Alle inzendingen over vergeten / namen / verlegen

We zullen elkaar nooit vergeten. Ik heb nu veel verdriet. Maar jou vergeten kan ik niet.…

Alles, ben je volgens mij vergeten. Ook dat je nog niet zo lang geleden, je vrijheid hebt moeten op geven, omdat je een uitweg zocht, in verdovende middelen. Zijn de verleidingen dan nu weer zo groot? Dat je het nu weer niet kunt weerstaan? je hebt toen gezworen, op oma haar naam, je nooit weer, zo te laten gaan.…

eiland van de Laatste Dag boek zonder letter of naam plek om alles te verstaan alle grenzen vallen tezaam was las leefde vandaag korte tijd in herbergzamende eindigheid niets dat spijt of lijdt rust stilte vergeten enigheid het is een open boek het hoofd niet gebroken vragen die vragen oproepen bestaan niet wat te doen…

Zij schreef gedichten met een streven haar grote doel heel arm te zijn haar naam een raadsel, dàt was fijn in onbekendheid door het leven. Haar doel bereikt, zij werd vergeten De muze werd haar enig brood dichten, droom, vergat te eten sterk vermagerd ging zij dood zij was niet dom; altijd geweten beroemd word je pas na je dood.…

Want al word ik meer dan 100 Laat mijn hoofd me in de kou Nooit mag ik vergeten Zo zal ik blijven weten Hoezeer ik bof Met jou als vrouw…

ik heb jou jezelf zien ontmoeten in de tal van vreemde snoeten die jij voor de spiegel trekt het visueel verkennen van posities en proporties in een hilarisch lijnenspel ontlokt je wel een lach onverwacht snel vallen nooit geziene stukjes samen die jou in vergeten namen completeren tot wie je bent ik heb je klassieke schoonheid al…

s avonds lopend onder het firmament ze haar voornemen vergeten was Ze schreef een vers vol liefde, bloei en schitterende sterren en het rijmde wat haar geenszins griefde…

in de spiegel nog raamvensters leeft haar stem rond de kamer van eenzaamheid sinds ik Emily Dickinson haar naam mompel uit het vergeetboek binnenshuis mantel ik haar poëzie, haar verzen (als lieflijk juweel) bewonderswaardig om nooit te vergeten in de leeskamer van boeken in het heelal van poetry waarin jij mij weet te ontroeren…

vergeet zal je me ooit verstaan het afgeknotte en de steile heuvels waarrond papieren vogels de bladeren ophopen nog donkerder dan de wolken aan de grond…

Naam van kinderen vergeten in onwetendheid, verlicht de notendop.…

Ik rook daar de geur van een vergeten soep in een vitrine voor het raam, en op een rotan bank zat het bezoek dat even langs zou komen. Ik ging weer naar huis, nam onderweg nog bloemen mee voor in een vaas. ------------------------------------------- Uit: 'Er ligt een appel op een schaal', 2008.…

In die dagen leek je al een eeuwigheid weg Hoe lang al was het niet dat je mijn naam vergeten was en je lichaam het enige dat overbleef Nu lijk je soms heel dichtbij een geur appeltaart met rozijnen of een muziekje pianospel dat door de muren klinkt en een naaidoos vol speldeprikken en lapjes herinnering De draden zijn voor altijd losgemaakt…

openden om te schrijven is je brief in een vergeten la beland werd ie gelezen opgeborgen verscheurd voel je weleens de traagheid van het schrijven van toen…

Daarnaast een opengeklapte doos met de aangevreten helft van wat gisteravond nog Een dure pizza was - Het zijn achterblijfselen van bewoners van deze planeet - Achterblijfselen van de soort die de naam mensdier draagt.…

is jouw kunst illusie fusie van de waan en faam verworven in de vele ruzies over kunst met je kompaan je naam is al vergeten de faam aan het verbleken je waan is verworden tot kunstbezit van enkele witte boorden kunst was eens jouw magistraal product visitekaartje van de club van elitairen het onderscheid dat rook je…

ik wilde je lezen in het strelen van huid kraste met nagels mijn liefde voluit je voelde de pijn in het zien van de sporen jouw naam werd in rood heel langzaam geboren ik zocht naar je ziel in onherbergzame dalen we slechtten de bergen om waarheid te halen ik peilde je ogen in een landschap verdriet door het grijs van vergeten…

zij keken maar hadden geen beeld in lege ogen vol gruwel en lijden waarvan men de intense pijnen nooit zal kunnen vergeten terneergeslagen in houding en bewegen in dagen die hun namen nooit meer zullen dragen nog zijn zij niet begraven zonder afscheid valt het leven nauwelijks meer te dragen een bestaan vol vragen…

ik fluister liefde en kijk verlegen - het is zo fijn - ik wil bij je zijn niet alleen in de avond ook 's ochtends vroeg en bij de lunch 's avonds in de kroeg of voor de buis lekker thuis en lekker knus jij bent mijn lach jij maakt mijn dag ik fluister je liefde liefde heel de dag…

