Alle inzendingen over verschijning

Duistere krachten zullen verdwijnen als sterke geestelijke krachten verschijnen in het donkerst van de nacht. Dissidenten kunnen wachten. Heel lang. Tot de tijd daar is. Dissidenten raken bekend: van klein, tot groot, groter, grootst! Degene die offert, herwint. Degene die blijft, omdat ze schrijft.…

Want komt gij, van wijd nog Erken ik uw stap; En 't hart wil mij breken Beklimt gij de trap; En zie 'k u verschijnen Ik beef als een riet; En lacht ge mij groetend, De ziel mij ontvliedt.…

Enkel de les en het leren; dit gegeven scheen primair om in flair te verschijnen, voordat ik kon verdwijnen. Het waren de golven die zouden blijven.…

Rommelig ontwaakt de dag, na zijn eerste verschijning in zijn bloemrijke beschrijvingen continu gehuld in geluk levensgeschiedenissen van enkel vage schemertoestanden beperkt tot slechts enkele uitbundige nevelsluiers..…

vertekeningen in onze optiek Die zich over lijken in afrekeningen uitrazen Zij geven patronen aan ons snedig repliek Wij zeggen slechts: "Blijf ons verbazen" En indien ik tot zondebok word In hun woestijn waar alles schraal is en verdord Zie ik als in een roes de hemel aan mij verschijnen…

De beelden die voor mij verschijnen, wanneer ik voor onze spiegel sta, bereiken mijn nog argeloze oog, met de snelheid van het licht. Het beeld dat MIJN oog nu ziet, ben IK, en niemand anders. Mijn aangezicht verdwijnt vanzelf, nadat ik mijn tanden heb gepoetst. Mijn oog kan ik nu niet langer zien. Mijn 'IK' heeft me verlaten.…

Want noch aantal noch verschijning, noch zichtbaarheid, noch houding, onthullen wie ze werkelijk zijn. En dat ze zo belangrijk zijn. Als dragers van een zware ziel, een zwarte of verwarde ziel.…

Er zouden zich nog ergens in den vreemde aan de buitenranden van het Al met regelmaat ontdekte en vermeende planeten voordoen tijdens Sterrenval Het heeft mij dikwijls als niet-ingewijde bevreemd hoe licht de kosmos zich verwijdde wij wachten nu al lichtjaren op tijden dat ons de Homo Deus zal verschijnen E.T., van de planeet Extraterrestra…

onevenwichtigheid aan kleeft als zijn gedicht probeert de schepping te bevatten om z’n schram-schap te bedwingen van drift en tastbaar onvermogen, zolang de dichter leeft, de lezer in twijfel achterlaat maar zijn martelgang zelf regisseert als wat met hart en hand geschreven wordt de ware kern niet raakt om het verleden te beslechten, weer verschijnen…

Linus niet, die droeg altijd een doekje Als Lucy's jongste broertje wat verlegen Ook Schroeder liet zich niets aan haar gelegen Met Beethoven in zijn pianohoekje Met dank aan Charly Schulz, alias Sparky Verschijnen deze spelers van zijn strip Van Charlie Brown tot Lucy, the chief whip Met Kerst en Valentijnsdag op tv Charles…

Loom wacht ik op het opgaan van de maan. ’t Wordt donker nu, op zee verschijnen lichtjes, de vissers varen uit voor avondvangst. Een zeilboot glijdt bewegingloos naar huis, alleen een rustig kabbelen, een zacht gesuis. De kleuren vloeien uit tot donker paars.…

werkhandjes, doe uw wenkbrauwloze pantomime - stepdans het einde van de plaat voorbij, mijn ster - ja de Willy naast u krijgt bezoek, ik moet gaan geen zorgen maken, 't is een Elsschotviering nee, geen verkleedpartij - mijn rammelkistje stijg op, vlieg mee ------------------------------------------------- Dit gedicht zal verschijnen…

Ik verlangde zo naar haar en naar haar naam die onvolprezen zou verschijnen in de schemer waar zij hemeldraden spon langs lege straten waar ik ging om hard haar naam vooruit te schreeuwen als een lofzang op de vrede die zij steeds in stilte zond Er stonden mensen voor het raam die mij terecht hebben gewezen of het stiller hier kon zijn…

“ De liefde is als een speelbal van het verlangen “ In de ogen van een woeste vulkaan waar het hart dartelt, spartelen emoties intens tot ontembare lava De totale overgave schuilt in de holte van de maan die in doodse stilte weet heeft van man versus vrouw Hij kent haar verschijning als magnetisch volmaakt en waar hij haar aanraakt verdwijnt…

Zoveel van mij, dat in jou verborgen lag Zoveel van jou, dat ik in mij verschijnen zag. 't Was de kroning in ons leven 't geluk ons aan elkaar gegeven. Zoals de zon die scheen doorheen de regen kwamen wij elkander tegen: 't was Gods zegen!…

Ach, waren alle mensen wijs Deze aarde zou zijn een paradijs Oorlogen zouden verdwijnen Vrede, liefde en geluk verschijnen. Ach, waren alle mensen wijs Deze aarde zou zijn een paradijs Geen haat en nijd meer Geen strijd en geen verweer.…

