Alle inzendingen over verdwaald

Verdwaald in clusters van de melkwegstelsels Zijn - draaiend om een ster, maar niet de zon - Recent ontdekt nog twee exoplaneten... Zo krijgen wij dankzij Webbs ruimtereis Op weg naar nergens heen - Outopia - Een blik in 't maagdelijk Eutopia Van Outer Space, als Terugblik in de Tijd…

Bevroren momenten, die in verdriet gedrenkt waren… Raak niet verdwaald in je herinneringen, verwar ze niet met vaststaande feiten. Ze blijken plooibaar en onbetrouwbaar. Waren de dagen niet kil en lichtloos? De weg te gaan geen lint van leegte?…

een ligbed Blikjes bier en ijsjes worden gretig verkocht Kinderen maken een zandkasteel bij de zee Vrouwen in bikini paraderen langs vloedlijn Vaders scheppen vrolijk met hun kinderen mee Hier en daar hoor je een mobiele telefoon De reddingsboot vaart weer eens uit Vliegtuigen met reclame vliegen voorbij Een moeder vindt opgelucht haar verdwaalde…

Een weekje lekker weg, dat gaf een goed gevoel, de vrijheid tegemoet, maar door een wegomleg, raakten we aardig van de kaart en waren stomverbaasd, want het pad boog krom, we verdwaalden uiteraard. Een beetje binnendoor bood ook geen soelaas, we gilden beiden in koor, dit is een karrespoor. We rijden doorgaans......…

zich meldde door drie klopjes op zijn deur Heel even was hij stil iets wat hem maar weinig overkwam voor hem stond een mooie vrouw die hem al zijn adem benam Ze nam plaats, zoals gevraagd sierlijk de benen over elkaar hij kon slechts staren naar lichaam, borsten en haar Haar bloes ruim open met uitzicht op decolleté zijn ogen die verdwaalden…

Schemering der verdwaalde zielen, ronddolend op deze aarde, gevangen in de kleurenpracht van de hemel; hoe groot is de liefde die ons allen overheerst? Vraag het aan de bomen, aan de natuur. Zij zijn wijs genoeg om dit te weten. Doch spreken zullen ze niet.…

Je dwaalde door de schrale gang, de schemerlampen op kuithoogte in een jeugdherberg voor verdwaalde zielen. Gevaar kreeg hier geen kans, Grillen die zenuwen vernielen. De nacht viel door de glazen koepels Een herfstsluier schoof voor de sterren tot jouw wiek droog was, het vet gestold.…

wie is het die deze koers bepaalt je raakt maar al te snel verdwaald tussen profiteurs en criminelen hulp die standaard faalt ze zijn hier met zo velen vreemden komen en gaan in dit beroofde land met hoon en zij die bleven staan zijn veelal heel ver heen wanen zich van smetten schoon een koning zonder troon zien in kiezels edelsteen…

De paus zijn Curie het Instituut waar hij zelf nolens volens trouw deel van bleef uitmaken al leek hij van hun god los Breuken in en tussen mensen bespreekbaar maken door respect voor de goddelijke staat en oorsprong van al wat in en onder ons was en is bekend uit schepping en geschiedenis Kilsdonk sober jezuiet zonder isme die ons verdwaald…

wat we weten En ik sta stil Maar vergeven doe ik niet Niets anders dan verzinnen De werkelijkheid en de leugen Het beteugelen van minnen Keren terug in denkbeelden Niets anders dan angsten Over dromen en realiteit Over muren en vangsten In het schimmenspel van anderen Ik draai en ik zoek Naar retoriek en verhalen De fonetiek van verdwaalden…

Mussen, Mees en Spreeuwen vertoeven in de tuinen gelegen rond de vijver en vallen daar met velen op een verdwaalde vetbol aan. Zij vieren hun midwinterfeest van veld en bos verdreven, vreten daar slechts bolle buikjes voor zij weer verder gaan.…

Wij verdwaalden en wisten het niet meer We waren het verkeerde spoor ingeslagen En moesten dan de juiste weg gaan vragen Zo vonden we het rechte spoor wel weer. Mensen raken ook wel eens het spoor kwijt En hebben moeite om dit terug te vinden Om zich weer met de Heer te verbinden God, onze Gids, die ons altijd veilig leidt.…

Van kastelen keek ik uit over haar stenen lange leegte 42nd Street - de ijsbaan lieve zusters van de nacht Fifth Avenue in neonlicht een jongensboek nooit uitgelezen schoof gordijnen van het raam hoorde het schreeuwen van sirenes zou de A-Train nu nog gaan - dacht ik verdwaalden van de nacht las er een bladzijde vooruit tot waar de wind mij…

Ze was verdwaald door al die bomen om haar heen. Juist daarom… voelde ze zich zo alleen.. Bomen gaven haar teveel schaduw, het maakte haar schuw. Ze zocht nodeloos naar bloemen om zich heen. Een bloem zou haar hartje van, inmiddels lijkend, steen.. weer doen laten geuren. Een bloem zou haar weer kunnen laten kleuren.…

