Alle inzendingen over verplegers

Naast de muur van de toren staat een oude appelboom knoestig, dicht met mos en klimop begroeid zijn takken zwaar door goudgele vruchten daarvoor lag een hoop stenen met een sokkel waarop vroeger een altaar of beeld had gestaan ik klom erop, stond met mijn rug naar de boom keek toe hoe de strijd verliep ik wenkte een verpleger op weg naar…

met altijd ter bemoediging de zweem van een glimlach om de hoeken van haar mond staat zij dag en nacht klaar met soms de ogen klein van steeds vaker overgeslagen de slaap die rust moet geven blijft zij zorgzaam wakend in stilte huilt het lief hart de tranen die roodomrand haar ogen schaduw geven als de strijd verloren wordt kalmerend…

laag gesis slist giftige tonen als afwisseling met het gewone het zijn blikken die doden in de rode waas die over haar is gekomen tot buitensporige hoogte zijn de emoties opgelopen naar acute psychose in extremo scheuren spieren pezen van het bot zij gaat totaal los zacht droomt ze weg naar een vredig land een geschrokken verpleger…

Maar de deuren van dit bastion van gebroken geesten, deze deuren binnengaan, de plek betreden waar je uit alle macht weg probeert te komen als je er bent, waar gestoordheid en gezondheid om voorrang vechten, waar je overgeleverd bent aan de goede bedoelingen van vreemde verplegers en artsen in opleiding, daar, waar ik zo gek was dat ik geen…

tragisch, zo'n bende dikbuikerige negertjes, verplegers zonder geld voor stethoscopen en zo lopen zonder benen met een klontje in het suikerriet dan zijn wij beter af met onze overvoede magen die in omvang niet veel van de hunne verschillen, wel in wat ze vult en wat we er nog meer bij willen dan zijn wij beter af met onze puisterige…

tweespraak, onherkenbaar, allen gillen in onuitspreekbare cijfers, om mondkapjes, bedden, beademingsapparatuur, om veilige condities om ook morgen in onuitspreekbare cijfers, besmet op het werk, op vakantie en biddend onder Gods bescherming in de overvolle kerk in uitspreekbare cijfers, in de oorlog tegen het virus de dode dokters, gesneuvelde verplegers…

De hele grasmat is één slagveld, ze schoppen elkaar half dood, enkels moeten het ontgelden; onverhoeds krijg je een stoot van een ellenboog op de ogen, kermend lig je op de grond duizend sterretjes te tellen, terwijl een ander zwaar gewond Door verplegers per brancard van het veld wordt weggedragen, bloedend, met een hersenschudding,…

De verplegers vragen mij dan waarom zij toch zo schaterlacht. Wanneer de maan hoog aan de hemel staat en iedereen in ruste is, komt mijn oma naakt uit bed en begint woest haar geile mis. Menig buur en ganggenoot wordt ruw door haar gewekt. Wanneer zij op haar hoge leeftijd haar beddengoed bevlekt.…

hoop zich warmt bemoedigt ons de herinnering aan hen die wij weg zagen gaan in de oneindig rustige veiligheid van altijd blijvende eeuwigheid we koesteren de warme blikken hun unieke geuren en gebaren die ons opnieuw ervaren laten wat zij ons altijd zeggen blijven waar de wereld in vogelvlucht vol het feest van toekomst viert staan er verplegers…