Alle inzendingen over vernedering

Gekleineerd, vertrapt, verstikt Sinds 40 jaar je edele delen onderdanig gelikt. Het is nu of nooit om weg te gaan. Of 't is echt met mij gedaan. De voetveeg hoort steevast op de grond 'k Werd rotter behandeld als een straathond. Te vaak toegegeven, nog ergens wat liefde Al was ze zo vaak nergens te vinden... Niemand hoort heden slavin…

Ik geef je dit gedicht. je kijkt me aan en lacht je ogen vol tranen, schatert om mijn gestuntel. Een dode stilte breekt mijn hart verbrijzelt mijn botten tot scherven van verdriet. Ontmanteld sta ik voor je. Ik kijk je niet aan. Achteruit schuifel ik. Trek me zwijgend terug bij het gepoetste aanrecht. Verberg mijn handen beschaamd…

afgewezen woorden afgewezen worden opgelaten, want de vernedering, onbegrip zwelgt zelf ken ik geen medelijden…

in rust Tot de dag dat ik dit uitvecht Is er iets wat mij sust Iemand heeft het laten zien Verschrikkelijk mooi was het Dat wat ik echt verdien Zonder dat ik op tijd let Maar op één dag komt het eruit En gaat de inbreker voor de bijl Jouw naam, heel zwart en luid Loop jij naar je vonnis, zo stijl Ik pak je echt wel terug Voor mijn vernedering…

Ik maak een buiging voor mijzelf uit angst en eigenwaan mijn hoofd raakt de grond dieper! deemoediger! verdwijnt in de grond lager! smadelijker! volmaakte buigingen zijn fataal ik ben het, ik ben het maar er is een koninkrijk onder de grond onbeheerd en schitterend ik weet het. ------------------------------------ uit: 'Minuscule…

Via het trappetje van het verleden daal ik af naar tijden van pijn en vernedering. Lijkt zo lang geleden probeer te vermijden hoe het voelt zielepijn.…

Ik hou van de vernedering, de beleving van het verhaal wat verklaart dat alles mijn schuld is. Ik ben het niet waard me in jou leven te begeven kun je het me vergeven?…

Hij zegt: ‘Het komt gewoon door mijn ambitie Een driftbui nu en dan, dat hoort daar bij’ Maar kift, vernedering en scheldpartij Zijn omgangsvormen die ik liever niet zie De fractie wil het nog één keer proberen Zal Dennis zijn gedrag nog corrigeren?…

Ze was zo licht, haar lach vertederend Dat hielp haar niet en in de kwade uren Verweet men haar naar links of rechts te sturen Ze vond dat niks, gemeen, vernederend In ’t collectief geheugen ziet men haar Geassocieerd met de versnipperaar…

Angst die ons vernedert. En het gevecht geen lange heldenzang. Een dierenangst, sidderend en duizelend, een redeloos bijten in leven, hopeloos op de grens van het bestaande. Wij, voer voor de ruimte, ketting- reactie, kralensnoer van de zon, wij verbeelden ons niets meer, zien met onze ogen niets meer, horen onverstaanbaar geluid,…

De man werd door vernedering verteerd. De jaren bracht-ie in ellende door, maar Gods genade nam het voor 'm op. Ineens kreeg hij bij Hem een streepje voor. Ja, menig zieke zou de man benijden: hij kreeg de galg. Het was voor hem geen strop: euthanasie bracht Saddam uit z'n lijden.…

baksteen op mijn hart zwart hangt daar de smart ik voldoe niet ik ben te klein vernederd schaamte om er te zijn…

Alles wat je zegt, zegt mij niks. Slechts het tikken van de klok is wat ik hoor. Verloren tijd. Want de waarheid, bezoedeld door jouw leugens, kreeg vleugels en ging haar eigen weg, van hier. Houd je mond, want er bestond, er bestaat, een ander mens, waarvan ik wens dat ik weet, hoe jij deed, hoe jij denkt. Ik ben gekrenkt. Tot op het…

Bekijk je naaste eens een keer je hebt hem ook gemaakt zijn deugden hebben afgehaakt jij hebt gezegevierd bekijk je naaste eens een keer is het een man, een vrouw wordt die vernedering verdiend streelt het je eergevoel bekijk je naaste eens een keer alleen een snelle blik doorvoel de ergernis, die in hem/haar is bespreek het met gevoel…

Vernederingen en verwijten werden mijn deel Toch ' bleef ' de hartstocht de leiddraad van het geheel. Bekvechten en kibbelen, het werd dagelijkse kost Een knipoog, een zoentje, zo werd veel opgelost. Eén oogopslag sprak vaak boekdelen Liefde, de stuwende kracht van alle werelddelen.…

