Alle inzendingen over verstuiven

duinzand prikkelt de slaapzak tot we verstuiven.…

droom na droom splijten de rotsen open steken ravijnen scherper af verstuivend gebied getijde na getijde onder de blauwe koepel tekent helder een woestijn terrassen van zand resten van een tempel in stralende verlatenheid ------------------------------------ uit: 'Verstuivend gebied', 1979.…

Idealen worden vermalen en tot gruis gemaakt, om vervolgens te verstuiven en nieuwe mensen aan-te-raken.…

Eindelijk iemand die het opneemt voor mij Hij nam afscheid, had nog genoeg te doen: windmolens laten draaien, bloemen verstuiven en diverse zomerjurken opwaaien (refrein) Het is niet de regen de regen is een fopspeen maar het is de wind die achterblijft alleen.…

Geen mens vindt huid- en haarverzorgen duur Luxe mousse ontdoet het haar van zwakten Amaryllis-pomelo extracten Verstuiven heerlijk na de morgenkuur Maar dure plantjes keurig in 't gelid Dat is dan weer te prijzig en geen hit…

Zijn liefde en schoonheid enkel schuim van golven, Verstuivend in de drift van rustloos streven, En woont alleen in wissling eeuwigheid! -…

Verstuivend heden, we getuigden mee met het verleden. Onze dromen neigden naar de eeuwigheid maar kwamen maar tot het einde van de pier. Op elke reis blijft een stukje achter. Dat belooft als we ooit onszelf opnieuw zouden verzamelen ...…

op wuivers van een groene vlinder spreid ik de armen wijd zucht mee van blad op tak in de tuin naar ginder waar een welriekende serafijnenstruik dromen verwent met zoet en eeuwig licht om nog meer boezemgeur te verstuiven aan dansende zielen waaraan vedergewicht is toegedicht…

het lijkt alsof ik te veel levens leid bomen splijt die eigenlijk moeten groeien voor meer ruimte heb ik het zand laten verstuiven maar de vennetjes zijn opgedroogd de fauna is gestroopt mijn bos is chaos in de greep der elementen mij rest dood hout in wanbeheer het loof dat ik lang koesterde is er helaas niet meer…

ik sta hier in de duinen die in wolkenlucht verstuiven windvlagen die wuiven met handpalmen van gras zie de manen van ruinen langs briesende paarden die niet meer bedaarden toen het éénmaal zo ver was zij nemen de benen het strand op naar zee langs het water gaat het in rengalop goed te pas ga ik er even helemaal in mee…

ik herinner mij september hoe ik tranen verstopte en zelfs de verstuivende regen zijn louterende afspraak helemaal niet nakwam verder ging in etmalen die er niet meer toe deden dagen die nimmer de mijne leken te zijn soms wil de nacht mij wenken en reis ik dromerig langs de maan ik weerspiegel dan in hoopvolle verwondering mijn…

Palmbomen wuiven, stranden verstuiven, zeeën golven met man en macht. Zij hypnotiseert in warme gedachten met de stille kracht...…

ze strijkt met pen teer teder zwijgend precies concies op perkament fragiele streepjes trillen van zonder woestijnen eeuwige stilte verlaten verlangens zanden verstuiven bloem en palm zij tooit zich in roos in jurk eeuwig haar zand nomaden zwerven zwijgend langs haar haar rode rozen ogen geloken versluiering zware gewaden…

wanneer ik niet meer in de stilte kan staan verlies ik mijn woning van plek tot plek mijn ziel zal rukken aan ijzeren luiken de dood ingaan, het lichaam nog vrij plichtsgetrouw zal ik gebaren naar honderd bomen in een seizoen verwacht jij kan me dan tot stof verbleken van eind tot eind naar een ijdele nacht het kind verstuiven, het laatste…

De dromer gedenkt z’n wei, de paden leeg, de sloten bol, in het eerste daglicht zonder mij verstuiven paardebloemen vol, de wind bespeelt geluid met de trompet en jaagt de dromen uit, voorzichtig sluipen bomen naar hun bed, vangen de noten om weer in slaap te komen, de stammen blazen zich naar een eeuwig woud, van dat lange slapen wordt…

En hoe welluidend op haar handpalm alles zal kunnen verstuiven tot het nooit heeft willen bestaan. ------------------------------------ uit: 'Hinderlijke goden', 1985.…

ja, er is nog ruimte tussen vloedlijnen en wassende maan nog tijd te gaan, stranden te struinen, te verstuiven als duinen, totdat we verliezen in verdwalen het lichaam mank gaat we grond en ogen met sterfhout behangen wennen aan vocht uit verse wonden, wennen aan de bres in de haag troosten met snoep dankwoorden spuien…

