de verloren
zoon tijdens
jouw leven
hoe zwaar
de geboorte
zo bijzonder
toch raar
kun je
dit allemaal
verwerken hoe
sterk ben
jij dan
wellicht moegestreden
dit komt
er toch
van
toch lees
ik in
jouw strijdvaardige
ogen enig
schitterend licht
hopelijk in
het paradijs
een eeuwig
samenzijn wellicht…
evenbeeld van een kamer, gevuld met schemer
die leegte verdrijft door een kaal aanwezig 'ik'
iets dat begint met nauwelijks en eindigt met definitief
zo onomkeerbaar als een vuurmond uit palagoniet
alsnog breekbaar tijdens het uur van onteigening
als een vergissing roerloos blijkt, in fragmenten, nodeloos
jij, wij, lidmaten; deelwoorden en verenigbaar…
Haar eigen schoonheid is zij zich
vaag bewust maar zij staat vast
voor hem
De vreugde van het moederschap -
het diepst gevoeld door een
onvruchtbare vrouw
Heimwee dringt door tot het hart
en verschrijnt tot zielenpijn als
het thuisland onbereikbaar is
De woorden van haat verwoed
geschreven verhullen niet hun
bron - liefde…
Denk ik dat je terug wilt lopen
maar als je komt ga zitten
in mijn luie droom, trek je
gedaante aan van rebellie
verzet de gedachte van de overgave
het geeft niet hoe gehavend het
uitzicht was, verenigbaar in het
spoor van onverklaarbare dingen
zetting in de onwaarschijnlijkheid
van de opgerolde tijd van gisteren
onder een verkruimeld…
alleenstaande
zuid-molukse
met gierende hormonen
één motorfiets
zeven zonen
ze boert goed
te zeewolde
elke maandagavond
krijt zij haar permanente keu
ze gaat voor
tien over rood
in plusfour kostuum
stemmig grijs
in Sociëteit De Witte
zonder overdrijven
zij is bedreven
in het drijven
van ballen…
De vrede vliegt te pletter op het glas
van de volksgezondheid
de salarisschalen
de huisvestingsvooruitzichten
het democratische gehalte van onze onmin
de nieuwe natuur.
Oorsuizingen? Hersenletsel? Oude natuur?
De vrede vindt de moker die hij nooit is kwijtgeraakt.
Achter het glas het woeden van de vrijheid.
------------------------
uit…
Ryanne van Rotterdam
ja zij van de televisie
een nachtdier met allure
met pit, durf en vooral
belangstellend en invoelend
laat degelijk ook haar zachte kant zien
en ‘en profil’, wat een lief gezicht
ze heeft het Rotterdamse lef
‘ech wel’, ‘ja toch’, ‘pleurt op’
raakt veelal de kern van de zaak
slaat nachtvissen aan de haak
in haar nachten…
hij die schaamteloze Johan Goossens
met z’n goed gevulde zeeman-onderbroek
ziet er lief uit, maar heeft vooral lef
met zijn tuigje oogt hij aandoenlijk
en ook al zijn onze leeftijd en levens
ogenschijnlijk totaal niet verenigbaar
voelde ik mij verbonden met die gozer
die geile gozer met rake humor
die het meest wezenlijke, wezenlijk maakt…
110
Bezig met laden