inloggen

Alle inzendingen over versplintering

22 resultaten.

Sorteren op:

- Versplintering -

netgedicht
4.0 met 26 stemmen aantal keer bekeken 249
In duizend stukken versplinterd ligt precies wat er was uitgemoord in één oogopslag, gesmoord het land van herkomst verwoest de verstikking van de bloeddorstige wreedheid, opmars in veel steden een dichtgeknepen keel pijn bij het slikken vult met vorming, de vooruitgang.. kanker ergens in het strottenhoofd lijkt een ingewikkelde…

Langzaam verliezen

hartenkreet
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 652
Doffe woorden verlies ik aan de stenen ogen die niet kijken maar vermalen wat ik wil antwoorden in het moment dat naar stof en minachting smaakt en me achterlaat met gedachten die langzaam versplinteren maar geen geluid durven te maken.…

vlakte

netgedicht
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 859
het gekerm van versplinterend hout en de doffe dreunen van zelfmoordbeton snijden als glas in mijn ijsbevroren gelaat ze kerven diepe groeven door mijn huid ik staar de vlakte in terwijl verkreukte foto’s door mijn vingers wegsijpelen…
jandeb21 april 2006Lees meer…

Dit is wat ik wil

hartenkreet
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 837
Ik wil in de oogverdovende in de versplinterende in de schreeuwende swingmill van de zon en op regenboogschoenen de lucht bestormen en rennen en zingen en het vlies van de tijd van mijn leven scheuren ik wil leven als een bloemblad zinloos weergaloos mooi op de wind stormenderhand leven LEVEN LEVEN WIL IK…

Onbereikbaar

hartenkreet
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 990
roep ik, meer nog hetzelfde versplinter het tot stof of minder het moet…
Irmgard1 november 2005Lees meer…

het geschenk (voor Pauline)

netgedicht
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 3.440
geslepen ligt het te wachten al weken, op een bedje van plastic bubbels eerst moeten de ruiten schoon dan schroef ik ergens een oog in vis blauw garen uit een kistje en hang het voor het middelste raam stil hangt het daar de wolken te versplinteren de huizen aan de overkant vanochtend: onvoorspeld zonlicht breekt op mijn tapijt in…

De S van Sirius

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 153
De onmacht gade slaan in toestand van versplintering wanneer zij moed bijeenraapt na de beet van de varaan Met diep ontzag ontgift zij zich door zachtheid in herinnering tot de Dood haar achtervolgt en de Hemel laat vergaan Zij fluistert haar verwoesting -bij dageraad ontbonden- met kracht in het gelaat van de man die haar bemint In…

Op de tafel stond geschreven

netgedicht
3.0 met 33 stemmen aantal keer bekeken 2.249
Met lippenstift had jij geschreven in paars violet dat jij moest gaan Onze verhouding hield jou klein Begon te huilen met mijn armen op het tafelblad, mijn hoofd erop Juist op dat moment vroeg ik me af wat voor hout er was gebruikt welke boom er was omgezaagd, en als de boom er niet geweest was Van diep binnenin begon gelach botten versplinterend…

uitgewoond

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 116
terwijl het zonlicht met glasscherven speelt heerst doodse stilte op verlaten wegen huizen zonder buren kraken onder het geweld van onteigening ramen en deuren versplinteren de tijd en waar liters verf teksten braken op muren overwoekert graffiti gevels en straten onkruid groeit tussen stenen en asfalt in het dorp door…

jou mijn stiltewonden wijzen

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 349
het is jouw stilte die de chaos in mij schreeuwen laat oorverdovend malen mijn gedachten kakofonisch door elkaar ik zie geluiden vallen met een gierend hels kabaal ze versplinteren mijn beelden ik beleef het laatste avondmaal ik geef me over aan mijn lijden ze kruisigen mij allemaal kom maar in mijn wonden…
wil melker2 februari 2006Lees meer…

Masker

hartenkreet
3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 977
mijn gezicht versteent in een treurig masker met elk niet-uitgesproken woord wordt mijn rust verstoord keer op keer versplinteren je gebaren die stilte om me heen waarom streel je mijn glimlach niet waarom dans je niet met mijn lippen waarom omhels je mijn handen niet koester mijn adem die naar je zucht fluister jouw lied in mijn…

