Alle inzendingen over verlichting

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater.…

Verlichting (een schakelaar) maakt het terras zacht zichtbaar. Fonkelingen wijzen op glazen, mooi rood van wijn. Handen omvatten, slokken worden speels genomen. Monden proeven, vormen woorden. Gelach klinkt op. Wie is nu wie? Wie zegt wat? ‘n Hoge stem: waar is de wc?…

wintertuintjes zullen bloeien van sentiment, liefde en veel emotie wat aanvoelt als verlichting, een devotie geen iemand kan zich daarmee bemoeien. Ja ,deze wonderen maken mensen blij in een tijd van afstand... en eenzaam hokken bewust thuisblijven om wat vogeltjes te spotten, te leven in harmonie... met een heerlijk glaasje wijn erbij!…

Verlichting in problemen, die meestal niet bestaan. Vandaag komen Billy's van Ikea, ons meer levensruimte bieden, omdat papieren boeken, geen plannen maken. Geen enkel plan, om ongelukkig, dood te gaan.…

stil nachtuilen dier en avondmens een nachtelijk kantoor je kunt niet binnenkomen er is geen deur tankstation aan het einde van een snelweg het huis in de buurt van de spoorweg in de ochtendzon zit zij op het bed staart naar buiten wat gebeurt er als je alleen bent in een stilgevallen stad zonder lawaai flarden van verlichte…

Zwijgend zaten we dicht bij elkaar, bewegingsloos en kaarsrecht op onze stoelen, het vertrouwde vertrek was dun verlicht, ik kon hun warmte voelen. Toen schrok ik wakker van iemand die riep, zat weer in de jagende onrust van het heden, verlangde sterk om terug te keren, verder te dwalen in dat gekoesterde verleden…

vermindert zicht stilte voelt verlaten gevangen in het grijs dat kilte is gaan dragen omklemmend soms met ijs als de vorst is aangeslagen takken wijzen troosteloos verloren naar de hemel aarde lijkt wel bodemloos in licht dat uren schemert stappen dempen in het gaan op wegen zonder richting straatlantarens zijn wel aan maar geven geen verlichting…

Een zwoele zomeravond, de lucht is rood verlicht ik kijk uit het raam, twee mensen met een rimpelig gezicht. Hij schuift haar stoel onhandig aan, met een vertederende lach ze drinken koffie en genieten zichtbaar, van hun oude dag.…

perfecte dag het schijnt dat lachenden niet huilen kunnen een strak gelaat teveel gevoel om los te laten angstaanjagend niet makkelijk, wel noodzakelijk om door te gaan mijmeren over gisteren maakt het heden niet bijzonder vandaag is kort lang genoeg vandaag gedachten slippen weg langzaam door mijn kamers de deur dicht het licht uit verlichtend…

vandaag ’n dag Waarop alles glimt en glanst Het is vandaag ’n dag Voor de meest verfijnde wijnen Voor de meest geliefde geuren Voor de feestelijkste kleuren Het is vandaag ’n dag Voor de mooiste vergezichten Voor zwermen witte zwanen Voor ’n kabbelende beek Het is vandaag ’n dag Waarop de hele wereld glimlacht Omdat je ieders hart verlicht…

Als ik door de gangen loop van het bejaardenhuis, met een rolstoel hier, een rolstoel daar, dan- vind ik het net een sterf-huis De verrimpelde gezichten, staren, met holle ogen naar mij En ik, ik kan hun pijnen niet verlichten, hun eenzaamheid, straalt van hun gezichten; Ik zie geen enkel lachend gezicht dat vrolijk kijkt naar mij...…

Wanneer jouw angst niet meer te dragen is, zal ik ze schuivend verlichten. Wanneer jouw pijn niet meer te genezen valt, zal ik betekenend naast je lopen. Wanneer jouw stem zal zwijgen, zal ik je woorden luisterend wiegen. Met mijn warme handen en mijn tedere woorden, zal ik naar je toekomen en troostend jouw zuurstof proeven.…

ook in de sterrenstelsels die ik in haar ogen zag lichtte nova’s aparte stukjes universum op zij las de tijd in de lijnen van mijn hand polste zo de spirituele kracht van mijn zielsverband sferisch zijn wij de nacht ingegaan waar een rode maan ons gidste langzaam zijn de sterren uitgegaan omdat wij de wegen wisten en verlichtte…

ze heeft genoeg van knoppendrukken metafoor voor alles gaat vanzelf rond elf gaat ze naar bed met lamme vingers die haar man ontregelt en ontzegeld al het werk dat ze na het werk moet doen en kijkt ze uit naar extra handen voor verlichting want hij werkt zich na het werk ook nog eens het lazarus om haar weer automatisch tegemoet te komen doordat…

je het heus wel door mijn roze bril laten zien als je niet schamper de andere kant op blikte Meld je maar aan bij Luck Ensurance BV en verzeker je ervan dat er nóóit iets mis zal gaan Misschien zie je daarna dan wel de zomer (en de meeuwen en de kleuters en de kevers en de zee) Of mekker ongeduldig tot Hij streepje Zij ook jóuw ziel komt verlichten…

en mijn kerk vult oor en oog met kilte op slagpennen met goud vernist gleden schrijnend de wonden binnen verscheurden de lach en het beminnen en hamerden op de satijnen kist de lamp Gods is niet gedoofd al verliest de hemel haar heldere stippen en is ook de dag van al zijn licht beroofd nu kust het leven met ivoren lippen alleen Hij verlicht…