Vernedering is een subjectief begrip Is het devies van de ‘corpsballen’ Als er soms slachtoffers vallen Jammer van de publiciteit Slechts daarvan heeft men spijt.…

Voor het bloeden het elfde gebod Tot zijn eigen glorie En die van zijn redelijke schepselen Vitaal is een religie Is meetbaar Wie je vandaag ook bent Zo is het weinig voor woorden Voor de rauwe werkelijkheid Als drijfzand, alles wordt draagbaar We weten waar we op afstevenen De ergste vernedering in bekwame handen…

Rauwe randen aan het woord Zo geroepen Noch gehoord Verneder mij tenminste dan met enig passie Laat je woorden snijden In plaats van je daden steken met compassie Gestoken vol eerbied en venijn Vind de comfort in de pijn In wat je nu nog niet bent Maar wel had willen zijn…

na jouw dood laat jij mij nog vervolgen de vernedering is groot wanneer de man in het blauw mij vraagt recht in de camera te kijken bizar hoe de gevolgde wordt vervolgd nog vreemder dat je dit voor elkaar krijgt zonder te leven de leugens moeten wel reusachtig zijn en jouw haat nog veel groter…

Dat mensen dieren zijn, klinkt zeer vernederend, maar is werkelijk waar. Steeds meer voel ik mij dichter. Dichter bij de werkelijkheid. Dichter bij het mysterie. Dichter bij elkaar.…

Voor velen zal ik branden in de hel en hoogstwaarschijnlijk ook nog in een homohel en telkenmale worden wedergeboren om dan weer fel en vurig te verbranden dan neigt dat beetje lijden, pesten vernederen, uitsluiten in het leven naar een homohemel waarin wel telkenmale met frisse zin mijn zijn zal worden blijven afgebrand…

door vochtige muren van rusteloos huis gorgelgiert de wind geraaskal voorbij om en om en om terwijl vernederingen door kieren striemen kruipt zij in foetus onder drie dekens en een loden jas woest jaagt wind golven naar de kust smijt ze uiteen en brrrult geen weerwoord wordt gedulden…

Zoals de kat met haar slachtoffer speelt, Zoals haaien doldraaien bij de geur van bloed, Zo vindt ook de grote vleesetende aap, De kroon van de schepping, Genoegen in sadisme en vernedering, Gevoed door haat of verbittering. De sleutelwoorden zijn religie, racisme of eigenheid, Maar het roofdier verliest nooit zijn geaardheid.…

Ik mat mij een pak aan En het wordt zowaar van mijn vege lijf getrokken Daar sta ik nu Rimpelend in het voetlicht Demotivatie uit te stralen In helderwitte strepen Publiekelijk en integraal Laten we er een televisieserie van maken Het schijnt dat vernederingen goed bekeken worden (hoopvol) misschien kunnen we dan nog wat aan mij verdienen…

In gezelschap, best een aardige knul en wat joviaal Je slachtoffer vernederen en kwetsen, meestal verbaal. 't Laat geen bewijzen na, voor de dader erg handig Een bloedend hart, dat nog amper klopt, 't is moord!…

Wat zich vergeten laat, de wanhoop, de wil tot vernedering, de verliezerstranen van de haat.…

buiten zwaait de morgen naar een vroege wandelaar die daarvoor de nacht gemeten heeft met het splijten van woorden net zolang tot vernedering zijn jonge vrouw met het kind aan haar borst had gegrepen hij doet het plichtsgetrouw sterfelijk, zoals zijn vader hem heeft geleerd om in gebonden schaduw eigen pijnen te genezen plichtsgetrouw…

Je niet meer voelen hoe je was De beschamende vernedering van Het niet meer ophouden van je plas De pijn die overal van binnen tiert De uitzichtloosheid die vertwijfeld in je geest rond giert Je ouderdom Je mankementen De hulpeloosheid van de dag Je wilde dat men dat niet geloofde en niet zag Geen dokter die je pijn begrijpt Je voelt…

Tijdens het laatste Gronings ontzet had ik mijn hoofd op het hakblok gezet Ik ging voor haar bil voor de bijl en wilde maar een ding onder zeil Onder d' Olle Grieze aan de grote overkant gaf ik haar een kus en vroeg ik haar hand De vrees voor haar vernederende afwijzing was net zo ondraaglijk als mijn trouwring Die had ik ontzettend…

Ademend in een fragment van tijd, om wat ik verneder tot geloof zo ontsta je langzaam uit je naam. Een hoogvlieger wordt neergehaald binnen de kralen van het licht. De herinnering is een holte die woont in de holte van mijn geheugen. ------------------------------------------- Uit: 'De droom van een robot', 1976.…