1301 resultaten.
Levenshonger
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 64 wordt het
jaar opnieuw in kaart gebracht, om
weg en doel te laten samensmelten, in
de revisie van het hart lijkt ieder jonger
oude sporen zijn gewist, uitgestrooid
gevoelsrendement uit zicht verloren
verdriet en troost zijn aangeboren
diepste herinneringen niet weggegooid
er is meer te doen dan ooit tevoren, in
die mozaïek eist het vergane…
Aan de sonnetten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 361 Oom is bezeten van de scheve kruissteek
alle onderwerpen zijn al afgekruist
in het bejaardenhuis is hij al verguisd
vijf sonnetten gaat men naaien deze week
de oudjes vallen over het borduren
aan elkaar gebreid vindt de directrice
de hele boel is naar de gallemieze
men voelt zich genaaid door vergane uren
bewoners zijn de hele dag aan tellen…
Niets is hier blijvend
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 84 Maar niets is hier blijvend, alles vergaat
Eens zal deze wereld voorzeker vergaan
Een nieuwe hemel en aarde zal ontstaan
Zoals in Gods woord geschreven staat.…
Aan de kust
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 105 Als een vuurtoren aan de oceaan
Gelijk 'n adembenemend imposante sirene
die mij telkens doet verstenen
vast in het heden, nooit vergaan
mijn schepen op de woeste zee
die het leven mij heeft gegeven
zolang ik haar, perfect in licht geschreven
of in levenden lijve van dichtbij mee
mag maken, een minuut of tien, een halve dag
gelukkig met…
Moeder en kind
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 134 voorbij
ach het kind is groot geworden
en ik was nog nooit zo blij
en wat men er ook van vindt
en wat men er ook van denkt
en wat die blik op hun tweeën
mij weer schenkt
is dat gevoel dat weer uit de diepte
omhoog schiet
zo moeilijk in woorden te vangen
even had ik de angst dat het mij verliet
maar ze blijft eeuwig bestaan
zal nooit vergaan…
gekraamd in aardse elementen
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 4.575 de lucht strakt blauwer
in een zinderende zon
schaduw krimpt tot
iel bestaan, de hete wind
laat je niet verder gaan
je vingers spelen met de tijd
op rotsen uit de eeuwigheid
je raakt ze strelend aan
met handen die verbanden
leggen in hun stil vergaan
je drukt je lichaam
tegen steen dat weet
en in structuur geen enkel
voorval meer vergeet…
In de straten van Babylon
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 64 Een stuf ging over mijn naam
De mensen kwamen tegenover elkaar te staan
bijna was ik vergaan
Maar ik word telkens weer een lied
Doorheen tranen strijd en verdriet
Zangers bevolken mijn hart
en vertolken hun snarenspel
De klanken omhelzen en strelen
tot diep in mijn ziel
Blij en vrij voel ik het warme hart
wil overstromen
Dicht…
Huismus
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 96 Ze schildert je nog dikwijls
als de avondnevel haar verlangen
omhullen mag in zoete passie
terug naar de gewone dingen
van vroeger in vergane glorie
oneerlijk is de wereld geworden
je maakt wat vogelgeluiden
op het verder stille schilderij
ik ben nog niet af, fluister je
ze pakt haar penseel weer vast
onzeker over gevederde contouren…
Dageraad
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 796 schemer op de velden
vanuit het woud dampt het eerste gekrakeel
en onder de wieken stuift het jongste meel
een vredig krieken zonder geld, geweld of helden
Nu strekt het warme licht
zich in de morgen
terwijl een gapende maan
nog iets wil nabezorgen
Ik open mijn handen en mijn hart
en ontvang de volgende nacht
in rust en vrede, vol vergane…
Romance
poëzie
3.0 met 32 stemmen 8.888 . -
Droog af, Margot, en laat mij stil vergaan!
(of) Voor Sint Niklaas bied ik die doek u aan.