Een gedachte gevangen ontsnappend aan de tralies van de werkelijkheid Vanavond zijn de sterren veel beter te zien de aarde precies tussen de zon en de maan vanavond 4 mei 2004 omstreeks een uur of tien Op een Chinese sterrenkaart uit de zesde eeuw na Christus staan de banen exacter beschreven dan op de kaarten uit de Verlichting…

Submission Als Ayaan Hirsi Ali in haar onschuld denkt Dat zij het lot van moslimvrouwen kan verlichten Door haar betoog zo aanstootgevend in te richten Dat zij daarmee Mohammedanen ernstig krenkt, Durf ik u te voorspellen – zonder overdrijven – Dat zij dat dan wel op haar blote buik kan schrijven. ---------------------------------------…

Strijden heeft geen zin meer Je gevecht eindigt vandaag Als vrienden nemen we afscheid Leeggestreden lig je nu in afwachting Van het moment van verlichting Strijden heeft geen zin meer Je leven is bijna gesmolten Totdat de dood het overneemt Langzaam versluieren je ogen Je gaat naar de oevers van rust Strijden hoeft niet meer Je lichaam…

jij vlamde op in de muziek verlichtte met sferische kleuren de meest ijle vertes waar stilte zijn hoogste tonen had dreunde mee in de donkerste bas dromen als het vuur nog smeulde en opgerakeld moest worden naar een laaiende finale in jouw donkere smidse balgt de lucht zijn decibellen wakkert vuur in blauw en rood de volheid…

alles zo mooi En toch voel ik mij zo alleen Overvallen door eenzaamheid Mis ik jouw armen om me heen Het zijn vaak van die momenten Vol van verdriet en tegenslag Dat ik er alles voor zou laten Als ik jou weer eventjes zag Gewoon een liefdevolle knuffel Mijn wang tegen jouw gezicht Zodat ik weer rustig verder kan Door jouw tederheid verlicht…

ontsluimert in het ochtenddauwen wazige dromen ontvluchten gejaagd het duister dat d’r voortdurend vraagt berustend haar vleugels te vouwen om het zielschrijnen teer te omdonzen met een zwachtel van vederverlangen waardoor smorende zuchten gevangen een gezang van melancholie gonzen doch zij strekt zich tot waken beslist verwerpt verlichtend…

in spaarzaam verlichte nachten laat zwarte inkt op maagdelijk papier nog de prachtigste woorden zien geen topgedicht later misschien de sterrenhemel trekt aan mij voorbij met ongekende kleuren in landschappen van ver ook als paradijsjes die de schepping overleefden voordat zij adam en eva kregen woorden spelen zo hun eigen spel…

in het gaat wel goed zeg jij en braakt jij draagt een hoofddoekje buiten is het niet koud binnenin warmt de angst die nog zieker maakt jij draagt een hoofddoekje chemisch slik jij de pijn hoopt op een leven zonder bang tot zo bang niet meer raakt jij draagt een hoofddoekje tot de haren weer weelderig zijn een einde aan de pijn verlichting…

Strooien zich overal heen De zon zakt verder met de regen Sprankelen beien overal tegen, Beien bol, langs mijn been, Strooien zich overal heen Daar komt hij, en ik duik weg, In de bloemen naast de heg, Wat een wonderlijk begin, Ik strek me uit, en adem in Daar zwaait hij en neemt zijn plek Op het pasgeverfde hek Met de sterren als verlichting…

jij droomt nu in mijn open veld van bomen en struiken zo heb je mij verteld en ogen geopend als luiken naar het verlichte donker waar de grond nog voelt als draagbaar van gras het laat je voelen zo de mens is bedoeld daar waar rust doet zwijgen en stiltes naar je neigen bind ik de ruimte aan sterrenpaden; een brug naar jouw gedachten…

een grindpad slingert langs het lang niet gemaaide gras naar de saillante poorten van het uitgestorven kasteel waarvan de vertrekken verlaten lijken maar slechts wachten op nieuwe stervelingen om weer historie te kunnen schrijven met kaarsen verlichte gangen openbaren gehavende deuren zelfs gesloten reveleren ze de vervlogen geschiedenis…

oud beelden ideeën bruin flesje lijnolie verlicht met scheutje terpentijn ruikt zo fijn oude pencelen kwasten gebarsten droog verbrokkeld olieverf kleurbesmeurde voddig doek -inspiratie houten vriend ! ‘alles wat ik zoek’…

van schaduw meegenomen zoals ieder mens die in ruimte en licht wil komen alle jaren en dagen balanceer ik tussen wit en zwart en leer het kleuren van samen maar als ik mijn ogen sluit donkeren gedachten die nog lachten in het licht van de zon dan voer ik mijn strijd tegen onpeilbare zwaarmoedigheid ben blij als de nacht in verlichting…

Wat kan mijn last nu nog verlichten? Als ik toch maar wat meer verdiende, of de lotto eens won, maar hoe? ---------------------------------------- Mensen hebben geen tijd meer voor elkaar, willen alleen maar geld verdienen, dat ze dan tijdens de Kerst extra kunnen uitgeven.…