Alle inzendingen over vermoedens

hypotheses vermoedens en illusies verstandige mens?…

Vermoedens van de brandende lippen, die elke keer op het grensje wippen, behoren wijselijk op elkaar te zitten.…

Ze blijven altijd spreken Soms ver terug in de tijd Bevestigen het herbeginnen Herhalen de leugen Versterken de waarheid Herinneringen Nooit zullen ze sporen ontginnen Vermoedens doen dat vermoedelijk wel…

hij komt dichterbij de aarde de oude koude aarde nog voor het dagen van de dag ziet hij de veerman op roerloos water hij gaat aan boord voorbij bange vermoedens astrologen en de late lente…

Tussen de regels lezen staat u vrij; Maar daar niet naar te luisteren, staat aan mij. Vervalsing is ‘t, of louter fantasie. Wat zwart op wit staat heeft betekenis; Niet wat vermoeden, gissing, argwaan is.…

druppels nog we zullen tellen En als straks het groen ons weer wil begeren Dat het samen met rood en geel en blauw zal doen Kunnen we misschien baden in gele regen en koesteren we onze donker bruine vermoedens Komen we mischien zelfs wel onszelf weer tegen…

in de leemtes van mijn gedachten spinnen woorden als boemerangs rond kleuren vele vermoedens het zicht rollen zinloze zinnen over de grond een spel van onbegrepen krachten maar soms flitst dan dat hemels licht :) en al dat spinsel zonder rede nestelt zich als stenen in een muur op het scherp van de gulden snede en zo wordt een leemte plotseling…

al ben jij in al jouw eenvoud schijnbaar een meervoudig wezen ja mijn vermoedens zijn stout maar jij hebt geen tegendeel bewezen je zwijgt nu in alle staten anders was je altijd zo goed gebekt iemand had je ineens de gaten je bent ontmaskerd je bent gehackt…

Bewegen doe je in spreidstand En dansen op het slappe koord van Hypotheses en vermoedens Doorheen zand en woestenij Over de gegolfde daken heen Je bent weerloos en toch ongekwetst Je kijkt me in de ogen En zet je weg verder Door de voorsteden en minaretten Je kruipt waar gaan niet kan Je zengt in het zonlicht En zelden rook je een sigaret…

Het waren slechts vermoedens die woekerden in dissonantie toen je mij exploiteerde ten behoeve van jouw gevoelens kwam de horizon dichterbij over het bospad aan de oevers brachten blote burgers proviand voor reuzen die nooit sliepen in jouw vergeten niemandsland ik was vrouw alleen in wildernis van gemakzuchtige mannen die zich verveelden…

bewegen doe je in spreidstand en dansen op slappe vermoedens doorheen zand en woestenij over gegolfde daken heen oefen je vaardigheden weerloos en toch ongeschonden je kijkt me even in de ogen zet dan je weg verder kruist voorsteden en minaretten proef eigentijds stuifmeel je zengt in het zonlicht en zelden rook je een sigaret met de…

mijn grijzend haar waai ik tot jou bladgouddruppels van nachtgroene blikken het is de lente die de morgen uitlaat - als Noachs duif in vertes nevelige vermoedens zonneweefsels tekent op schedels van belofte en tere knoppen drijft uit twijgen met dewelke wij de wereld omarmen tot de morgen valt laadt hij de vruchten…

Misschien moet ik beter weten wat ik eigenlijk wil en fouten niet vergeten maal mijn vermoedens stil Maar nooit mijn geweten.…

Met verdriet en toch zonder te zeuren kijk jij dan toe hoe wij mensen dwalen, hoe vermoedens onze weg bepalen, hoe dom wij doen, ons gevoel vergeten, hoe wij praten, opgaan in verhalen. Jij lijkt van ons het kleine te weten.…

ziel kwam in zijn nachtmerries, en vleermuizen vlogen bewogen door de nacht las hij de brief van zijn moeder liet tranen in hout branden folterde zijn geweten met schuldgevoelens wilgentenen aan de rand van het meer, dat spiegelde herinnering vol oude poppen verweerde weemoed in de nacht met als slot het schimmenspel van duistere vermoedens…

Een pen beweegt op de kaart tot de vermoedens die een stad voortdrijven. ----------------------------------------------- uit: 'Het nachtland/It nachtlân', 1998.…

