Alle inzendingen over vergeefs OR poging

Met mijn opgeruimdste gezichten een dag beginnen: probeer ik het eens, blijkt hij niet op te lichten. Niks geen schaarsgbebloemde voorbijgangerslach in mijn raam of dat kind op haar vuurrode fietsje dat me wolkenloos zwaaide en zag - eerlijke uren waren het vandaag. Dodelijke, onverkwikkelijke, hopeloos uitgekeken uren. -------------------…

spiegel gebroken onthutst klautert mijn gezicht tussen de scherven in een vergeefse poging strijk ik het weer spiegelglad…

een moment viel terug in onbeweeglijkheid niet lang daarna een vergeefse poging en de schier onmogelijke taak woorden terug te halen gelijkend op dunbewolkt verstillen ogenschijnlijk doof maar onherroepelijk…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

van glad marmer feilloos gepolijst glanst je dij opvallend elitair vergeefse poging ultieme schoonheid heroïsch te bewaren voor de eeuwigheid wellicht een krijger van hoge rang gelauwerd of misschien halfgod nu op een sokkel op een lief gazon een pronkstuk blinkend in de zon…

in de pas lopen van ochtendritme dichter op de huid gezeten vriesdroog, neutraal als een weerpraatje het pellen van hemelbrood in vergeefse poging blinde muren op een kier zodat je die gaat bestormen sneller dan aftellen tot onvoorzien een dagsluiting, de geelheid van een mosterdveld en dan af te haken nog vóór mijn openingszin…

De dingen zijn veranderd onder dezelfde zon de noordenwind voelt vertrouwenwekkend aan Hoe verlies vertrouwen breekt en lijmen een vergeefse poging lijkt, een stap te ver Zelfs liefde een schamele bescherming biedt afstand het enige juiste om jezelf aan te doen poogt weer alleen te zijn zonder haar stem die duizend één verontschuldigingen…

Boze stemmen in de gang, verwijtende woorden dwarrelen door het huis, nog een laatste poging, maar alles tevergeegfs het is enkel de rust die terugkeert.…

zie je hoe zinnen huiveren niet te minimaliseren de ontkende pijn te trefbaar de gekortwiekte vleugels dicht bij de aarde hemelsbreed willen vliegen al is het maar in tuimelende verzen…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

Me langzaam beroezend in een vergeefse poging de nazomerspleen te bezweren. De herfst komt eraan, onweerstaanbaar, dringt door in de kleuren en geuren, en in mijn hart, dat hulpeloze hart, steeds meer verlangend naar de eindeloze zomers van mijn jeugd.…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Lieverd Vergeef me als ik het je moeilijk maak, vergeef me als ik je soms pijnlijk raak. Vergeef me als ik mijn gevoelens soms verlies, vergeef me, want het is niet iets waar ik voor kies! Vergeef me, want je weet dat ik het nooit zo bedoel, vergeef me, want je weet hoeveel ik voor je voel!…

Is het bijzonder, veelgevraagd, mensen te vergeven, pardonneren jij zonder zonden mijn zoon ver- geven streelt het jouw ego, hem te vangen in de echo egoïstisch mens, balancerend op grens in vader- ogen hij gaat kapot voelt het goed te straffen in vader- ogen jij een teefje, dat dommig staat te blaffen.…

Vergeef mijn onuitgesproken woorden Ze blijven steken in mijn keel Vergeef mijn onzichtbare tranen Ik laat ze niet zien, het zijn er teveel Vergeef mijn verlangen naar jou Het voor altijd samen willen zijn Vergeef mijn dromen Ze doen me zoveel pijn Vergeef mijn liefde voor jou Ik ben bang dat het zal blijven bestaan Vergeef me, asjeblieft…

Pas toen wij daar aankwamen besefte ik bij de oever van de rivier van spijt dat de tijd nooit meer kan goedmaken wat er is gebeurd wij stierven daar gezamenlijk alsof wij beiden te ver gingen in onze haat en nijd geen grens kon ik bereiken geen kus kon of kan mij ooit nog bevrijden omdat de tijd geen wonden heelt daarom zijn wij het liefhebben…

