inloggen

Alle inzendingen over vergankelijkheid

551 resultaten.

Sorteren op:

Vergankelijkheid

netgedicht
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 200
’t Zal vijftig jaar geleden zijn toen ‘k aan het Groetse strand een schoonheid van een meisje zag met een fles zonnebrand. Maar ja het arme kind zat toch een beetje om het hand Want hoe ze zich ook rekte, zij kwam niet aan d’ achterkant. En ik zag haar geworstel van gepaste afstand aan maar ben uiteindelijk toch naar het meisje toegegaan en…

Vergankelijkheid

snelsonnet
3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 188
Wie zal over een eeuw er nog om malen Het leven trekt gewoon zijn eigen plan Corona? Wie weet daar dan nog iets van Dat kon je toch bij de Chinees afhalen Covidius waer bestu bleven Du coors die doot du liets mi tleven…

De verganklijkheid

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 938
Het boompje laat zijn blaadjes vallen, Aan 't Einde van de zoete tijd, Gedurig enige van allen, Zo raakt hij ook het laatste kwijt. Dat doet verhevene gedachten, (Terwijl haar naaste daalt in 't graf) Ook deze zelve gang verwachten, Want Adams blaad'ren vallen af. De Wereld kan haar lievelingen, Die met haar herts genegenheid, Wel…
Jan Luyken12 januari 2017Lees meer…

vergankelijkheid

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 160
O werelds leven niets zo wraakroepend de dood mee met de baring…

Vergankelijk.

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 100
Stof stuift door mijn kop zinvolle gedachten vervlogen in mijn denkruimte van zijn waar is de verloren vraag verdwenen in het niets alom een ons onbekend terrein sporen zweven er volop vruchtvolle zaden bewogen in een natuurlijk vertoon waar blijven de vruchten vergankelijk is het verdorde oer onmetelijk fantoom meteen begint het…

Vergankelijkheid

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 68
Vergankelijkheid spelt weer de herfst en langzaam leer ik lezen, van zomerlicht genezen: de uren zijn geteld. De zon viert nog, maar heel bedaard verguldt ze de eikenbladeren. Behoedzaam voel ik naderen wat node wordt gemeld: dat vuur gedoofd wordt, niets gehoord meer waar de zangen klonken.…
Adeleyd24 oktober 2023Lees meer…

DE OUDE BOERDERIJ

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 298
ooit was ik statig trots met mooie grote schuur kleine kinderen speelden lachten. ook de geluiden van de meid en knecht drongen door in iedere voeg en muur. pa moe kinderen en opa allemaal moesten ze mij vergeten en verlaten en ik hen en de geur van hooi en het zwiepen van koeienstaarten. de trouwe treurende ogen van de hond en het…
catrinus26 februari 2020Lees meer…

Vergankelijkheid ( Haiku )

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 455
Het gevallen blad vertelt ons het verhaal van Vergankelijkheid…

verandering

hartenkreet
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 102
vergankelijkheid voortdurend verandering stroom van het bestaan…
Cece Ka12 april 2015Lees meer…

In herhaling vallen

hartenkreet
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 500
Als alles veranderlijk is en vergankelijk in de tijd Is in herhaling vallen een onmogelijkheid…

Tranen

netgedicht
2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 80
glinsterende pijn druppels vergankelijkheid rustend in een oog…

De tijd.

hartenkreet
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 55
Vergankelijkheid stimuleert ons steeds verder te gaan in de tijd.…

Dood geluk

hartenkreet
4.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 1.774
Als zelfs de liefde vergankelijk is Hoe geloofwaardig is dan geluk Hoe kan ik trouw nog hopen Als dromen doodgaan Stuk weer stuk -’t Is als een vlinder in de lucht het geluk zit hem in haar vlucht- Kan liefde nog edel geloven In een enkel verganklijk ogenblik Als dromen doven Stuk na stuk Hoe…

sentier le sable

netgedicht
4.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 292
wij zijn slechts zandkorrels op een strand van vergankelijkheid het is de wind die ons laat reizen…

herfstgedachte

hartenkreet
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 901
hoe vergankelijk het leven zich openbaart in dwarrelend blad hoe gedreven mijn bestaan zich nestelt in zon en wind (tanka)…

de tijd getekend

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 158
de vergankelijkheid heeft mij bij de hand genomen de jaren getekend in rimpels en kraaienpootjes wat bleef is de glimlach van zo nu en dan onzeker om de lippen…