Ga maar lekker jezelf zijn en bekommer je niet om de versteende hersenen van verdwaalde zielen die zelf voor een eerloze afgrond kiezen, blijf de spiegel van een God die volstrekt nieuwetijds is, die boven alle anti-menselijke krachten uitstijgt.…

we zijn verdwaald in een wolk vol bliksem en donder gevangen in een wereld en we kunnen niet zonder maar zolang als een man zijn dromen nog heeft dan is zijn ziel nog niet geleefd diep in mijn hart zit een vraag voor het leven toch weet ik zeker dat het antwoord er komt eens komt want daar in het donker schijnt een heel klein kaarsje…

Ik heb iedereen bij elkaar gehaald Die door jou in hun leven waren verdwaald. Ik heb mensen bij mekaar gekregen, moed gegeven, jij niet bepaald. Ik neem de eer niet alleen, we zetten het je allemaal samen betaald. Je hebt ons van ons gestolen. Ik ben nog aardig geweest. Ik heb een kogel door je kop aanbevolen.…

en mijn uitingen van onvermogen Die lach is als zuurstof voor mij nooit weg te nemen neem weg en maak mij dof zonder haar zal ik altijd wenen Die ogen zijn als vogels dansend maar op afstand probeer ze altijd te vangen maar ze vliegen altijd weer weg De draak is neergedaald is bang nooit te spuwen zie alles, maar ben verdwaald…

tot de maan er weer is want met een dagdroom is toch helemaal niets mis en laat me maar dromen tot ik een ons weeg of zo ik vind vandaag vast wel een bedje van stro want deze dagdroom duurt tot diep in de nacht ik voel in mijn droom vandaag jouw lippen zo zacht het is een dag voor een droomdag wat een dag voor een droomdag vandaag ik ben verdwaald…

Verdwaald zocht je al die tijd naar een seintje of een teken. Terwijl je alleen maar verder wil gaan met het oppakken van je leven.…

Wachters op morgen zullen telkens weer komen; verdwaalde zielen in vage dromen. Hoog in de lucht vliegen zwaluwen bekwaam. Zij kondigen een nieuwe zomer aan. Ogen beneden richten zich naar omhoog. Zij volgen de zwaluwen tot voorbij de regenboog. Hoog in de lucht zien zij de zwaluwen gaan.…

En als je wat verdwaald mocht wezen en niet meer weet waar je moet gaan, dan moet je 't brailleschrift maar lezen rondom de tepels die daar staan. Jij kent dat eigenlijk veel beter dan een ander, Sander.…

moeilijke gevaren trotseren welke 'n inspanning wordt van ons verwacht komt er een beschermengel op onze wegen of biedt Gods Geest ons sterkte en kracht we moeten er eens met z'n allen doorheen en steun geven aan onze tochtgenoten laten wij hen niet op die barre tocht alleen zorgen wij genoeg voor hen die uitgestoten die verdwaald…

Verdwaalde zielen tussen vage bomen. Hoog in de lucht vliegen zwaluwen bekwaam. Zij kondigen een nieuw seizoen aan. Ogen beneden richten zich naar omhoog. Zij volgen de zwaluwen tot voorbij de regenboog. Hoog in de lucht zien zij de zwaluwen gaan. Zij kondigen nieuwe dromen aan. Tien vingers strekken zich uit naar de lucht.…

allengs verder aan de horizon De bouw steeds minder sprak tot de verbeelding De kubussen van uniform beton En polychroom glas, bij het oud station Sinds mijn vertrek naar de rijzende zon Zag ik niets van de sfeer van plein of straat Als Turfmarkt Ebbinge, waar je ook gaat In Delhi Singapore Rangoon Canton Nu ook de engel weg is en verdwaald…

voor je gezicht dat mijn baan bepaalde hoe je gericht door mijn buskruit maalde van mijn lach naar mijn oor het mes doorhaalde Ik schrijf niet uit verdriet maar ik kan het niet laten inktwolken aan te stippen tot zwarte gaten je naam zuur te laten druppelen op zompige straten De blik in je ogen doet de zon op mijn ziel dalen tot je licht verdwaald…

voor je gezicht dat mijn baan bepaalde hoe je gericht door mijn buskruit maalde van mijn lach naar mijn oor het mes doorhaalde Ik schrijf niet uit verdriet maar ik kan het niet laten inktwolken aan te stippen tot zwarte gaten je naam zuur te laten druppelen op zompige straten De blik in je ogen doet de zon op mijn ziel dalen tot je licht verdwaald…

glamourleven ‘t is niet wat ik wil, ik kan er niet meer tegen een tekentafeldroom, de kilte is oneindig een dag lijkt hier een eeuw en gaat maar niet voorbij want in dit huis heeft niets enige waarde al leek het ooit ’t aards paradijs voor jou en mij Utopisch mooi en ‘t begin van een nieuw leven modern en groot… te groot nu naar het bleek we zijn verdwaald…

net als de blik in jouw ogen die me nog steeds aankijkt zoals je me toen aankeek omdat je om mijn vertrek rouwt Miljoenen schijnwerpers dansen verdwaald in mijn dromen Verward, wachtend op een stukje geluk dat nooit meer terug zal komen…

Non recuso laborem het kapelletje van Martinus aan het Everse Akkerpad draagt de spreuk "ik ga geen uitdaging uit de weg" aldaar ontmoet ik een herschepper van eerdere culturen die zijn verdwaald in de grond maar mede met zijn spiedende blik en een bevlogen verlangen legt hij nieuwe maagdelijkheid bloot of…