte en verdrukking ziet het graan uit naar recht en gerechtigheid. Maar aan U is het te oordelen over goed en kwaad. Uw wetten zijn van een hoger orde, uw geduld wordt niet afgemeten in tijd. Maar eens zal de dag komen dat het koren zichzelf samenbindt tot schoven.…

Ik ben het niet waard Jouw lippen fluisteren mijn verloren naam Jouw handen dragen mijn magere liefde Jouw armen omhelzen mijn drinkende huid Jouw stem verjaagt mijn geknede argwaan Ik ben jou niet waard Ik verbrijzel aarzelend jouw aanraking Ik verdruk wenend jouw vriendschap Ik stamel wantrouwende woorden Ik breek jouw vertwijfelde…

Alleen de liefde blijft en houdt het uit tegen alle verdrukking in. Alleen liefde geeft aan het leven zin.…

sprookje kan zijn van binnen oogde het nog groter dan een paleis ik hoefde er niets te verzinnen, alsof alles, ieder laagje een onderdeel van me was, rechts- of linksgewonden vage dagen of een tragisch hopen sliepen in vrede en liefhebben hechtte zich aan eenheid, het hart een thuis woorden tekenden blauw of roze en niets was bestemd voor verdrukking…

Je bracht troost, solidariteit en blijheid voor je volk in verdrukking, dus ook voor ons. In het stadion werd je stem gesmoord; lachend sloegen ze juist je handen kapot. Daarna werd je met 30 kogels vermoord, want hun zieke geest was totaal verrot.…

Moet men angstige verdrukking verdragen? Tenslotte een blijde omwenteling! Hemel en aarde mogen zich verenen voor Gods liefdevol heersend aangezicht. Nieuw leven schittert als edelstenen. Bij het eenmaal komende Eindgericht wil onze Heer groot voorrecht verlenen: "weet dat Jezus' genade allen verlicht!"…

Langs de blauwe lucht Niet wetend waarheen Wolken samen of alleen Gedreven door de wind Wolken als plukjes watten Rafelen ze zich uiteen En pakken ook weer samen Het spel van de wolken Niet wetend waarheen Wolken ver langs de lucht Donker kunnen zij verschijnen De aarde wordt zwart gekleurd Het moment van verlatenheid Verstikking en verdrukking…

Van golf tot golf en oever naar oever draagt vreugde een diepe verrukking De wind vlecht ons spel ineen van zwoel naakt zonder zonde en zonder de traan der verdrukking glijdt jouw blik in de nacht, als een woestenij mijn jurk – als geboren juk, de draagster - stuk Het kraken van oude spijlen rondom het warme strelen bekent…

al eer je werd geboren hoop opent ogen om opnieuw het verlangen te bekoren 2 ook al sterven wij iedere dag en is pijn en verdriet een hard gelag je kunt niet ontkennen dat je dan ook waarlijk leeft en gedwongen wordt nieuwe wegen te verkennen 3 ook een treurwilg wordt heel oud hij laat takken zien in veelvoud, groeit tegen de verdrukking…

Verzonken idealen dwepen mijn slaap in ongewilde wentelingen welke tergen het matras omsluit mijn zwetend lijf rouleert in een vergeten droom De nacht asemt zijn verbeten angst door de poriën van een gekwelde ziel verdrukkende strekking bindt zich vast en vertonen druppels van verzuring Een plengende tranenzee ontsprint gedachten dringen…

Daglicht toont littekens in het blanke hout dat monter tegen elke verdrukking in leeft. Doofheid verbergt signalen van grof en oud, zozeer dat zwijgen de voorkeur heeft. Mijn zwijgen belet mij niet om te zien, te staren zelfs naar het verbleekte licht dat een betere invalshoek biedt bovendien. Het is de zon die ik van schuilen beticht.…

Laat mij je wakker schudden uit het dagelijkse uit de dingen die verdrukken het concrete nauwelijks merkbaar als vlooien van de wereld, schudt het toch als een harige hond van je huid. Hoe komt het toch dat je de aarde niet voelt trillen van het leven? Elke knop iedere geboorte is liefde doet leven.…

die waaieren over stad en veld Als de bronzen stemmen van klokken uit een carillon Waarvan de klepel de historie vertelt Over streken ver in het rond En ik wil roepen over vrede Over vriendschap en geen geweld Over mensen die elkaar respecteren In een wereld waar elk leven telt Ik blijf hopen op genoeg voor iedereen Nergens armoede en verdrukking…

was ’t donker ’t licht niet vond Geen eind en geen begin de Oorsprong van het leven de mens er middenin zijn leven duurt maar even Aan ’t eind van ’t jaar gedenken hoe dat nu komen zou wil Here ons doen schenken van harte ons berouw Wil ´t hart toch doen verblijden in dagen van mislukking bekering door het lijden met vreugde door verdrukking…

Diepe gevoelens nu verdrukken en hopen dat het op een dag zal lukken. Makkelijk zal dit zeker niet zijn want onze tijd was puur en fijn. Maar we wisten beiden van te voren dat dit moment er ooit zou komen. Verboden vruchten mag je niet plukken laat ze hangen en geniet van al 't moois wat het oog je biedt!…