Alle inzendingen over verstrooid

Verstrooid zo hij is wenst hij na zijn verscheiden te worden verstrooid…

Er zijn soms van die dagen dat mijn brein maar half werkt ik download gegevens maar vergeet ze op te slaan Recente data zijn verdwenen vraag me niet waarheen vermoedelijk ben ik met een virus besmet Dan leeg ik mijn geheugen zet de juiste bestanden terug en merk tot mijn genoegen dat ik nog niet defect ben…

amandelk rullen pizzab roodjes soepst engels bo terk oekjes zaan zesnij der sui kervrij ebonbon netjes lek ker lekkerrrrr Numero 76!!! Wie heeft er NUMERO 76??!!!…

straks, als ik dood ben, laat ik mij cremeren ik houd niet van die maden in mijn kist mijn leven wordt met vuurwerk uitgewist dat zal mijn aardse lijden compenseren echt alles gaat verkeerd, ik ben berooid zelfs voor ik as word, ben ik al verstrooid…

Het typeert ons mens-zijn een antwoord op elk excuus op een zachte manier. Het is nooit een heden ik ben ... , net nog bezig direct vervlogen, of was ... al een tijdje geleden. Het is een mytisch woord alsof het mag bestaan manipuleerbaar elk moment om argwaan te vermijden jezelf een goed gevoel geven.…

De pepernoten in de winkelschappen Zoals je die reeds in september vindt Zijn vreselijk verwarrend voor een kind Dat zo'n verschuiving echt niet kan behappen En zo ontstaat, bij des commercies gratie De pepernotentraumageneratie…

sterfelijke blikken van voor het oerbegin in geheimschrift van wereld ogenblikken buiten het ogenblik onbesmeurde voorstellingen geboren uit leegte in oneindige vormen dat denken vast zet aan de aarde door woorden van het script van rollen die op oogleden geschreven staan bijeengehouden door mazen van afwezigheid…

Naar dit veld leiden de wegen die wij lijdzaam moeten gaan aan het einde wacht de zegen voor ons kommervol bestaan Heel ons leven kruist de degen met de dood als Partizaan wil mijn as tot molshoop vegen als ik voorgoed heb afgedaan Blind van woede zal ik sneven waar de liefde is vergaan Doof mijn sintels in de regen verstrooide ziel,…

hij hangt niet op de haak waar ligt ie toch de huissleutel? inmiddels schrik ik niet vraag welke broek je aanhad vandaag beteuterd toon je mij de vindplaats van deze dag: je ochtendjas…

Je mag best weten dat ik even aarzelde bij het openen van de urn het voelde zo onwerkelijk jouw lijf als as te zien maar nu rust je in de holte van mijn handen voor de laatste keer voel ik ons dichter dan bijeen ik laat je gaan lief als alles wat je was glijdend door mijn vingers in de stilte van voorbij en mijn adem geeft je vleugels…

ijlings zoekend naar verloren voetstappen keert het tij zijn schaduwzijde terra kleurt rood als door de zon gekust wind doet wolken sluieren sneeuw bedekt meer, alles schijnt verdwaald balancerend op helder en grijs jij in het firmament lieflijkheid glimlacht je tegemoet, misère wordt bedekt door de dromerige mantel der vergetelheid…

De opbloei der beschaving was nog jong; Gods Woord klonk als een eenzame guitaar, die ronddoolde met zuiv're, krachtige snaar, door stadsvertier en stille nachten drong. Hoe groeide samenspel van oor en tong! De mensen vol vragen hielpen elkaar te speuren naar de hemelse Kunstenaar, schiepen uit zijn wijs een gedachtenwrong. Steeds vorst…

verstrooide poeet viel in openstaande put en werd prutdichter…

Verbrand in zijn pak, verstrooid over de golven – maar hij waait terug.…

Een Haikuartiest zoekt verstrooid z’n potloodje er is hoog bezoek…

clausule dood is dood mag ik dat zelf bepalen ik ben dood en zo is Poot verstrooid…

de aarde wacht niet op u de aarde verwacht en is geduldig verstrooid of begraven, u wordt verwelkoomd…

De bejaarde professor, al jong hooggeleerd, werd tenslotte verstrooid, echter eerst gecremeerd.…

Het was maar Een jas, zeg je, Een omhulsel En zeker niet De kern, Klaar om Te worden Verstrooid, En nergens Te worden Teruggevonden…

Claus is natuurlijk niet verbrand Hij was verstrooid maar werd als Christen per uitvaart bijgezet op stand en liet zich levend heus niet kisten…

ze was berooid ze is verstrooid ze was zo mooi zo is ze ook ze had angsten ze zijn er nog zoals velen en haarzelf samen skydiven het was gezellig zonder parachute…

moederziel alleen het leven voor haar schatten eindigt nooit sprokkelt splinters scherven snippers in haar kinderen verstrooid…

het is ernst als ik de herfst zie gaan in strakke lakens, verstrooide bomen even snerkt de wonde aan de wind droogt in hemelsnaam, is volkomen…

waar je laatste sporen zijn verstrooid bij die ene boom aan het rustig kabbelend water waait nog zacht een troostende gedachte dat het je tijd was naar de overkant te gaan…

chaos op twee benen gedachten in de wind een acajou 'k-vergeet-je-welletje dat geen enkel kattebelletje met haar afspraak verbindt zo zegt ze, zo vergeet ze zo belooft ze en zo weet ze dat geen enkele agenda haar belofte waar kan maken maar één sorry van dat smoeltje en ze meent het, want dat voel je dan wil niemand (dus ook ik niet)…

Op een blinkende lentemorgen rent het kind verrukt over de zandweg door 't boerenland jubelt om de nevelkronkels als frisse damp uit witte gesponnen suiker watertandt wanneer hij mooie huizen ziet gemaakt van stijve slagroom of gladgeschaafde griesmeelpudding springt naar de weide die hem zwakjes weert toch met elke dauwdruppel vrolijk…

De man werd ten slotte verstrooid - echter eerst gecremeerd.…

Mijn opa is nu nog verstrooider dan voorheen.…

mijn asresten worden zwierig uitgezaaid over het gras verstrooid door de wind waarheen? ze verdwijnen zoals jij uit mijn leven verdween zonder laatste groet zonder omkijken het is voorbij ik lijd niet meer wat kan ik meer verlangen?…

Haagse Zamboni's zakken door het ijs, dweilen met de kraan open verstrooide woorden wrijven meer zout in wonden van gladde praatjes een kabinet gevallen door zand in eigen ogen…