Alle inzendingen over verstomd

Verstomd door de stilte, de woorden één voor één, stil voor de blokkade. Vertwijfeld maar destructief banen ze zich een weg doorheen mijn masker van uiterlijke schijn. Bereiken het diepste van mijn wezen en schokken me met de waarheid, maar valse schoonheid herneemt snel zijn plaats.…

verdoofd jaag ik wat woorden na zij weigeren ditmaal te komen de gruwelijkheid van Gaza vervaagt elk van mijn beelden mijn mond vol zand verstomt ziet schuldelozen sterven de mens stapelt haat torenhoog weigert een naaste als broeder…

Ik hoor klanken uit jouw mond maar versta even niets, ben zo...verstomd.…

de mens een echo in diepte, in leegte kaatst klank en weer kaatst trilling buigt vervormt verstomd…

We hebben niets meer te willen want het komt zoals het komt vaak kunnen we samen lachen en soms zijn we verstomd We willen vaak nog zoveel dingen en slepen onze gedachten met ons mee lijkt het in dromen nog waarheid de harde werkelijkheid zegt nee En toch willen we steeds meer en vaker komen de gedachten boven helaas de waarheid is soms…

Dichten is verstomd Door het uitgesproken woord Leve de smartphone…

Gisteren zong hij zijn lied verstomde vandaag nu uitgezongen…

De pijn van het gemis nog elke dag zo zwerf ik als wees de wereld rond nooit meer dat welterusten lieve kind voor altijd en eeuwig hun mond verstomd.…

Verstomde emotie Een schreeuw van licht In zoete devotie Het evenwicht Verslagen lig ik hier Geheel gezwicht Voor verschoten vertier.…

Nu het lawaai is geweken, Het rumoer is verstomd, Ontwaar ik om mij heen Wat echt leven zijn kan - Een koerende en intevreden Tortel die met mij het aanbreken Van de nieuwe dag omarmt En gouden stralen van de Ochtendzon die op deze dag Mijn koud geworden hart verwarmt…

Als het vuurwerk is gedoofd en de klokken zijn verstomd ja, dan zie ik nieuwe kansen - weet dat er iets goeds van komt. © tekstatelier make a point 2012…

wanneer je aanvoelt wat er komt gedachten verstomd geniet dan van elkaar met volle teugen want de dood heeft geen geheugen…

Je staat verstomd als het onderste boven komt. Niets zal blijken nog te lijken, verdomt. Maar nu, als de donder, het bovenste maar weer onder.…

We spraken dezelfde taal Alleen niet dezelfde woorden, Wie kon voorzien in het abstraheren Dat onze taal heeft verstomd.…

Mijn laatste gil, verstomd. Het blijft, ...stil...…

verstomd zij weet ze heeft te veel gezegd haar hart de zinnen bloot gelegd toch in de stilte die haar zwijgt zij weet dat wat ze heeft gezegd 't was niet genoeg…

de stemmen die verstomden in de mist steken zo nu en dan de kop op zij dansen als vlinders over het verlaten veld vol verhalen waar zij eens thuis waren al was dat maar voor even…

Bekend in deze stad in dit oord wijd en zijd Zijn arbeid verstild zijn bewegingen verstomd Hij, ambachtsman stokstijf beeld van ooit....... van toentertijd.…

bewogen palet van loomgouden glooiingen de Somme een lint waar het kanongebulder verstomde in de kruizen ------------------------------ © Jan Bontje 1998/2003…

zal ik je herkennen als een duivel met een anjer op het bal masqué of ben je een fluistering in avant-première van de verstomde perfectie of gaat het oog in oog in hemelsblauw met wolkengeroffel…

Het is pas als alles is verstomd, Dat dan het inzicht komt.…

Als was in niemands handen stortte zij ineen aan voeten van geen een los van dromen alleen; uren op de grond verstomd, had ook zij geen woorden meer de wereld deed te zeer.…

Ogen ontmoeten geslaakte kreten stilte verstomd blikken verdwaasd Herkennen 't zelfde moment de onmacht het onbereikbare Treinen vertrekken in verschillende richtingen ...…

na het lostrekken van het mes het schikken van haar en jas de plots verstomde roffel het vallen van het doek het smeulen van de vonk hoe weinig is van hem overgebleven hij trekt zich terug met niets anders dan stilte in zijn oren…

De politieke ruzies zijn verstomd. Op televisie slechts nog de vertoning Van beelden van de ongekroonde koning En positieve dingen opgesomd. Toen hoorde ik de stem van Kok en wist, Dat ik die echt ontzettend heb gemist.…

vergeten mensen in grauwe gewaden, doorboorde verkrachte verwanten verzegelde monden in zielen verstomd. observerend... meelij vervult. hoe maak je je los? het beeld doorboorde mensen.…

de dood is bang voor 't einde verstomd in 'n stenen woord zoekt ze haar weg de hoop niet vergeten te worden daarom zeg het voort gedenk te sterven gewoon zoals het hoort.…

Als ik later verhaal dat ik aan het water stond blijkt mijn mond verstomd. Alleen stukjes glas spuw ik in 't rond.…

zoek geen schoonheid in bedrogen ogen zij kijken zonder glans de kilte heeft ze gewogen en naar de schaduw geleid daar spreken dorre takken met zout getraande bladen over desolate vlakten die als verstomd hun verleden verraden…

weg waai je herinneringen vliegen wuivend in de wind rond om mijn hoofd haren wapperen rode wangen blozend en blond mijn lief wervelkind onze storm van verlangen door te veel tegenwind verstomd…