Er is een roos nodig voor de vensters, ook een borst voor de weringen, een beer nodig als steun, een gat om te galmen, en fijne tirlantijnen zullen er misschien verschijnen. Maar smullen de gargullen wel de prullen en de krullen van die hedendaagse snullen van knullen,...…

Hoe diep moest zij nog buigen voor de Jappen oudere lappen dragen ook om haar voetzolen, Medan, haar idolen en vriendinnen missen zij die telkens voor haar oog verschijnen. De twinkeling mist men daar al in vele pupillen, tranen rollen 's nachts over knipperende wimpers volstrekt leed tracht men verstilt anders te stillen.…

Aan de veranderlijke horizon verschijnen nu andere sterren, de ene als een momentopname terwijl een andere op lange termijn, de herinnering vanuit het verleden wordt nog even gereikt tot zowaar een stroom van traandruppels vloeit over de wangen bij het we(d)erzien.…

./ geen enkel hert heb zeer gedaan (A.N) of ik geen ogen heb doen schreien (A.N) tranen heb opgedroogd (A.N) geen weemoed op een wezen lei (A.N) hertenwater heb gedorst Het is goed in alle rust te verblijven Alles te verspreiden Zoals sterren verschijnen Uw loflied tegemoet Eureka Bron;'t is goed in het eigen…

Al met al gaat ze heel onbevangen door het leven waarin ze al haar kracht en pracht verenigt in een verschijning die ook nog eens innemend uitstraalt Het is de wondere wereld van een bijzondere en kleurrijke reiger; een schuw nabij.…

Fantomen van duisternis krijgen ruim baan En de korenbloemen gaan eraan de Zachte blauwe bloemen gaan eraan Zwetend wacht hij op een uitweg Als op de krampen die in de morgen komen Zwanger marmer aan zijn marmelade voeten Baart een schelp die hem voor eeuwig omsluit met Zaagselmimiek en bevroren tanden en claustrofobie In het parelmoer verschijnen…

tijd om de tierlantijntjes van je kleine meid je zakdoek droogde een poosje de drupwangen van je doornroosje mijn hand in jouw hand gepalmd omsloot verzilverd geluk de band tussen jou en je ukkepuk maar ach, zo ver van vroeger verwijderd roep ik bij stemmige kaarsstilte het zo-dicht in gebed terug gestolde woorden smelten en ik zie je verschijnen…

Oh verzuchtende scheet van gezapigheid om eenmaal uniek te klinken mijn impasse uit te breiden op jou te mogen drinken dat morgen door mijn bed verspreid je woorden leuren je verschijning je deining je onzin je verdwijning wat er stond te gebeuren als ik langer was gebleven een veeg teken had gegeven zo trillend in de morgenstond vreemde…

beweging in materie die voortleeft en niets meer dan de ruis voedt die zich nestelt in de schurftige korst rond het materiële omhulsel van de geest ik aanbid haar, de hogere vorm van puur stoffelijke individualiteit, en stel eens te meer vast dat enkel echte liefde maakt dat door het kauwen en herkauwen van korrels hard zand de uitwendige verschijning…

Wat als ik besluit te verdwijnen En voor niemands ogen meer zou verschijnen Wie zou het als eerste merken Wie zou het het moeilijkste kunnen verwerken Wat als ik elk persoon in mijn leven Apart kon nemen en kon horen Wat voor stempel zij mij zouden geven In hun gedachten, tussen hun oren Wat als ik niet had bestaan Was het hun dan beter…

een blok voor je warmte viel Jij bent het mooiste in mijn hele leven En hebt ervoor gezorgd dat ik weer straal Samen gaan we veel mooie dingen beleven En vormen zo ons eigen sprookjesverhaal Want liefde verblindt ieder mens telkens weer Laat de negatieve dingen verdwijnen Plezier komt in het leven keer op keer En geluk en genot zullen verschijnen…

de sloop Kleuren doorlopen van de zoute tranen Zelfs illusies verbloemen nu hun glans Diep in de kamer van mijn hart verborgen Gokken ze op gratie hopend op een kans Dan wordt er zachtjes geklopt en luister Pompend stroomt er nieuw en warm bloed Mijn fladderaars wakker staan op scherp Voelen ze nu liefde… voelen ze het goed Langzaam verschijnen…

De eerste sterren verschijnen aan de hemel, en ook de maan is zichtbaar in de donkere sterrenhemel. De greep van de stilte en rust verslapt, de vogelgeluiden en het geronk van de vele auto's op de weg komen terug. "Het is tijd om los te laten" fluistert zij mij in. Plechtig beloof ik om morgen terug te komen, zij is immers mijn vriendin.…

losmaken Mijn handen zoeken,vragen om het duister te verlichten als je mijn roomwitte borsten wilt aanraken De geur van je lichaam is nu zo dichtbij Je warme adem plaagt,je mond kust Behendig strelen je vingers als kwasten op een schildersdoek de oase van lust Mijn ogen openen zich als de sjawl wordt afgedaan Aanschouwen je prachtige verschijning…