Alle inzendingen over verfrissend

de stroom en de wind zaten tegen ik was koud en zout kleine witte zeilen in de verte benadrukten de zee van verlatenheid de aarde sliep nog mijn gedachten waren mistig de ochtend bleek en aarzelend mijn verleden zat in mijn huid gegroeft mijn herinneringen stroomden in mijn bloedsomloop de zeewind blies over onzekerheden toch was er iets…

Om publiekelijk op te vallen, iets ongerijmd te kunnen zeggen waarbij de monden openvallen, lezers unheimlich worden verwend. De sluizen staan op welkom, maar niet ieder woord mag binnenstromen. Opsommingen mondjesmaat, geen al te persoonlijke herinneringen. Verhalen, grapjes, eruditie komen grandioos te kort. Het leven is meer dan jojoën…

de lucht is zwaar van de sneeuw die nog moet gaan vallen grijs is de lucht eigenaardig licht de eerste sneeuwballen kleuren haar gezicht rood wat een plaatje……

soms verlang ik naar Moeders aardappelpannenkoeken naar Vaders grote hand de mijne in de zijne als we zaterdags op de Vismarkt liepen mijn kindertijd mis ik soms liefde die vanzelfsprekend scheen. Moeders omhelzing, onze reizen als gezin we leken wel zigeuners altijd op pad hecht en warm een clan ik hou van het leven en heb…

vandaag is een geschenk. de zon begroet ons bij het ontwaken jij naast me muziek in onze harten we laten elkander stil toe weinig woorden worden gesproken witschuimend geluk raast door ons heen vandaag is een geschenk en zo zien we dat ook opgetogen , blij als kinderen…

de bomen fluisterden die avond in het maanlicht stonden zij statig en zongen zacht een lied van liefde en verdriet en geheimen doodstil stond hij daar, zijn hoofd schuin, hoorde hen verbaasd dat de bomen wisten alles wisten… was dat niet wonderlijk ?…

Waterorgel ieder vindt het verfrissend op de toiletten…

aanrollende golf onstuimig als een puppy verfrissend en zout…

rusteloze ogen onthullen een onrustige ziel herinneringen, nooit losgelaten al die slapeloze nachten ….niet te tellen treuren om een jeugd, nooit gehad weet ze nauwelijks te overleven ze is nog steeds verbijsterd…

er was grote onenigheid geweest bij mijn buurmeisje aan de overkant ik herinner het me nog al had ik eerst geen idee wat er aan de hand was daar kwamen we gauw genoeg achter dat kwam ervan als men zo graag Vadertje en Moedertje wilde spelen..zei men dag kindertijd ja , boze woorden en akelig was het allemaal geweest.…

De gure herfstwind kleurt wangen als sterappels rood en verfrissend…

Op zijn hoofd een hoed aan zijn hand een stok alles zoals het moet hij wandelt zachtjes hij sloft eerder wat hij is niet meer bij machte zijn voeten de een na de ander op te tillen hij mocht het graag anders zien maar hij heeft toch niets meer te willen anderen hebben over hem besloten hij moet hier weg naar zijn idee wordt hij levenslang…

een kussen gedrenkt in tranen geurend naar verfrissend vocht dat als een vleugje adem een weg naar haar geheugen zocht…

ik kom hier als het kan ieder jaar om mijn land te groeten, zittend aan de rivier een stille tuin vol groen wonderlijke vlinders een strakblauwe lucht genietend van mijn familie zie een blozend, donker meisjes gezicht, zwart haar gevangen in goudgeel licht ik flirt een beetje met haar dat is zo de gewoonte daar groet de buurman…

half zeven was het ongeveer toen ze wakker schrok van het geluid ze vermoedde dat het een kindje was dat van hiernaast, het huilde hij ontwaakte ook, langzaam… ze gleed met haar hand over zijn gezicht teder, ongelooflijk teder. haar donkere lippen nodigden zijn mond heel even zag ze hoe bruin hij haar vond toen hun ogen elkaar ontmoetten…

