Alle inzendingen over verloren

stappen door zachte witte wolken heen toen de mist in mijn hoofd verdween probeerde ik jou te bereiken mijn armen te kort om zo ver te reiken ik bleef maar zoeken en kijken zo lang als ik kon tot een eenzame traan langzaam opsteeg naar de zon maar...niemand kwam ik tegen mijn hart huilde toen de regen mij daar zo verloren…

Verloren ik, uiteengerukt door de maatschappij, Slachtoffer van het huidige regime; veel kopzorgen Je dagen verlopen zonder nacht en morgen De wereld stuk gedacht in deze verrotte maatschappij, Waar eindig je, schuil je, waar verbreden zich je Sferen, je zou willen vluchten maar naar waar?…

hij kiest het tuinpad achterom weer langs de wilde rozen zijn blik schaart over land waar paarden ongejaagd zoals de stilgevallen vogels niet laten blijken dat er wordt gewacht haar roep die ver draagt over drassig veen en stil zwart water verstomd nee, als hij komt is het om stilte van verloren heimwee * duogedicht II…

Laat het los. Alles. Je leven, Je gedachten. Wat jij zou moeten denken, doe jij nu niet meer. Ook al heb je dat nooit gedaan. Het gevoel is weg, het leven is uit je gelopen. Nooit zal je terug komen Alsjeblieft laat het los.. Alles. Je leven, Je hoop Niets zal je redden, Niemand zal je dwingen, want alles is verdwenen, wat…

Ik was het verloren Had het opgeborgen zonder sleutel Deze ben ik kwijtgespeeld in de wonde van toen. Ik heb gezocht naar het wonder die heling kon brengen geluk kon schenken zo heb ik die sleutel weergevonden. Ergens diep in mij zo ergens tussen mijn hart en ziel zweefde hij ergens rond tot ik hem vond.…

Woorden die niets raken tot zij oren treffen. Naamlozen die van twijfel blaken zonder tastbaar te beseffen. Onstoffelijk schijnsel bestijgt vaal langs onberoerde gordijnen. Ruimte die naar leegte neigt, afgezonderd, in gesloten staat. Krapte van kruisende lijnen, belichaamt desolaat.…

rollende golven het strand bedolven onder schuimende koppen het moet wel kloppen een oude man duinpan, het klotst aan de rand van het strand de oude man, ziedende zee een verloren land…

laat me vliegen zonder vleugels land oppervlakkig in mijn bed van leugens zonder je te bezeren streel ik de tijd zie ons in je ogen in zwarte veren van spijt…

toen zielloze schreeuwende stemmen liefdeloos getypte woorden onderstreepten ik je stem hoorde je niet in mijn ogen keek zo zielloos schreeuwend van verdriet ben ik gebleven waar ik viel met onze tranen in mijn hart in mijn ziel…

even dacht ik gevonden alsof het echt zou zijn verloren leegte gevonden door mij vervulde dromen tot een komen en gaan van wantrouwen en blikken in de leegte van zijn berichten van zijn bestaan verloren leegte als leeg zo leeg niets vind ik terug in mij…

Gered Net kwam jij, mij op het juiste spoor tegen, toen ik mezelf verloor uit mijn geestelijke bazaar, je reikte mij je hand, als mens verwant mijn hart sloot haar wonden, en nu nauw aan u verbonden om als twee mensen het liefdes universum te doorgronden.…

Ik wel, ik verloor inmiddels zoveel geliefden, dat deed zoveel pijn ik dacht, Zou dat voor iedereen zo zijn? Ik keek naar een foto, zo eentje waar een geliefde op staat, en verdomd, ze lachte naar me, Alsof ze zeggen zou, wat flik je me nou?…

Witte vleugels breken het prille ochtendlicht aan de einder tussen wolken en zee waar het opstijgt uit het nacht'lijk duister Gedachten rapen schelpen ranke vingers glijden door zand en het zilte schuim vangt dromen waarin alles verloren ging tussen het wit en zwart van woorden Daar buigt de wind zich in haar schoot en zij buigt…

wat je zoekt blijft niet liggen waar het lag het vervormde vergeelde waaide weg wat je zoekt is ergens anders dan waar het lag wat je zoekt is iets anders dan het was…

ik heb gestreden ik heb gevochten ik heb woorden uit hun omhulsel gehaald en ze in de holte van de nacht verzameld nooit heb ik er een vogel horen fluiten wanneer de maan van mij wegging laat en leeg ik heb gebouwd ik heb gebroken de tocht naar morgen in levende ogen en in het gevraag naar wie we met zijn tweeën zijn ik heb mezelf…