Voor we het wisten zaten we in elkaar: bange vermoedens dat het blijven moest. ------------------------------------------- uit: 'Infauste dienstprognose', 2000.…

toevertrouwd Noch door middel van 'lot' gebouwd Zij lijkt te rusten op heilige pilaren Evolutie verklaart het bestáán van leven niet Wij zijn toch meer dan ontwikkelende cellen Leven gaat veel verder dan wat men van buiten ziet Dat kan een kind je nog vertellen Wat zal ik vervolgens dan nog zeggen Antwoorden hebben we niet gevonden Wel vermoedens…

Ongeloof dat geen twijfel kan verdragen in ongestelde vragen, zoektocht van de werkelijkheid naar niemandsland nooit volbracht om vermoedens niet verlegen niet gerijpt om niet te delen cognitief begrip van lijdzaamheid het oude inzicht te laten helen verloren in beetje eenkennigheid verkend op veel te vlakke wegen, opgeteld in elke stap…

Afgunst me volstrekt onbekend mits heftig gevochten overwonnen Jaloerse mensen die me met de grond gelijk trachten te maken, hachelijk ook schrijnend Jawel het was schrikken... na jarenlange afwezigheid van kleinste broer Zo geslepen ook nijdig uitgekookt zo belust op ... geld Der totaal geen weet van, vermoedens dat Coke en wapenbezit Niet echt…

eigenlijk altijd na drie koffie pas het slaperige kwijt `t huis compleet met jouw zonnestraal Geen zachte muziek op d' achtergrond geen belletjes, sterrenstof, kaapsviolen laat staan kleine lichtjes met malle capriolen `t begon als een allerdaagse ochtendstond De gong, je trok met ogen wijd gesperd de voordeur open zonder nog te weten zonder vermoedens…

maar daar hij in wezen vanbinnen een boom was dacht hij aan dromen gaf hij geen kik Och pinocchio, hoe groots ook het leven, wat je fee ook verzwijgt of belooft verlangens, vermoedens en overleven beginnen, eindigen bij kronkels in je hoofd…

Ik zal er zijn in jouw speciale aandacht om me niet uit te nodigen en in de ongestelde vragen van je gasten in de vermoedens, de gissingen.…

Langs vale wintergrenzen, het loodgrauw in de lucht, vermoedens gevat in wensen, sjouw ik het levenspad, omzoomd met distels af, langs gladde keien, tussen wieg en soms het graf, maalt de molen haar tijd, ruist het alom aanwezig leven in stof door de vingers glijdt, haar blik mijn toekomst kuist, bedekt met open hand, de opening van…

onzichtbaar verstofte zegels, waar wij onder verblindende stralen vonden naar zwarte gaten, die ons zogen van zonden in leegte van de ruimtelijkheid der regels, terwijl paden voerden langs dunne verheugens, drangen dieper in een vragenmoeras stonden, handen en voeten aan onderscheid ons bonden, steeds minder wij het uitzicht geloven konden, vermoedens…

Ik hoor je de woorden nog uitspreken Het speeksel droop van mijn gezicht Jij met je wantrouwen, je paranoia Hebt mij van overspel beticht Je vermoedens zijn niet te onderbouwen Waar haal je deze wijsheid ineens vandaan?…

Ik klop op een deur, hoe vaak is hij niet opengegaan, werden vermoedens geen tranen en ondraaglijk ongeduld? Ik denk zoiets als: mijn moeder daarentegen werd door honden verscheurd, toen zij op een ochtend met een wasmand naar buiten kwam.…

We durven daar niet over praten, want je weet toch niet echt hoe het daar zal zijn: we hebben enkel dromen en vermoedens en daar bouwen we niet ernstig op in dit bestaan van cijfers en wetmatigheden. Zijn wij dan dwazen? Wat is meer werkelijkheid dan leven en dan sterven? De linden zullen verdwijnen en de lieve mensen ook.…

Want Ja, ze mist de spiegel Die op de wereld staat gericht Maar nu ik weer alleen slaap Dreunt het door mijn kop Zij is de schoonheid in verandering Die door de wereld gespiegeld wordt Elk lied een hooglied Elk nootje al een beuk Een brandnetel een lotus Elke traan een wolkbreuk Vermoedens al bewaarheid Elk tikje al een deuk Elke…

levende en de naakte nachten, zekerheden ver van haar vandaan, geketende geheimen door anderen verteld, ze streelde in gedachten de mildheid van de dromen, nipt met de lippen van het bloed uit de tijd om niets te willen missen, geborgd in eenzaamheid, zij verzorgt het komen en het gaan van de passies ze draagt in blikken trommels haar vermoedens…