Getekend

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 430
Schilder, detailleer mijn leven Zet mijn portret op papier Maak me tijdloos, plaats die strepen Creëer mijn lijnen met plezier Geef de toekomst mijn verleden Laat ze weten wie ik was Zet het beeld stil in het heden In tijd waar ik in pas Schilder mij, wars van zorgen Zet mij lachend op papier Hou mijn twijfels goed verborgen Vul de toekomst…

kerkhof

netgedicht
3.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 1.857
treurende wolken benevelen grijs de zon de dag playbackt de avond ingekerfde stenen rij aan rij uiten gedateerd het verlaten half vergane bloemen rotten boven lijken diep begraven stil knerpt het grind schuifelend de dood aanvaardend.…
Anja O.2 januari 2004Lees meer…

Dat meisje Claire

netgedicht
4.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 1.026
Over haar die niet meer worden wil, eeuwig jong kan blijven en verstrooid over het water nog even drijven blijft, in licht- deeltjes teruggaat naar de zon retour naar de moederschoot het grote niets waar elke ster begon ik noem haar Claire Zij hecht zich vast in woorden tekening van een paard dat te glimlachen lijkt de grote…

Onbegrip

netgedicht
1.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 670
Vergankelijkheid; Afhankelijkheid, Verbasterd tot levensvreugde. -Verbazend wat mij verheugde Toen ik nog niets wist! Vereenzaming, Verademing; Gezapen in de bovenlaag Verslapen wij de grote vraag: Waarom?…
Maartje27 oktober 2002Lees meer…

een drieluik der vergankelijkheid

netgedicht
4.0 met 27 stemmen aantal keer bekeken 732
mij rest nog........................ een verleden dat nadert, wat ongeboren tranen......... ik verstom, bevroren zoals ze zijn..........alsof de dood schatert en zonder waarde................als ijzer; verroest en krom zij zullen nimmer,................terwijl ik in het diepe graaf, gelijk met de zon,..............…

Sporen

netgedicht
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 232
De tekens, woorden, die ik zet: voor wie en voor wanneer zijn deze kleine klanken van een verslijtend alfabet? En alle sporen zijn zo klein en blank, die wij hier laten als op een sneeuwend veld het vluchten van een hermelijn.…

Loslaten

netgedicht
4.0 met 52 stemmen aantal keer bekeken 2.354
pas als je beseft dat alles wat is eindig is en dat datgene wat je achterlaat een zelfde lot te wachten staat zou het toch moeten lukken in vrede afscheid te nemen van wat het leven je geboden heeft maar dan nog weliswaar overkomt het mij niet zo vaak maar gisteren was het weer zover beelden uit mijn kinderjaren dringen zich aan mij…
Peter Jansen15 februari 2008Lees meer…

tout casse, tout passe, tout lasse ...

netgedicht
2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.324
alles is vergankelijkheid geliefden onder steen geborgen of met de wind weer weggewaaid bij elke visite nog verder verloren een foto een naam versleten verdriet zo kil klinkt stilte immer dwingend de roep vergeefs want hier vind ik je niet…
rietvr10 april 2008Lees meer…

Ad Tempus

netgedicht
4.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 1.170
ik was even in ruste toen gefluister langs de oren blies en zeide: ga je mee met mij mee zomaar vliegend vlieden * wonderbaarlijk dat het mij met vergankelijkheid suste ik wist niet dat het de geest was die zichzelve vaarwel kuste…

Zo ook de mens roest

netgedicht
4.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 187
hoe mooi is mooi als ik lagen schraap van de ogen en je huid schuur met mijn vergeelde nagels die ook de schoonheid van vergankelijkheid aanschouwelijk maken hoe vol is je leegte als ik jouw adem opvang in jutenzakken voel jij dan nog waar licht voor staat als de avond in krans slagaders is gerijpt tot kalk als ik je naakt…
Meer laden...