Ik vergeef je dat je keek zonder te kijken. Aanraken zonder gevoel te laten blijken. Ik vergeef je dat je mij in een droom liet geloven. Dat je niet aan mij dacht zonder het te hoeven beloven. Ik vergeef je waar oren geen gehoor kregen. En donkere wolk om het hart vol met regen.…

laat je niet gevangen houden door wettische gebouwen met ogen vet en wil is wet die noch van mens of broeder houden de getrouwen hun woord de strot in douwen roofzuchtig hun aardse huisje bouwen de begerige ogen astraal gaan ze keer op keer met dat wat een ander toebehoort aan de haal met een hart van staal…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Ons land dat in Armoede leven zou Is het thema van Deze week - ik Deed onderzoek, En wat bleek, Restaurants uitpuilend Op de gewilde zaterdag En uitsluitend plaats Bieden als je Gereserveerd hebt, ver hiervoor, En dus maken drommen Hongerige mensen rechtsomkeert Doen nog drie vergeefse pogingen Bij gelijkwaardige tenten…

keer op keer geen contact nogmaals weer verloren nogmaals weer onderga ik ook weer deze keer wat ik niet wil ook weer deze keer huil en schreeuw ik dat ik ... niet weer laat me met rust niet weer .... machteloos roep ik stoppen deze keer ! het ... verstilt in mij de laatste keer die wil ik niet want er is veel meer wat…

Mijn denken zit naar zichzelf te kijken. Zo moet een nog niet ingevuld cijfer van een Vijf-sterren sudoku zich voelen. Exact zo. Dat het niet past, dat het niet klopt, echt niet echt niet Gewoon, maar uiteindelijk dan toch: een hokje van 1 bij 1. Stiekem wel. Niet eens stiekem eigenlijk, maar bedoeld. Ook de maker van de sudoku maakt fouten wellicht…

poging tot uitstel tien vingers trachten ogen te blinderen…

zeg me dat niet, dichter, dat het niet lukken zou het "schilderen" van de vrouwen die je liefhebt beschrijf ze zo, dat je ze aanraakt maar met de toets van een schilder die de toeschouwer op afstand houdt om daardoor beter te zien voorbij schoonheid of ingepakte intimiteit kwetsbaar leven in liefde maar wel met zo'n opvallend…

Het gedicht dat alle gedichten de loef afsteekt, dit koningsgedicht lezend is de Parnassus bereikt. Alle andere gedichten vallen in het niets. Dat voelt lekker. Geen gezoek meer, geen geploeter in talloze bundels, niet meer om drie uur 's nachts het licht aandoen om een prachtige volzin te pennen. Hier is het, zonder twijfel, het gedicht dat alle…

Misschien heb ik nog 't meest geprobeerd woorden doorzichtiger te maken, waarbij dan juist extra opvallen de donkere plekken, verdichtingen van wat iemand denkt, meent, voelt, desondanks met de bedoeling meer het licht zichtbaar te maken dan wie dit schrijft en zichzelf ten slotte ook niet veel anders dan stof gegeven is. ------…

'Een gedicht?' fluisterde hij bij het weggaan. Maar hoe kon ze dit beschrijven, iets wat niet ontleed, ontkleed, geanalyseerd kon. Zoals de ingang van een spechtenest zichtbaar, maar nooit de holte zelf. Het was als een zorgvuldig gesealde schat, als een klein flesje waarin een minutieus scheepje, zonder erbij te kunnen, veel meer dan dat…

Een poging is helaas vergeefs gebleken. Enorme ledigheid is nu z'n deel. Gelukkig kan-ie leven van z'n rente. Hij zit niet met z'n handen in het haar. Het louter nietsdoen vindt-ie echter naar: het is beslist geen dolce far niente.…

vermeden to be or not to be, that is ...…