Zandkorrels verwaaien en verstuiven verhalen van een gelopen seizoen stormen weg met de wind naar het zuiden, de laatste wolk kijkt lachend achterom ziet hoe genagelde planken gekoesterd en ingepakt worden, terwijl dromen verdwijnen in het schuimen der golven en uren rollen langs cirkels in het zand het ruime sop is gekozen om…

buiten schijnt de zon dagen lengen nog wat dagen natuur oogt fris en groen in duin gisteravond voor het eerst sinds vele jaren vele konijnen jong en oud ze springen weer om te knagen en te vreten van het helmgras opdat de wortels groeien de korrels niet verstuiven de poolse paarden prachtig allemaal alleen ja moeilijk uit te leggen wat…

Kerstnacht - het sneeuwt op uw geschonden aarde, dun en verstuivend dekt een huivering van ijle val, een lichte zuivering het vragen, dat wij ongestild bewaarden. --------------------------------------- uit: 'Kosmos', 1940.…

rimpels de lijnen van het leven rimpelen het rulle zand korrels krassen in het nu vervormen wijze woorden de beelden in mijn geest verstuiven voor het oog vluchtige veranderingen vervagen verse sporen wie ben ik en waar ik was zo even daar in de rust ontstane rand groeit gekartelde oneindigheid wind vereffent het reliëf door golven…

Kerstnacht - het sneeuwt op uw geschonden aarde, dun en verstuivend dekt een huivering van ijle val, een lichte zuivering het vragen, dat wij stil bewaarden. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 2005.…

de rivieren zijn geknecht hun speels meanderende bochten afgesneden en weer recht gelegd maar een stortvloed zal de vele dijken doen bezwijken water zal zijn overloop weer krijgen hagel gaat de oogsten stenigen terwijl storm bossen rooit en een regenboog de heuvels plooit kom maar heldere zon en brandt het laatste tere blad in de verstuiving…

ik zie de winter in hun vachten gebogen staan ze gras en sneeuw te happen wind giert hen voorbij vlaagt verstuivend door de wei lange haren dragen pegels door de vorst sneeuw smelt dorst honger vraag geschraap van ijzeren hoeven langs bevroren grond zijn warme tong brengt maar een schrale oogst naar roze mond de ogen zijn geloken…

horizon waarachter ze vervolgens moeten verdwijnen, terwijl een afgelegen landschap als dit ze zich zelfs zou horen te herinneren als het kijken eindelijk het vergeten inwilligt zijn alle beelden teruggebracht tot hun essentie, het onderhuidse waar elk woord, elk lied immer uit voortgekomen is in een van over zee, van over duinvalleien en verstuivingen…

om hier steeds terug te komen langs vaalgroen mos en paarse bloemen volg ik het pad over de duinen om daar de zee zien op te doemen en door het rulle strand te struinen hoe zoet smaakt de herinnering aan de jaren van mijn jeugd de beelden die ik toen ontving doen mij nog altijd deugd bejegend door een felle wind die het zeezand doet verstuiven…

In kloppende vingertoppen, in winnende vrieskou Waar vorst in jonge spruiten huist die verdriet vergruizen As verstuiven over een veld vergeet-mij-nietjes Niet hier zijn in een zwart vlak zonder vrienden… Stenen en gruis en het verlangen naar een warme hand aan mijn wang… Stil ben ik ervan, en dan wat anders kan ik zijn dan stil?…

Hoor dit: Wij hebben ijzer-sterke magen: Eens zwaklings ziel moog in zijn roes verstuiven, Wij rollen voort in dronkene productie; En dáárom, vriendje, wou ik je éven vragen: Zoudt ge ook niet zélf een héél klein beetje fuiven, Was maar uw maag wat steviger van structie?…

Wat komt is duister: ik voorspel mijzelf een stomme boom in windstille verstuiving. -------------------------------- uit: 'Het wederkerige', 2014. -------------------------------- Dodona: is een orakelplaats in Griekenland, in de historische regio Epirus…

Zand en zout verstuiven. Niets strooit zij blind. De zee is mijn horizon Zij kust, raakt, bereikt. In haar sferen veer ik op. In haar schoot word ik man. Ontembaar bruist de branding. Zij slijt ieders stom verzet. De zee is mijn aarde. Zij kiemt, voedt, baart.…