(of) 't Is een cadeau van Uw vriend - Jurriaan.…
Een scheepje van papier
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 1.643 Een pionier
die storm trotseert
de golven klieft
en op de brug
nog steeds bevelen schreeuwt
nadat zijn boot
allang vernield vergaan
een klonter pulp geworden is
daar in de bocht
precies waar hij 't bevel van 't schip
zo stoer op zich genomen had.…
mijnwerker
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 434 zweet
naar een beter bestaan
dat mij dromen deed
en toen ik gegaan ben
een tijdlang vergat
aan het donker alleen
een herinnering had
zie ik toch heel vaak
wat ik nimmer vergeet
de zwarte, de handen
gezichten
van vrienden, de banden
de helpers in nood
van Kompels die streden
desnoods tot de dood
en al weet ik mijn jeugd
diep vergaan…
Oude schaduwen
gedicht
3.0 met 84 stemmen 31.456 Ik heb nog een collectie heel oude schaduwen,
Sommige half vergaan en kwetsbaar,
Een paar nog uit de 18e eeuw.
Kinderschaduwen uit Antwerpen,
De schaduw van een rode lelie,
Een meeuwenschaduw uit Den Helder.
En uit de tijd van Koningin Emma,
Gerafeld maar nog goed herkenbaar,
Schaduwen van grijze dames.…
De Grote Parade
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 555 stijf stil
je draait je hele lijf
in enen een kwart slag
je trilt
de staf kijkt of je broek
glad zit je pik gesteven
binnen vlak houdt
de president van zambia
glimlacht
strijk zet
je draait terug
ingerukt mars
je bedenkt je snor
je drukt je netwerk
op geschept papier
je ziet jezelf
als kostuum
als veteraan
postuum
tot stof vergaan…
Een glimp van haar bestaan
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 321 Zoals je lacht en zo verlegen lijkt
het kleine kind je laat verdwalen
je in het labyrint van leven kijkt
de waarheid niet kan achterhalen
de winter koud en guur
een dwarreling in vergane glorie
tinteling van wat er komen gaat
neuriënd op klanken van euforie
terwijl ik dromend het denken laat
verlegen elk uur
verraadt mijn glimp de…
Eindeloos
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.983 Het oude houten hekje kreunt
zijn matig onderhouden luid
als ik hem traag achter me sluit
toch lijkt het of de stilte leunt
tegen bejaard gebogen bomen
die knikkebollend tijd verdromen
ik zie de jaren vaag vergaan
uit vergeten grijs verleden
en in marmer vers gesneden
nadenkend blijf ik even staan
bij hetgeen jouw rustplaats is
maar…
Medeleven
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 88 naar buiten gegaan
onder de beklemming vandaan
maar niemand keek me aan
allen op pad naar hun doel
in een strak afgemeten pas
ik stond daar alleen
het spel dat zij speelden
was mij onbekend maar
zij waren met velen
inwisselbaar zonder end
er zat geen leven in dit
maatschappelijk bewegen
slechts hout en steen
als restanten uit het vergaan…
Door de sterren heen
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 701 Door de sterren heen
Blijft U veel toestaan
Door de sterren heen
Ziet U dat wij allen vergaan
Ik wil alleen wat vragen
Als niemand dit tenminste boycot
Hoe wil ik in Uw goedheid geloven
Als er zoveel ellende is, God?…
Godvergeten bang
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 119 alles zal vergaan
ik weet niet eens
je naam maar
lees gruwelijkheden
in je ogen
we houden
elkaar vast in
een laatste greep
op ons bestaan
maar het is gedaan
het hete licht dat
ons omringt heeft
geen goddelijke allure
we schroeien door
hitte van de vuren
geen engelengezang
wel godvergeten bang
om te sterven door
de chaos die…
alles wat niet is
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 286 later zou er niets meer zijn dan de stilte
die tastbaar achterbleef, schurend langs
de tegels op de keukenvloer of de deur-
klink met het vaag verlangen ingebed
(soms leek het warm, daarna ijzig koud)
de kledingstukken in de kast, vergaan
achter dichte deuren in de loop der tijd
en schimmel in de voegen van de douche-
wand die ooit zo keurig…
Waar de sneeuw de morgen legt
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 494 de nacht valt in de stilte
