Alle inzendingen over vergroeien met de %28barre%29 omgeving waarin je leeft

in dit onontgonnen land van steen en ijs van de dichtgevroren ijszee en bevroren aarde keert met het voorjaar het licht in het noorden terug de hut een stipje in de mist als een kleine aangespoelde kist de koperrode zon en het onbedwingbare verlangen naar de verte haar wezen verschuift met de tijd…

Vanmorgen sloop kilte, tocht in mijn hartkamers bij het prille lantaarnlicht, voelde ik onverplicht bij het langsgaan, ondanks het terugkeren van toch ook de dagelijks vergulde ochtendzon 't missen van daar die dag de eens vertrouwde lach. De recht opgerezen bomen op het zonnige gras van het talud konden mij niet troosten op dat moment. Alles…

moet vergroeien…

'Je bast wordt hoe langer hoe dikker!' (bis) Wanneer je als boom door menig teder kind met zang en armen wordt omringd, moeten je nerven zich beheersen - ooit was jij een zaailing: een sprietje met trillend blad dat opkeek toen z'n moer plezier voor twee had terwijl een bries voorbijging. Die ervaring én je fratsen naast een warme stam…

loop, de stap vooruit loop, en zie de omgeving loop, je leeft, beleeft…

De onuitgegeven gedachten en regels grond, de gezaaide dagboekfragmenten de straten en lanen die ik slapend beliep, dat verdrietige, de liefde, die publiekelijk aan het voetlicht leggen, ik denk van niet. Bij sommige momenten hoeft niemand toe te kijken, te schoffelen in onze tuin of gazon wat we niet hadden, te maaien of betreden. Nu…

ben de diepte ingegaan was verontrust toch voelde het heel warm en aangenaam verbaasd door onbekend dat in vorm en structuur niet let op logica uit wetenschap en de natuur ook actie en reactie volgen een ongeschreven wet waarbij ratio en gevoel heel anders worden ingezet het is als vloeien waarin dimensies vergroeien tot een alles…

Vroeger was het leven zo gemakkelijk. Zo zorgeloos, vriendelijke en zacht. Maar als je jong bent word je ouder elk jaar. Soms zo vermoeiend, ondraaglijk en zwaar. Waar wil ik heen, wat ga ik bereiken. Hoe kom ik daar… en wanneer zal ik er zijn. En onderweg is de liefde zo veel meer dan verdriet. Het leven is als een kaartspel, dat eeuwig…

Je feliciteerde me vanmorgen al 29 jaar een stel. ik feliciteerde jou vanmorgen al 29 jaar getrouwd. in goede en slechte momenten in liefde en soms niet. al 29 jaar een koppel terwijl je om je heen alleen maar ziet dat men uiteen gaat, maar wij zijn 29 jaar getrouwd!…

Lieve God, ik vroeg U daar, aan de Waalkade, te Nijmegen, om deze gave. Ik wist niet hoe, of wat en waarover, slechts één wens: leer mij te schrijven alles vast op te tekenen. Ik leerde alle mysteriën ik leerde alle ogen ik leed onder zoveel liefde... de weg werd smal, smaller bijna vroegtijdig eindig! En ik stond weer op telkens…

Wie heb ik immers nog dan mij tot er te vallen in die grote hand van jou, waarin ik altijd al me nooit en graag verdwijnen zou? ----------------------------- uit: 'Tirade', 29, 1985.…

Weemoed bij de bloesem onder de lentezon. Een vijver met fontein, lelieblad en kikkerdril. In mijn hart is het stil. Vogels fluiten tussen het groen. Wolken tegen het hemelblauw zweven voorbij. Diep geworteld in mij voel ik een onbehagen dat mij nijpt. Iets waar ik mee ben behept, terwijl ik niet goed op let hoe een roodborstje mij…

Een oud boek staat als een huis, waarin een oude lezer wonen kan. Waarin een overleden schrijver leeft.…

Geldt hier dan, “wie dan leeft, die dan zorgt”?…

Zorgen maken om een ander Doen we niet meer Je druk maken om een ander Doen we niet meer Wie dan leeft... Lief zijn voor een ander Zijn we niet meer Een aai over een bol Doen we niet meer Wie dan leeft...…

