64 resultaten.
[De bruidssluier]
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 285 De bruidssluier
verduistert en verlicht
de krinkelwilgen.…
Mistbank (Senryu)
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 435 Mijn zicht verduistert
op een verouderde weg
in stilte naar jou.…
aan de andere kant van de aardbol
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.079 de maan verduistert
loop je alleen in de zon
zwartharig meisje…
hemellichamen
hartenkreet
2.0 met 17 stemmen 971 De zon
verlicht mijn hart
wanneer
ik bij je ben
De maan
verduistert
de zon
Maar
de sterrenhemel
houdt
ons bij elkaar
We zijn voor elkaar geboren…
Schaduwgeuren
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 999 als de dag allengs
eerder verduistert
lijkt licht in mij
anders te kleuren
en waar zomerpracht
van nature ontluistert
ruik ik ook weer
schaduwgeuren…
Ene wolk
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.216 Eén woord, waar schuchter 't hart in fluistert,
Eén handdruk, die men nooit vergeet,
De Liefde ontwaakt, voordat zij 't weet,
En dan - een wolk, die 't al verduistert.
1882…
Ontregeld
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 Zwarte schaduw
Die midden op
De zonovergoten dag
Alles verduistert,
Hand met onderbroken
Levenslijn die in het
Donker tast,
Op zoek naar
Jij die bent
Maar die voor mij
Amper nog zichtbaar is…
Coup soleil
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 236 De maan rimpelloos
in het zwarte water
bezweert het geheim
van de komende dag
Gesteund door de sterren
verduistert zij de zon
nog een nachtvol tijd
voor zij genadeloos
verbleekt tot een schim
(…
Sombere spiegel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 949 Je lonkt naar de schicht in het glas
Verloren in de gloed die er groeit
Ik hoor je spinsels
In het ijle gefluisterd
Dat je zonder voorbeeld
In het lood van de avond
(Al een beetje vergeeld)
Tot een amorfe schim verduistert…
Cirkelgangen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 265 Blaast miniaturen op
tot dreigende kastelen
waarin verstikkende lucht
de ruimtes weer verkleint
angstzwart zwetend regeert
duizellicht zwaar verduistert
deuren blijken onvindbaar
in opeenvolgende cirkelgangen
alles lijkt uitgebrand
opgeblust tot niets…
IJs en Vuur
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 78 materie, ooit bevroren
smelt in de ijsbewaarder
stroomt weg als illusie
een vulkaan gromt boos
braakt een fontein van vuur
spuwt grauwe asregen
een asdeken bedekt Europa
verduistert de zon
de hemel is niet blauw…
westwaarts
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 39 vol hoop en dromen
vertrok ik westwaarts
om mezelf opnieuw uit te vinden
mijn oorsprong te zoeken
de dood voor te blijven
en de nachtman die alles verduistert
ik vond de onherhaalbaarheid
de lineaire tijd
de ontoereikendheid van woorden
de ware aard van liefde
en natuurlijk de dood
en de nachtman…
De zee
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 216 Schuimkoppen drijven op de golven
woest is de zee
een zandstorm verduistert het gezicht
de vuurtoren schijnt met zijn licht
in de verte vaart een boot
daar komt weer een hevige windstoot
heerlijk is het aan de kust
je komt er zo tot rust
uitwaaien aan de zee
het voelt zo tevree!…
Glaucoom
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 128 Licht
dat uit je ogen
vervaagt
tot wazig beeld
het veld van zien
wordt kleiner
versmalt tot
een kokertje
klein als een speldenknop
het grijs
dat wint terrein
verduistert
zwart
de wereld om je heen
je richt je op gevoelen
horen
ruiken
proeven
misschien
een anders zien…
zonder voeten
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 78 ze heeft
geen voeten
nodig zegt ze
de tijd
weefde zijn web
met laag
zingende
vleugels zweeft
ze door de
Melkweg
boven het
moerasland
verduistert ze
de zon met
vogelzwermen
gevleugeld scheert
ze over aardse
vreugdevuren
om de winter
te verjagen
vandaag
doorbreekt ze
de stilte die
haar vleugels
verlamden…
als dode mussen...
