Alle inzendingen over vergrijzing

Kanarievogel geheim van de vergrijzing, dagelijks wat zaad…

De piramide is een zwam geworden Zo zucht de minister met opgeheven vinger Als fabrieken, winkels, kantoren Nu niet doldraaien Sluipt een snuivend spook Onder ons bed Moeten we in vuile lompen Aanschuiven met rantsoenbonnen Rolt het pensioen van de helling De ijle afgrond in Dus drijven we de vooruitgang op de spits Meer maken met minder…

Grijze hersencellen van oud bloed maken uit ervaring van eenzaamheid een feest. Opeens zitten er dagenlang anderen mensen op de bank liggen in het bed en drinken koffie van de "zaak". Het keurig voorstellen aan de meisjes op mijn bank het is bijna vertederend om het aan te zien. De glimlach die ik even krijg is hetzelfde…

de tijd vergrijst mijn haren in een jachtig bestaan ik probeer wel te slenteren maar kan niet blijven staan de kleur van het leven schenkt mij maar even een net gekleurde kop met een volle bos erop ik veins mijn evenbeeld in getemperd licht die het spiegelbeeld in valse hoop verlicht…

Het is toch eigenlijk raar, Vergrijzing begint na je 65e jaar. Het is boven alle twijfel verheven, Op die leeftijd begin je pas te leven, Wordt je je vrijheid teruggeven. Je hebt dan nog een tijd Voor de ontwikkeling van je eigenheid.…

Vergrijzing geen probleem meer financieel gezien dan nu de mens nog, de ouderen emotioneel gezien dan!…

vroeger liep ik aan mijn vaders hand later waren de rollenomgekeerd toch bleef hij gewoon mijn vader en ik zijn vergrijzend kind…

verplant mij niet naar ongeduld ben reeds onder vergrijzing gehuld sprint maar jongeling in graaiende mist jij wordt nog gedreven door een zuigende list .…

Nu de mensheid gaat vergrijzen Is er nog meer vraag naar ruimtereizen. Om te weten hoe het zit Aan het einde van de rit Als we definitief afreizen. In de ruimte Heeft u nog de ruimte.…

Wat is vergrijzing, die vraag hoor ik vaker, zeg opa hoe zit dat, en... dreigt er gevaar? Ach, het is eigenlijk Levensverzilvering Eerst je pensioentje Vervolgens je haar.…

als de tijd me inhaalt mijn zinnen langzaam vergrijzen schilder ik bloemen voor jou in paars en rood en zomergeel als zacht gerijpte dromen in geurende aarde nog warme avondzon…

tussen aankomst & vertrek daar ligt de tijd van reizen en als je dat maar heel lang doet zal je vanzelf vergrijzen... het is allemaal zo relatief 'de tijd van leven met je lief' 't is vluchtigheid bewijzen…

We kampen met een huisartsentekort Dat door vergrijzing verder nog zal groeien Nu al zijn basisartsen reddingsboeien Waarmee de hoogste nood vermeden wordt Een jonge arts heeft vast een frisse kijk De vraag is of die werkt in de praktijk…

Dus blijven onze zomers zo extreem Dan is straks de vergrijzing geen probleem.…

Vergrijzing, en ’t pensioenfonds bijna blut. Als iedereen nou ’ns zonder traineren gewoon een jaartje vroeger zou creperen, dan kon u wellicht tóch nog in de VUT, het geld, waarmee men dat betalen moest, door snipverkouden werkers opgehoest....…

Juist de vergrijzing zal daar wel bij varen; van zulk nieuws krijg je steeds meer grijze haren.…

Als de jaren zich aaneen gaan rijgen tot een schier oneindige reeks dan verliezen de dagen hun eigen kleur en vergrijzen tot eentonigheid. Als ook het wereldgebeuren vervaagt in de schimmigheid der dagen, dan sterft de tijd in eenzaamheid, komen herinneringen steeds meer tot leven.…

Wim Overweg is bezig te vergrijzen, Zijn aders slibben dicht, zijn rug verkromt. Nog weinig werkt precies zoals het moet, Het gaat dus slecht, maar verder gaat het goed.…