JONGEREN PARTIJ NEDERLAND, de

hartenkreet
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 171
Geen versplintering maar verbinding van en voor de toekomst met en door en voor jongeren, jong volwassenen in een nationale politieke volkspartij De Jongeren Partij Nederland Lidmaatschap vanaf je 18e eindigt automatisch vanaf je 30ste Gaat ook voor kabinetsdeelname bewindslieden voor hun 30ste benoemd mogen de regerings-rit uitzitten…

levenscycluster

gedicht
2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 4.908
het bos richt zich groen en fris op de onttovering na de winter tot groei en bloei te komen uit de versplintering van sneeuw en vorst en ijzel wederom herboren het laatste smeltwater zoekt haar heil met de gevoeligheid van een moederhand over het babyvel van haar laatst geborene en glijdt onafwendbaar haar weg naar het korstmos op de bodem…

heel simpel jij

hartenkreet
2.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.437
ergens slaap ik wakend in een nest verlangens, eenzaamheid en stille vloeken mijn lijf voelt bijna onderkoeld ik ben het moe om steeds mezelf in ‘t duister van de nacht te zoeken want zelfs bij warmte heb ik het koud blaas glas in bollen die mij dragen en alle zeven uren luid versplinteren mij zwijgend laten vallen maar jij, jij knipt…
sunset31 januari 2008Lees meer…

uit Het Requiem van Julius Dreyfsandt zu Schlamm : Credo

netgedicht
3.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 403
CREDO de Heer van leven en sterven heeft weet als behoeder van vertrouwen wat de mens in lijden zal beërven en zal aldoor om verscheurde harten rouwen het is de wanhoop in eindeloze zwarte nachten die het leven doet verachten het onvermijdbaar verscheiden van al wat geschapen is laat de rots van geloof en hoop versplinteren…

Marine

gedicht
2.0 met 29 stemmen aantal keer bekeken 11.764
De avond tingelt als een theehuisje aan de horizon; maar de stormen daarachter, het versplinteren van hout en de wrakken die elkaar angstig opduwen in de haven. Kom wij maken een wandeling langs dit troebele water vol wier dat zinkt als lood; nu erven wij een rust die van de hele aarde schijnt te komen.…

Een belofte zo ijzig mooi koud

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 191
Laat hoop maar voor zichzelf spreken en zwijgen, In alles wat er versplinterend toe doet in het leven. De dagen koud, mild en meedogenloos in mijn smachtend hart versmolten niet langer gebonden aan het terugdraaien van de wijzers.…

boegbeeld

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 44
ondefinieerbaar delen met de nacht die nog in mijn ogen hangt de nazorg wraakt het oedeem dat zich verrijkt aan kunst met aangelengde waterwegen die in kleur het verlangen behagen met gradaties waar wonderen teniet gaan in de voorspellingen van een vrije geest of een te water gelaten zee die zich dan weer meet aan de oceanen die mijn boegbeeld versplinteren…
elze20 augustus 2019Lees meer…

Gestolde gevoelens

hartenkreet
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 853
De stenen versplinteren in alle pijnlijke kleuren van gevoel. Tentakels scheuren zich een weg doorheen mijn lichaam, schurend, gillend, bang voor herkenning Herkenning doodt het monster en alle kleuren van gevoel worden minder pijnlijk na een tijd door erkenning van verdriet en van de echte werkelijkheid.…
Marina27 oktober 2006Lees meer…

Nog één keer

hartenkreet
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 106
Helaas versplinteren sommige dingen. Maar als je het licht toelaat, dan glanzen de scherven. In die momenten, als de scherven het zonlicht opvangen, herinner ik me hoe mooi het was. Want wij waren het en dat was magisch.…

Diepzinnig ratelen

netgedicht
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 447
hij viel maar door, dat woeste water, bedolven raakte ik, bedolven, een lawine van invallen, uitvallen en muizevallen, gevuld met vette kaas, voor wie maar happen wilde, de ijzeren klem verbrijzelde je nek, maar goed, daar zit weer veel plezier aan vast, zoals de zweep van een betrouwbare minnares opwindend is en overweldigend machtig, versplinterend…

Requiem

netgedicht
4.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 480
CREDO de Heer van leven en sterven heeft weet als behoeder van vertrouwen wat de mens in lijden zal beërven en zal aldoor om verscheurde harten rouwen het is de wanhoop in eindeloze zwarte nachten die het leven doet verachten het onvermijdbaar verscheiden van al wat geschapen is laat de rots van geloof en hoop versplinteren…