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 104 als dode mussen in de
tuin de gestorven
woorden
onbesproken
zwarte lakens
waaronder het veilig
schuilen is
op een dag verduistert
de zon
de avond valt uiteen
in sombere
nachtgedachten en
besluit ik de sterren
terug te hangen
in het heelal
waarna de slaap
ongehinderd binnensluipt…
Maan
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 97 Kom maan
Neem me mee
Laat me rusten
Laat me zwijgen
Laat me beven
Om dat wat er niet is
Laat me dansen om de maan
Laat me elke dag beseffen dat het mooi is hoe u de zon verduistert
Dat uw warme licht
In de nacht schijnt
De maan
Neemt de geheimen mee…
onthechting
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 170 ik ben
een gekooide kamerplant
gekluisterd
in een kamertje
aan een rolstoel
maar in mijn beperking
is plaats voor alle sterrenstelsels
een tuin vol bloemen
een berg liefde
en tederheid
en zelfs voor een kussentje
onder mijn kont
mijn gedachten
zwerven
onbelemmerd en vrij
de nacht
verduistert ze niet
ik ben een jonge god…
Zandvogel
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 227 Wind dreigt storm
traant ogen overvol
bomen worden oud
de natuur lijkt dol
Zand stuift in ‘t rond
vult knarsend monden
verduistert het licht
schuurt verse wonden
Daar staat hij pal
rug tegen de muur
neus in het zand
struisvogelnatuur…
Mijn langste uren
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 291 Als jouw schaduw mij verduistert
Dan straalt de zon mijn langste uren.
Fotografisch beeld in één oog op slag.
Dat zijn mijn langste uren in het kort.
Mijn langste ogenblik tegen het zonlicht
Jouw silhouet als model zonder gewaad.
Pronkt in jouw geloof mijn langste dag.
Dit zijn mijn langste uren in het kort.…
ijsbreker
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 4.556 ogen spreken boekdelen
niets verduistert
laat mijn blik jou helen
verzachtende woorden gefluisterd
in deze koude nacht
wil ik je laten ontdooien
iets wat jouw pijn verzacht
gevoelens vastgevroren
mens vol met pracht
laat je hart spreken
ik hou je vast
het ijs begint te breken…
Après nous le deluge
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 327 kruisig de koperen slang
nu maar op de akker
buiten de stadspoort
en koop je lendenen vrij
les je dorst met bloed en
stil met brood je honger
nu de zon verduistert
en de maan verdwijnt
maak z'n vel tot schoenen
want lemen voeten glijden weg
zodra je rennend vlucht
nu het water stijgt…
besluipen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 149 ik schrijf je
al weet ik
niet waar ik
beginnen moet
je plukt aan
mijn warmte
die met de
dag verzwakt
je neemt met
tergende
regelmaat een
hap uit de zon
je weet hoe
je het licht
van de maan
verduistert
je werpt je
schaduw ver voor
me uit zodat ik
voel dat je er bent
je verstikt
de koele bries
waardoor ik
naar…
de gek gooit kleuren stuk
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 641 de gek gooit kleuren stuk
zoekt scherven van geluk
hoort stemmen in zijn kop
smijt zijn spiegelbeeld kapot
speelt met schaduw
verduistert licht de nacht
leugens klinken sluw
zijn waarheid heeft de macht
hij heeft verdriet dat nooit
een ander ziet omdat hij
niemand kan bereiken zijn
tranen kunnen niemand spijten…
Meer speciaal
gedicht
4.0 met 1 stemmen 6.152 Voor zekerheid oefen ik me soms al in
je komende afwezigheid die komt: ik
ben niet meer in je, weg, er niet meer, wat
niets gedaan is want de dag verduistert en
avond wordt het, ook dat nog - dat
speel ik dan, voor later, opdat ik er
tegen kan straks. Of ik dicht bij me blijf, me
vooral toch niet verlaten zal, doe ik, meer
speciaal.…
Zijnsverdriet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 Wanneer licht verduistert.
Wanneer de avond valt.
Zijnsverdriet kan niet bestaan,
zonder aandachtig stil te staan,
bij hen die voor ons stierven.
Bij hen die nog komen moeten,
en zonder ons weer verder gaan.
Leven zonder zijnsverdriet,
is leven zonder contrasten.…
Ons doen en laten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 128 Wanneer onze radeloze angst,
de zon verduistert.
Wanneer niets kan worden gedaan,
wat moet een mens dan laten?…
Droom
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 859 De maan verduistert en verbergt
Voor wie niet weten wil, de waarheid.
Een nacht, het zwarte wolkendek
Van schorre fluistering vervuld.
De hartstocht tovert onze lijven in
Verschoten schaduwen van goud.
Waar werkelijkheid illusie wordt,
Verborgen in ons groene luchtkasteel.…
April
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 136 De bloesem staat in weer en wind
te bibberen van de kou
terwijl de grijze wolken jagen
langs het oneindig hemelblauw
Het is alsof de storm
de lente uit wil doven
die door de bomen giert
het oog verduistert
de pijn te boven brengt
Op al mijn wegen kom ik God tegen
U leert mij weer te zingen
het lied mij in de mond gelegd…
Verduistering
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 226 verlaten heeft
de zon de maan beschijnt
verliest de koude van de warmte
tot de zon in harmonie
haar licht doorgeeft aan de maan
Maar als de nacht
de dag vast blijft houden
in haar onrustgreep
mis ik je zo, mijn maan
je stille zilverglans
die waakt terwijl ik slaap
want ik zie alleen een zon
die mijn maan overbelicht
tegelijk volledig verduistert…