inloggen

Alle inzendingen over vergankelijkheid / mos / fietszadel

1156 resultaten.

Sorteren op:

bemost zadel

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 177
zo de tijd ook maar ergens vat op kreeg dan wel het zadel dat hier in de zeven alleetjes sinds jaren her gestald staat zowat alles vergaat in de straat maar fiets en zadel in levend groen houden braaf stand…

november

netgedicht
3.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 505
nu uit de tuin de rozen verdwenen zijn kale stelen en doornen grijnzen boven het bladertapijt alles ruikt naar vergankelijkheid zoals vochtig mos veert onder je voet en moddergrijs glijdt trekt de tijd zich in zichzelf terug schijnt maanlicht warmer dan de naakte winterzon…
rietvr15 november 2007Lees meer…

Tijdsporen

netgedicht
2.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 305
wat waren wij al groot naast de heg die steeds kleiner werd groeiden we, bloeiden we tussen de stenen verscheen het jonge mos en wij kleurden bij de eerste zoen in het klompenhos wat zijn we klein nu naast de heg die steeds groter werd waar stenen zijn verdwenen hebben sporen hun werk gedaan en ademt vertikte tijd door de mond van vergankelijkheid…
Hanny28 februari 2010Lees meer…

het mos

netgedicht
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 219
hechten aan het beton en de ijzeren omhelzing van het spoor bijster tussen de klinkerkeien aan de medeklinkers grond verdichtend het houten ijveren en een tuinbeeld verkleed -ik wou dat ik het in mij had- die eeuwigdurende groene koppigheid…
Branka Korac12 september 2008Lees meer…

Mos

hartenkreet
2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 583
In de luwte van de boom In schaduw van macht Groeit het schuwe mos Dat zonder schroom Pretentieloos Genoegen neemt Met het minste licht In staat Om fris groen Onbaatzuchtig zacht Slechts daar te zijn Om de donkerste plek Van kleur En warmte te voorzien Zoals compassie In kosmos Fris groen, onbaatzuchtig zacht Zorgt voor licht en liefde…

In zijn wereld

netgedicht
2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 139
Er leefden in zijn wereld vreemde mensen zo was er een groot botanicus die wel tachtig nieuwe soorten orchideeën had beschreven in de nevelwouden van Oost-Kalimantan en die, gevraagd naar zijn favoriete plant steevast dunnetjes glimlachte: "Dat hou ik bij het mos tussen de stoeptegels, in de winter."…
Vloedlijn6 februari 2010Lees meer…

Doorgaan.

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 49
Doorgaan, steeds verder tot de einder in zicht is. Het niet meer licht is.…

in het woud van morgen

netgedicht
3.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 463
raap de bladeren, mijn zoon in het woud van morgen ze vertellen van wat is geweest maar vooral wat komt en dragen de vergankelijkheid, het sterven, doch ook de nerven van wijsheid die bevrijdt buig, mijn zoon voor de aarde in bloei vertraag je pas bij het voelen van het zachte mos denk daarbij aan de mensen die onevenredig woelen…

Op en Neer

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 290
het lichaam slijt dat is een feit als 't in de greep komt van de tijd waarmee 't zich onderscheidt door zijn grofstoffelijkheid vooral in kwaliteit van spiritualiteit wie jong is weet nog niet van sleet die leeft, die vrijt, die feest, die eet zij 's met fluweel bekleed en met parfum bezweet zij leeft met één decreet: ik ga voor…

Lancelot

netgedicht
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.580
Hoor De ruige ridder nadert Zijn volbloedhengst dampt bij dageraad Ik wil ook zo worden Ik doe alsof Wijdbeens zit ik Strak en statig in het fietszadel Ik smeer de ratelende ketting Voor een dolle galop Naar de herberg, de hooizolder Waar een blonde boeredochter popelt Hoor De wolken barsten Druppels geselen het koren Hoefgetrappel…
Wim Veen20 augustus 2004Lees meer…

Lichtspel

hartenkreet
2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 146
De takken verduisteren en steken donker af tegen het mos. Ik wacht nog even, hoopvol, maar het spel is uit. De takken zijn gewoon weer takken. Alles is vergankelijk.…

Vergankelijk

hartenkreet
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.168
Hoe vergankelijk is alles, het leven, de éne dag nog volop genieten, van alle genoegens gegeven, het volgend moment zónder afscheid of aanwijsbaar moment is het voorbij..... Hoe vergankelijk is het leven?…
an terlouw18 februari 2005Lees meer…

Moos van de berg

netgedicht
2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 643
De massa ontweek behendig de tien geboden; de politie haalde Moos van het dak; de loodgieter zette nog diezelfde dag twee nieuwe dakpannen. Moos leefde nog een paar jaar intern, naar buiten starend, zwijgend, bitter een beetje. Hij mocht immers het beloofde land niet zien ...…
Jan Mast11 februari 2007Lees meer…

Vergankelijkheid

hartenkreet
4.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 914
Als de schoonheid van een witte lelie bloeiend in haar pracht en praal Zacht verspreidend een aangename geur is zij de schoonste van allemaal Maar als haar schoonheid begint te tanen zij langzaamaan verdort Is zij niet meer de schoonste van haar soort Zo is het ook met ons leven het gaat zo snel aan ons voorbij We hebben tijd gekregen…

Vergankelijk

hartenkreet
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 689
Op sommige momenten In mijn leven Voel ik mij een pluisje Een stukje paardebloem Varend in hogere stromen Hulpeloos hangend in de wind Niet meer dan een seconde Een tel, heel even Voel ik het geluk Dat ik ooit had als kind Het is niet aan te geven Dit bijzondere gevoel Het komt ook nooit gepland Altijd maar heel even Onverwacht, gewoon…
Hookie2 maart 2004Lees meer…