mond aan de oostkant ingesneeuwd, blond haar in de wilgen schateren roeken het land toe macaber beeld in een kalend landschap één nacht ijs kan dit hoofd niet dragen waar zou de romp zijn ondergegaan, is de maan afgelopen nacht getuige geweest sliepen hazen dan samen met meerkoeten morgen voorspellen ze dooi, het hoofd zal zich bewegen, verfrissen…

ronkende stilte de nacht vervliegt als schaduw in gedachte bij tranen drogen op de wereld is het speelveld trotse gevoelens dochter op afstand golven verfrissen heimwee veilige haven…

er waait een briesje in mijn hoofd die mijn gedachten zal verfrissen een einde maakt aan 't ongewisse dat deel uitmaakt van mijn bestaan…

verkoelend hangt witte stilte in de alkoof doorschoten met pril groen rust het na een verfrissend bad zonder tocht en kalkvlekken een schitterende oase door ieder gedragen uit eerbied voor het leven dat zo ontzettend veel heeft te geven…

Zonneschijn is lekker warm Regen is verfrissend Wind blaast ons schoon Sneeuw is rustgevend Dus mens hou toch op en geniet van het lekkere weer!…

Jong verfrissend groen Altijd lief ik je Maar als slakken komen vreten Hun slijmerig spoor achterlaten En driftig strooi met slakkenkorrel Gifgroen Hen niet deert Nog jou Wil ik je verlaten Voel mijn nederlaag Vretend slijmerig verslagen.…

Warme zomer Gloeiend zand Helmgras waait Zeegolven stromen Warme zomer Verfrissend water Bladeren van schaduw In brandende zon Warme zomer Avondzon gloeit Nachtelijke verkoeling In stervende zon…

Blote voeten in het zand opgerolde broekspijpen het koude zilte zeewater veroorzaakt gilletjes brrrr verfrissend ogen vol van weemoed dromen van toen dromen van nu met in de hand wat opgeraapte schelpjes haren in de wind kind, vrouw, kind…

Met dichten raakt 'n jas niet gesloten de wind waait er dwars doorheen woorden ontsnappen jong en groen de vleugels nog niet droog Zij vallen naar beneden vormen een toren van Babel worden vervolgens in de vorm voor origineel, verfrissend versleten…

Je voelt als een bron een bron diep in mijn ziel een voedende stroom van verbondenheid welbehagen vrede en verrukking het voelt als dat het verfrissende water van die bron geleidelijk de dorre aarde van de verwaarloosde kant in mijn ziel doorstroomt het…

Als zachte, verfrissende regendruppels in de zomer als een dikke wollen winterjas, die mij verwarmt tegen de kou als buiten spelende kinderen in de lente, maar ook als vergankelijke dorre bladeren van de bomen in de herfst. Zo vind ik je iedere dag, neen soms ieder uur, weer uit.…

Na de hitte van vandaag, het praten, luisteren en dromen, is even nog een koele wind met wat verfrissing aangekomen en heeft de dag weer goed gemaakt; het dwaas begeren is gestaakt en vrede heeft mijn hart geraakt. De dankbaarheid vervult mijn ziel, ik glimlach, adem vrij en kniel.…

Dan hoop ik toch gauw weer thuis te zijn al zal het huis andere muren hebben en zal de regen ook nat blijven maar soms ook verfrissen.…

smachtend als hete zomerzon ervaar ik het gevoel van jouw verhelderende lach zwoel als een onweer nabij voelt jouw aanwezigheid druppelsgewijs verfrissend als zondvloedregen proef ik jouw kussen in zomersmaak aangenaam in rustende armen overvalt de nacht die blijvende dag…

haar horizon rondde de aard in een verre blik lange benen stapten met een ferme tik een atletisch armzwaaien balanceerde evenwicht maakte circulatie verfrissend licht jouw duurloop was een voorbeeld van harmonie zelfs de koptelefoon streamde zacht jouw favoriet…