M'n thuis wordt grijs, de omgeving blijft jong. Traagheid haalt mij in, ben nu een bejaarde in mijn eigen tehuis, met nood aan een echte sociale babbel. Eenzaamheid is zeker... geen hobby.…

Ik kijk even naar mijn handen En ik schrik Wat zijn ze oud Craquelé gebroken marmer Met vijf smalle staafjes hout Het verval is reeds begonnen In de herfst De winter wacht Als ik die ooit mag bereiken ’t Is een koude lange nacht Maar dan denk ik aan mijn moeder Die ’s de winter bijna door Nog zo stralend levenslustig Nou…

voorspellen van geluk eeuwig te zullen blijven of met gemak te nemen ongeluk het eigen onvermogen ver voorbij nog dat te denken om dan met eigen ogen te bewijzen hoe snel een dag vergrijzen kan een ambulance langzaam weg zien rijden juist dan die dingen…

scherp zijn de tongen lijdend is haar geest niemand kan verwoorden waarom het is geweest dat de kracht van elke leugen de waarheid steeds versloeg en de zwakte van de leugenaar om nieuwe leugens vroeg die zwart gekleurde jaren vergrijzen haar bestaan … ze had beter moeten weten maar zou het anders zijn gegaan?…

ik voeg steeds nieuwe bloemen toe aan mijn droogboeket recht in het hart zodat het stof de kleur niet kan vergrijzen pas later in het valer worden zullen zij naar ouderdom verwijzen ik selecteer en plaats de bloemen bij elkaar in contrasteren door hun bloeien heb ik alles van het leven op het scherpst van de snede meegekregen…

trippende ego vergrijzende onmacht loze beloften verpakt in een leus te veel van hetzelfde te weinig herkenbaar schreeuwt om de aandacht neemt bij de neus levend in leegte en zwijgende massa respectloos loslippig in roddelcircuit vertrouwen beschamend de hand in de kassa geeuwt zich verkiesbaar mijn stem krijgt hij niet…

Het vernedert hun gebeuren, verzaakt aan de korst, vergiftigt vergiffenis, en schilfers nijd vergrijzen wat het maakt tot een geschiedenis waar zij niet is: tot zij zichzelf hervinden in gemis, regent het pek op lust, en leegte klaart hen uit tot schande die hun leed vergaart.…

Er komt hier meer dan stof en licht van oude dagen, men kende nog elkaar Bijnamen vaak en bijzondere beesten zoals de zieke geit van de boerin die naar Lourdes ging voor water, daarmee haar lievelingsdier genas, dat haar nog jarenlang van melk, van kaas voorzag tot op een dag haar tijd was volgemeten In de zomermaanden klinken verdwaalde…

zonder koppen narazend kallend verstoren de ritmiek van de grijze massa wegdobberend op lauwe golven de hersens besmeurd wordt de grijze massa geelgroen gekleurd bloederig fladderend breken vergane woorden een stabiele geest ooit gelukkig geweest Koppen herzoeken hun kippen Vreemde vogels helpen Met kwakkende penselen Geelgroen vergrijzen…

Soms ontmoet je iemand van vroeger het tandeloze verval eiste zijn tol tropische regenwoudschedels werden kale steppen stralend lachend gelaat verschrompelde tot gelooide rimpelgrijns een hard schonkig stram lichaam is de parasitaire voortzetting van voorgoed verdwenen soepelheid en jeugdig elan leeggevreten is het beloftevolle geheel gelouterd…

Kortstondig weent hij de hete tranen van de krokodil die voortleeft in zijn primitieve brein dat heel geleerd hypothalamus heet of ook wel chtonisch wordt genoemd. hij weet niet dat hij weent om een verloren leven dat voorbij is om liefde die verwelkte of verdampte en om geliefden die zijn heengegaan naar nergens. hij weent om…

het tweede leven blijkt in de praktijk geen sine cure te zijn maar meer een reprise van het eerste dat zijn continuering in genoegzaamheid te vaak onderbroken ziet worden door allerhande irritante toestanden die de uiterste houdbaarheid en garanties al lang voorbij blijken te zijn en ook na dure reparaties niet meer in deze…