Vergankelijkheid

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 362
Wit op aarde van boven onttrokken gekoelde witte vlokken dwarrelend in spagaat van morgens vroeg tot avonds laat Een dek gespreid in vele dagen geluidloos in vele lagen dan treedt er in de dood de dooi geeft zich bloot Transformatie als melder het wordt glashelder het aardse wordt weer zichtbaar wit verschijnsel is verdwenen water neemt…

vergankelijk

netgedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 532
de bode schreef vooringenomen in de bede kerkte ons huwelijk de aubade schrok van onze leeftijd onwijs oud geworden en daarna dood, gewoon, uit elkaar gevallen…
Fred30 januari 2006Lees meer…

Vergankelijk

netgedicht
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 436
Je ogen smelten in hun duister licht. Je koude haar is een doorwaadbaar weefsel. En op je nauwelijkse lippen ligt De oude dauwglans van je lauwe speeksel. Je siddert en uit trillingen bestaat Je naakte slaap. Bijna alsof je luistert Of aan mijn niemands mond een kus ontstaat En ik mijn adem in jou adem fluister. Of huiver met mijn lippen…
vogh27 februari 2006Lees meer…

de vergankelijkheid

netgedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 542
het verval ten voeten uit als bij de oude romeinen de opkomst, bloei en teloorgang zo kwamen, zagen en gingen ook de Spanjaards zij lieten een afdruk na in de tijd het lief, doch vooral leed uit overlevering waarbij lijfsbehoud en hongerklap schering en inslag waren een stukje historie in de volharding van een gemeenschap zomaar ergens…

vergankelijkheid

hartenkreet
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.730
schijnend voor verval en dood zie ik een glans, die ons na lichtjaren bereikt wellicht gebroken in het tijdsgewricht eeuwigdurend, zoals het hier op aarde lijkt een vast punt van duurzaam schijnend licht licht, dat misschien al lang niet meer bestaat want wat wij zien, ligt buiten ons bereik geen kans dat dáár een mens ooit sporen laat ik zie vergankelijkheid…

Vergankelijkheid

netgedicht
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 355
Mijn leven is vergankelijk Elke dag een beetje sterven Maar morgen leef ik nog Om de stand bij te houden Hoog jubelend beklim ik de zonnebloem Licht geworden door de barometer Bezin ik helemaal te loor Zak ik af naar de goudsbloem Passeer de metafoor Ik schat mijn kansen in Haal ik deze lente Of bak ik zo bruin Dat men mij begraaft Onder…

Vergankelijkheid

hartenkreet
3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 1.017
De roos is uitgebloeid En haar geur verloren Flonkerend rood nu bruin Verradend haar eerzame leeftijd Een tijdsmoment in kleur Toont ons schoonheid van weleer En weerspiegelt het onherroepelijke…
Ivan Grud23 oktober 2006Lees meer…

VERGANKELIJKHEID

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 3.687
De maan staat op de Yo Mei-berg, een boordevolle schaal; Zijn glans vloeit in de oeverdamp en wordt daar droef en vaal. Lang leefde ik met je in deze stad, vannacht moet ik weer varen. Soms heeft een mens volmaakt geluk, maar kan het nooit bewaren.…

Vergankelijkheid

hartenkreet
2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 794
Een ongebreideld verlangen naar dat wat komen gaat niet stilstaand bij het hier en nu ga ik fantaseren over de werkelijkheid en realiseren dat het een droom behelst die in ons allen vergaat ons verenigt en pas de aarde verlaat vergezeld van het wezen waarin ze bestaat…

vergankelijkheid

netgedicht
4.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 831
vandaag verliest het kind in mij vandaag verliest het kind in mij opnieuw de hoop die blijkt, al kon hij het weten, verborgen in een onlosmakelijke knoop van liefde en zorgen alhoewel gedragen door een prille ochtend ligt het duister op de loer waar allengs onder de onbereikbare zon, de verwachting sterft wat dan het…

de vergankelijkheid

netgedicht
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 375
maar helaas wanneer de bloemblaadjes gaan verwelken en neer zullen dalen op de koude grond weet je het maar al te goed: de vergankelijkheid zit je 'je korte leven lang' op de hielen…

Vergankelijkheid

netgedicht
4.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 332
ik heb dit jaar van het versgemaaide gras de geur nog maar één keer opgesnoven zeker, de zon heeft het groen wel degelijk verwend en spattend nat heb ik ook wel herkend toen regenbuien zonnestralen van licht en warmte wilden beroven * thans kleurt de hemel anders blauw en sloten lijken geulen zelfs de wilg weigert zijn…

vergankelijkheid

netgedicht
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 389
Het is in de grond, het raakt er het wortelt er aan de beginselen de kus van de dood, de Maan die geboorte gaf aan een levenloze woestenij de Aarde, kringloop van pril geweld en liefde op een stormen en een blussen tot het over gaat, in een versleten seizoen iets houdt er de adem in op de zijlijn van een woestijn het wervelt er in een navelstaren…

Vergankelijkheid

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 126
zelden breekt sereniteit pas als eeuwigheid weer lange vingers krijgt wordt onrust geboren geen inbreuk op de tijd het aardse is begrensd door haar vergankelijkheid pijlsnel kiest een ziel zijn mogelijkheid om in aards stof vorm te nemen een nieuwe mens betreedt het heden net nog zonder verleden nu al potentiële werkelijkheid…
wil melker5 augustus 2013Lees meer…

Vergankelijkheid

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 107
[Haiku] Langzaam verbloeiend zeven lelies in een vaas geschikt voor de dood.…
Meer laden...