Is dit een droom Of realiteit Weet ik nog wie ik ben Of ben ik een pion van een spel Waarvan ik de regels niet ken Heb ik zelf nog de controle Of leef ik iemand anders leven Ik voel me zo alleen Zo verloren Dus maak me enkel wakker Als ik ergens anders ben In een wereld Waarin ik mijn leven zelf kan bepalen!…

ik mik een jogging broek in mijn mandje. een XXL sweater, zonder logo, komt erbij. op de zoveelste verdrietige ochtend van dit jaar, moet ik online dingen in mandjes doen. ik kan het niet laten. vaak laat ik een vol mandje achter en verlaat de winkel zonder te betalen. soms helpt dit namaak winkelen niet voldoende en moet ik iets kopen. pantoffels…

ik voel me verloren en zie geen uitweg meer. Niets meer om te lachen en alles doet zeer. je komt niet verder en het voelt of je vast zit in cement. niet meer weten hoe je verder moet of wie je bent. steeds weer vluchten in dingen die je nog meer naar beneden halen.…

Ik ben hem verloren in mijn land plotseling heeft een hand hem opgetrokken, ik heb hem boven even gezien als een licht. Toen hij weer van boven naar beneden viel, hij was hem niet hij was nog steeds kwijt. Hier in Amsterdam ineens zie ik hem weer. We lopen naar huis hand in hand ik zal hem nooit meer los laten.…

Even zag ik je lopen Dré, een jonge man met aan de ene hand een kind, een ander kind er achter aan, en in de andere hand een tas vol vuurwerk Maar nee, je was het niet.. Even zag ik je weer zitten Pieter aan het water, genietend van een broodje paling en een biertje Ik knipperde met mijn ogen, je was het niet.. Terug thuis bij Jan…

vind mij in de wolken zoek mij in de zon gevleugeld of gevlinderd uitgevlogen of in cocon plant mij in de aarde ruik de geuren van een bloem hoor mij tjilpen als een vogel als een honingbij vol gezoem verwar mij niet met leegte herinner hoe het ooit was vier dagelijks het leven stamp in iedere plas…

Hoe Kom ik hier Uit Alles Zo Onwerkelijk Niets Lijkt op Wat het is Zo Onwerkelijk Ik kom Er Even Niet uit Alles Voelt Zo ver weg Weg Van mij Verwijderd Van mijn Innerlijke Wereld…

Grieks eilandje te koop, belastingvrij Rustiek en pittoresk en zeer bevallig Het onderhoud is ietwat achterstallig Een habbekrats, een prikkie, appel/ei! Onlangs is er, waarschijnlijk onbedoeld Ook nog een keizerspinguïn aangespoeld!…

Zorgvuldig geregeld De grote pakketten Met speed die van Het containerschip Voor onze kust Overboord werden gegooid - Toen de maffiaknechten De buit binnen gingen halen Met hun super speedboot Werden ze met grote spoed Door douane en politie Van al dat kostbaars Beroofd - Gevalletje speed Net niet…

Ik werd net wakker en jij lag naast me. Hoe kan dat nou? Het verbaast me. Al jaren geleden ben je heengegaan, Zodat ik alleen in het leven kwam te staan. Maar nu je hier bent voel ik je warmte weer tegen mij aan. De oude tijd doet mijn gevoel herleven. Ik ben weer terug in mijn eerdere leven. Je praat en je kust en je lacht. Net als toen in…

Een veelvoud aan korreltjes. Moeilijk bijeen te houden, glippend door de vingers, vallend op de grond. Om aarde te worden, bodem van waaruit wij leven.…

aan de overzijde van de stilte de overkant van de taal vallen grote woorden uit onze handen de schone is gekomen onstilbaar mooie ogen als sterren als wit glas haar gezicht de maan vaart de wereld voorbij zachte stappen tussen de schelpen de nacht sluit ons in haar armen de schone is gegaan we leren afscheid nemen nooit van…

Een gebroken hart dat machteloos is door smart, ogen vol weemoed.…

De wijzer stopt en ik doof het avondlicht. Ragfijn Rank en sober Kruipen mijn gedachten naar een dwalend aangezicht wat ooit had geklopt is roemloos gezwicht Verzachtend glijdt haar glimlach weg alsof ze zegt "doe maar, doof het avondlicht" de wijzer stopt…

ik weet niet meer dat jij er niet was dat je nog niet bestond in de stilte van de nachthemel kan ik de aarde niet meer verdragen het kleine leven zal als de doden niet weerkeren rouwen kan ik niet in ijstijden is de lente een slechte leugen de winter eindigt niet je onschuld je tederheid kan ik niet vergeten in deze kille…