oude vormen tonen vreemd
in zichzelf onherkenbaar
als de tijd
het donker weent
snelle stappen dragen haastheid
dragen ver van mij vandaan
en ik kijk in het verleden
waar de tijd zich
laat vergaan
oorlog, honger
onmacht in gevoelsgeweld
het is de zwaarte van niet kunnen
wat mijn hart
het willen meldt
klokken…
een zees IM
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.187 op het strand ligt een klok
daar aanbeland na een ramp vlakbij
een schip gezonken op en in de zee
een man of vracht teveel, te veel
de klepel op de bodem verstomd
wordt dit verhaal niet meer gebracht
dan door die getuigenis in brons
in het mee vergane want
zeilt niet langer wind maar
waart het water door de gaten
zonder voeten, zonder benen…
een zees IM
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 412 op het strand ligt een klok
daar aanbeland na een ramp vlakbij
een schip gezonken op en in de zee
een man of vracht teveel, te veel
de klepel op de bodem verstomd
wordt dit verhaal niet meer gebracht
dan door die getuigenis in brons
in het mee vergane want
zeilt niet langer wind maar
waart het water door de gaten
zonder voeten, zonder benen…
de Eeuwigheid treedt in
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 812 Eeuwigheid treedt terstond in
alles staat stil omdat God het zo wil
duiven hangen vluchtig buiten de til
gelden fladd'ren uit gleuven na de pin
kunstschaatsters blijven in hun spagaat
pestvogels worden van dwaalgast vaste gast
Van Gaal houdt R.Koeman gejaagd op de kast
naaisters klitten aan naald en draad
horen en zien zullen compleet vergaan…
Liefste, o liefste mijn
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 975 Ik wou nog eenmaal kijken
langs frisse hagekanten
tere aquarellen van smaragd
stille amberplassen
vol diepe schaduwen
waarin dromen slapen
dromen van eenzaamheid
Ik wou nog eenmaal luisteren
naar het lied van de nacht
het fluisteren van de schuwe wind
verhalend over vergane tijden
zuchten van weemoed
over zoveel tevergeefse woorden
over…
dicht de dag
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 525 vandaag worden woorden uitgelicht
soms aan elkaar geregen
zwaar of licht van gewicht
doch in de mond gelegen
uitgesproken
en meer dan alleen
op pennenlikkers gericht
heden is de dag van het dicht
het verbloemd verbeelden
of afdrukken van vergane weelde
opdat hopelijk menig lezer zwicht
en zich herkent in de ander
poëzie is voor…
Schemering
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 649 Ter nagedachtenis van Hugo Claus
Tussen het licht en donker
wanneer het gerijpte koren
zijn gouden schijn laat
als lijn tussen twee landen
de wereld even niets wordt
alsof het even stil staat
weg van glorie
en stil ongedwongen
loslaat van wat er is geweest
als afscheid nadert
weer een dag voorbij
in eindeloze gedachte vergaan…
Zomaar een zomerdag
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 244 Een brede muur
van boze woorden
verstrooid door kwade tongen
beletten de doorgang
van verleden, naar toch nog heden
een toekomst ook vergaan.
Bloemen staan in alle kleuren
strooiend nieuwe zaden
feestelijk belicht
voor een zomerfeest,
dat niet is, en nooit zal zijn.…
Land van liefde
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 903 Vlieg op doorschijnende vleugels
naar het verborgen land
dat schittert
voorbij de weemoed
van je hart
Streel niet langer
de halmen
van je verdriet
de doornen
van vergane smart
die je pijnigden
eindeloos bitter
Hunker naar de plaats
waar vreugde zingt
de eeuwigheid danst
sluimerzacht
Wandel door de tuin
waar vogels albasten rozen…
"Carousel"
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 687 Gedwaald in het carousel
van gedachten en oerbos
van aangeleerd gedrag, tot
labyrint getransformeerd
wordt voedsel niet verteerd,
herhaald in zinnen waarin
ik oeverloos verdwaal en
de 'dichters herder 'hoedt
z'n makke schapen, om zich
braaf te laten kooien,
vergaan tot molm door
houtwormen van vlijt
en al hetzelfde blijft,
veranderd…