De ontbijttafel is net gedekt als iets van buiten mijn aandacht trekt dat lichtvlekjes op de muur doet bewegen heel subtiel, haast verlegen De balkondeur open ik blij verrast voor deze onverwachte gast, die ik met haar gouden stralen maar al te graag naar binnen wil halen want al is zij niet door de weerman voorspeld ik ben erg op haar gezelschap…

de brede trap waarin hun voeten verzonken in diepe tapijten zij giechelde onwennig de reusachtige kamer was ( te ) mooi zij wilden gelijk in bad maakte de spiegels verlegen het stromende water smoorde intieme geluiden cupido die stiekem om het hoekje had gekeken trok zich zacht terug…

Je hebt te weinig lief zeg jij in het voorbijgaan even ben ik stil is dat zo denk ik het is niet dat ik niet lieven kan ik ontbeer al even het lijkt alsof de magie is uitgedoofd, of toch zie ik daar nou 'n twinkeling zeg je, verlegen glimlach ik voel hoe m'n wangen blozen jouw woorden, ze zoenen…

je bent zo jong lijkt schuchter en verlegen je ogen willen achttien zijn ze hongeren naar leven je lijf telt veertien streken borsten zijn alert op zelfbewuste blikken heupen draaien zijn gewend om zich te schikken je lijf is klaar maar jij, jij bent pas veertien jaar…

Lemen hoogbouw in een middeleeuwse stad Gerokte mannen in colbertje kromdolk op de buik zitten op een mat Geweer, losjes over de schouder kauwen ze op blaadjes qat Onverwacht leggen die gedrogeerde Allahkrijsers een stukje wereldhandel plat en wordt de USA met een defensiebegroting van 800 miljard in verlegenheid gebracht…

jij drong binnen in mijn huid ademde mij slechts door jouw mond en bewoonde elke porie tot ik je uit zou zweten in nevels van vergeten maar indringend als jouw zijn was in mij wasemde ik enkel tranen waarin ik jou niet vergeten kon en ik liet jou binnendringen in mijn adem ik nam met elke levensteug ook een deel van jou in me op jij…

Vergeet de groente vergeet het vergeten vergeet de vergankelijkheid eet wat je ziet weet wat je vergeet vergeet wat je ziet op de wandeling vergeet het licht op de wereld niet eet het licht drink het als wijn tot het stroomt door je bloedsomloop tot al het vergeten weten je uit de vingers bloeit. ---------------------- uit: 'Ontij',…

Ze waren al ruim tien jaar in ons land Die 'elckerlyck', licht gefrustreerd maar lief Aandoenlijk, hulpeloos en sensitief Ik leerde ze pas kennen uit de krant Die hond maakt volgens mij nog steeds furore Hij 's wijzer dan de kinderen in de stad Al droomt hij van de roem die hij nooit had Zijn naam gaat in 't hiernumaals niet verloren…

Van moorden die hij al lang is vergeten Schijnt menigeen de moordenaar te weten, Maar ja, Wim Overweg weet weer van niks. Die wordt ook niet belast met een geheim, Die wijdt zich onbekommerd aan het rijm.…

Zeventien Lentes jong In de kerk waar ik eens zong zat een jongen, niet onaardig Zijn naam was Henk Kanon Zijn haren waren ietwat blond De scheiding zat opzij Zijn kleding onberispelijk Hij glimlachte naar mij En ik was in de wolken Ik lachte ook naar hem Hij was verliefd geworden Verliefd denk op mijn stem Of wat ik stond te zingen…

…voel me verzinken in donk’re drift hoor dan Zijn stem: wees niet getart zijn naam staat geschreven in je hart onuitwisbaar en zorgvuldig in gegrift.…

vandaag kocht ik een kroontjespen verguld dat ze zilver kon schrijven, maar steeds als ik jouw naam neerpen blijkt het goud met geen pen te beschrijven…