Alle inzendingen over verhelen

Ik kan niet anders dan mijzelf belijden, Wanneer ik spreek, spreek ik mijzelve uit, Dan zoek ik soms, zo heimlijk mijn verblijden En smart te zingen, dat de oningewijden Niets horen dan een lieflijk geluid... Ik kan niet anders dan mijzelf belijden, Ik spreek mijzelf in al mijn liederen uit. Ik zou wel graag van andre dingen spreken, Maar,…

We gaan naar het zuiden op vakantie omdat daar de morgenstond uit een koe gemolken wordt, in het zuiden laaft het paard zich aan dichte mist, gaat de giervalk van hand tot hand, verhelen de vlinders zich in rupsen, steekt de tijd zich in het boerenland, heeft geluk zich in de aarde verstopt…

Toch wil ik niet verhelen wat ik soms denk vanaf mijn canapé: wanneer doe jij, Inge, eens wat aan sport? Gelukkig duurt zulk denken steevast kort.…

Ik zal mijn slaaptekort straks niet verhelen. Met een oranje vlag zit ik hier thuis Om drie uur ’s nachts in nachthemd voor de buis Nu de leeuwinnen in Nieuw-Zeeland spelen. Voor noppes zit ik op de eerste rij, Die ‘jetlag’ krijg ik als cadeau erbij.…

stram strak stijf in knop zwierig geurend volledig in balans doorgeschoten weg volgens velen niet te verhelen schoonheid nog even talmen met uitgebloeid zijn...…

onzichtbare wonden liggen onder littekens die nog verhelen wat eeuwen overerfd is als haat geen bron meer kent van wraak en moord wordt bloed in wijn veranderd om het leven te vieren de aarde is gedrenkt in tweespalt door hen die liefde vrezen de boom van kennis wacht op hen, die vruchten delen…

Ik heb voor ’t eerst André Rieu zien spelen, Hij speelde twee uur lang aan één stuk door, En lachte al die tijd van oor tot oor, Hij wou voor ons zijn blijdschap niet verhelen. Die gulle lach op allebei zijn wangen: “Wat blijft er weer veel aan mijn strijkstok hangen”.…

dichten is gedachten rijgen beschrijven wat je denkt en voelt van de inhoud kippenvel krijgen nu 't geluksgevoel bekoelt troosten is met weinig woorden steunen, luisteren, meelevend zijn begrijpen al hetgeen je hoorde over onzekerheid en pijn troostend dichten is niet verhelen dat je om die ander geeft het verdriet samen wilt delen…

noem mijn liefdesdebuut openbaring kan ik als leugentest mee prijken wij bleven van jongs af gedresseerd elkaar recht in de ogen kijken om goudeerlijk alle gevoel samen te delen niet knipperbliks kunnende verhelen puur vleselijk te zijn geïnvolveerd wie schetst dan ook beider verbazing tredend uit het woud onzer afspraken dat wij met een…

Alle leugens, alle onzin, maken dat ik sterk vermoed, dat al heel snel zal gebeuren wat een ieder heel die tijd al vreest en geleuter niet kan verhelen dat je echt niet meer geneest.…

Wij legden achter ons leven een tuin aan, ook een register van allen met wie wij nog zouden bijpraten, staren, verhelen. Wij meden de liefde en lieten de tastzin, schreven hooghartig de toekomst af.…

tijd Zijn leven was primair schrijven gewijd Soms voordrachtskunstenaar, zoals Homerus Een rusteloze geest, een pen-nomade Die metamorfoseerde in figuren Die hij bedacht, zijn eigen creaturen Een eindloze portrettenpromenade Theater van de geest in vijftig delen Als dichtend schrijver op de rand van waan Zijn dandyisme kon dat nauw verhelen…

de ontelbare niet verteerbare delen worden naast het bord geschoven kunnen slechte smaak niet verhelen de grote pot kan het niet gaar stoven proberen ingrediënten aan te passen lichte kost zonder zwaar te vallen op de maag waar zij wellicht vergassen de spijsvertering totaal vergallen blijft er over, lichte natuurlijke kost voor iedereen…

Zonder twijfels over hun levenslicht te verhelen, zie ik hoe ze op de stoffige vensterbank, in groei achter, met ziekelijk gelaat om hulp roepend zonder weerklank in de volle zon liggen te vergelen. Hier ligt een bewusteloos korps, daar roerloos en stil een Siamese tweeling, onderop een kloppend hart van steen.…

Zeppelins en loden luchtkastelen olifanten in hun hemelvaart echo's dreunen zonder te verhelen de donderslag der blauwe walvisstaart grommend drommen robben op een eiland ivoren torens flitsend als flambouwen fakkels drijven wiggen in hun flanken een schuilplaats!…