Als er één wereld is, waarin ik wil leven, als er één wereld is, waaraan ik al mijn liefde wil geven, dan wil ik leven in een wereld met jou, Jij de ware waar ik zielsveel van hou, ik heb angst om je leven, door ziekte omgeven, ik wil dat je leeft, dat ik er ben die om je geeft, die om je geeft zoals je bent, die jou door en door kent, ben je…

De vergeten mens leeft in een wereld die die niet meer kent. Waarin die stilstaat terwijl zijn omgeving rent.…

Een explosie van zonlicht daar waar schaduw is geweest een helder strakke hemel zo strak als het ijs dat door de kou wordt bevroren de kou en de sneeuw doen de opkomende voorjaars bloemen verwelken slap hangen de kelken de vogels zingen al vroeg in de morgen zij lijken zonder zorgen het voorjaar kan niet in rust ontwaken wanneer…

Water aan de kook brengen is een opwindende gebeurtenis. Elke avond beleef ik een wonder. Mijn waterkoker wordt kokendheet. Ik zie dolle belletjes ontstaan. Water verdampt terwijl ik kijk. Wat ijzig koud en stil was is razernij geworden. Zorgvuldig vul ik mijn kruik. Ik poets mijn tanden. Ik vul mijn glas. Met wonder. Met water. Slaap…

Trouw aan je non-realistische omgeving, waarin jij leeft en bestaat. Die superieure, doch illusionele beleving, vol vieze leugens en achterbaks verraad. Een medaille voor je gladde praatjes, tevens voor de schijnheiligheid hiervan. Ze hangen aan elkaar met zijden draadjes, een applausje voor dat je het allemaal onthouden kan.…

de ongetemde krachten van beweging, maar leeft, beweegt op eigen kracht in de voor jou bekende veilige omgeving maar eens zal splitsen onvermijdbaar zijn, flitsen zullen het verleden breken toekomst wordt voor ons dan heden…

blend in de omgeving neemt je op als je je plooit naar believen wees jezelf uniek gevouwen tot de vorm waarin jij jij bent mens wat hou ik van je…

Nu moet ik verder zonder jou. Mijn meisje waar ik zoveel van hou. Mijn spiegel, mijn troostende warme oceaan. Mijn gids, die overal met mij is heengegaan. Mijn licht, als ik bang was in het donker. Jouw liefde voor mij, het grootste wonder. Stilletjes zwaai ik naar je, schat tot later, dit is niet het eind! Want het zijn mijn tranen, het is…

in het gras net zo koud als de stenen die niet willen smelten als je valt sneeuw daalde neer op mijn geweten wat bleek ik een integer mens te zijn zonder aan kracht te verliezen in de schepping ik maak het groen om tussen te wonen zonder de klacht maar enigzins in te perken want van liefde krijg je nog rode oren alles fluit mee in de bomen…

Ik kan je niet ontlopen, overal reis je met me mee. Jij bent veelvoudig en alles buiten mij; toch ook mij incluis. Nauwsluitend word ik omringd en diep dring je in mij door, geen handeling zonder jou. Soms kan ik je kiezen niet zelden dring je op. Ik tracht je te kneden, je aanwezigheid te torsen. Als ik je naar mijn hand zet beïnvloed…

de omgeving van de mens is zijn medemens…

Ik kan lachen, ik kan stil zijn en mijn omgeving zal bepalen of ik open of heel klein ben Of ik rustig of juist druk ben En zal mij duidelijk vertellen wanneer ik iets kan maken of juist nooit meer moet proberen En hoognodig af moet leren Mijn gedrag is mijn omgeving Is dat iets waar ik voor kies?…

Kolderiek periodiek (nr.29 uit een reeks van 100) Een goede boekwinkel onderscheid je van de Slegte...…

begrijp de waarde van het duister ontdek hoe wij ermee vergroeiend stilte ingaan er ontdekken waar onze verlangens wonen zo volmaakt naakt voor elkaar liefde verheerlijken…

Niemand bepaalt de tijd waarin je leeft. Het is alleen aan jou hoe jij de tijd besteedt.…