Wat ben je ongelooflijk arrogant Ik krenk je trots maar dat kan mij niet schelen Mijn bed wil ik beslist niet met je delen Vannacht is hier geen plaats voor jou vacant Maar in dit werk ben jij geen debutant Jouw zachte ogen noden mij tot strelen Mijn hart wordt week ik kan het niet verhelen Jij wint terrein en krijgt de overhand Ik zie de…

wind wordt weggewist Zie ik de watervogels onbevangen Bij honderden rondom mijn arkje hangen Zij wachten stil er wordt geen plaats betwist Ik voer hen vis, strooi graankorrels en brood Zij weten al dat ik hen kom bedelen En dringen om mij heen van klein tot groot Ze zijn zo tam dat ik ze zelfs kan strelen Dit is geluk - ik kan het niet verhelen…

Gevoel is onze oudste taal heeft ‘t beste met ons voor luisteren vergroot de kans op overleven Onze enige taak is creatie van ‘n volgende generatie aangepast aan eisen van ‘t nieuwe heden De vrouw romantisch de man rationalistisch stereotypen die werkelijkheden verhelen We doen de vrouw tekort zij is de ster in de hoofdrol lonkt…

Ik zou zo graag van de geur willen eten van jouw lijf, je hart wilen stelen, geen tederheid nog willen verhelen: ik zou je zo graag willen strelen. Ik zou zo graag de deur willen weten naar jouw lijf, mijn bed met je willen delen, al je denkbeeldige pijnen willen helen: ik zou je zo graag willen strelen.…

Menselijk skelet met je weke delen Samengehouden door spieren en huid Overgevoelig voor licht en geluid Stillend je stemmingen met penselen Je kon het voelen niet langer verhelen Hebt dat in koren met kraaien geuit Evangelist wou je zijn naar verluidt Hoop bieden wilde je, God aanbevelen Maar in de kunst lag je geestelijk heil Tekenen deed…

schoonzicht, point de vue, laat zij maar met hun gaspedalen stunten ik leef liever wat langer in het nu een processierupsen tufcolonne van minicampers, eitjes, mobil homes, als mieren naar de playa's om te zonnen, die mijd ik, blij dat ik er niet in woon mijn voorkeur gaat niet uit naar wègkastelen - die maniakken, 'k zal het niet verhelen…

vormen de inspiratiebron steeds weer omgekeerd door werkende handen vormen om te watertanden opgeraapt en schoongeveegd vertonen ze hun huid die onbeschreven lijkt als een niet gezongen lied de snelle vliet geeft de geheimen vrij aan het einde van een lange reis de pen weerlegt het tegendeel in echo's van ongerijmde klanken die ik verheel…

Hoe zouden wij dit kwaad ooit nog verhelen en al wat onverdiend gebeurde daar en wat ook nu van overal ten hemel schreit.…

werk kent Als je schouders hangen, is ‘t leven jou te zwaar Is je navel diep naar binnen, dan is jou hangbuik een gevaar Jouw kruis doet voorspellen of je weet te beminnen De stevigheid van je benen zeggen wat je had te overwinnen Hoe goed je voor je voeten zorgt spreekt over jou boekdelen Je lichaam geeft bloot wat jouw kleding tracht te verhelen…

Hij ging door ‘t lint, dat valt niet te verhelen en met zijn schep besloeg hij neefjes raap . . . De kanis spleet in twee gelijke delen; als kleuter was hij al een sterke knaap.…

beklijven laat Zijn je lippen niet, mijn lief Als het intiemst van mijn geheimen Evenmin is het je hand, De mijne voelend in een streling Teder strijkend langs mijn wang Die het lont van liefdesvuur In mijn hart en ziel ontbrandt Ook je glimlach, even minzaam En je haardos lichtgevlamd Mogen wel mijn ogen strelen - Al dat schoons kan niet verhelen…

De zeekoe sprak: 'k kan niet verhelen, Dar een zeestier mij geen zier kan schelen. Een zeemeerman, zo fors van tors Is waar mijn zeekoehart naar dorst. Zij zijn toen samen vin in hand Stil heen gegaan uit Loon op Zand. In 'n malse zeegrasweide vond Het monsterhuwelijk plaats, terstond.…

golven die de luchtkritiek verrijken Een eerlijk woord wordt letterlijk verwezen Naar marginale speelterreinen en de Geronnen regels worden slecht gelezen Opzij geschoven, zwakjes, onder ede Een ieder spreekt, een ieder wil begrijpen Maar vrijwel duistere motieven spelen De boventoon waarin gebreken nijpen Bedorven zinnen zijn niet te verhelen…

Gij hebt geluisterd naar de taal van mijn gedachten; wat de velen in kronkelzinnen dicht verhelen, werd u verstaanbaar deze maal.…

Dat ik zo breed word als een cherubijn, het zal wel, toch kan ik het niet verhelen: een vette kluif doet mij nu eenmaal dijn. Al klink ik nu ook als een libertijn het zij zo, mij kan het geen bliksem schelen, ik doe hier echt geen water bij de wijn.…