1920 resultaten.
Zeevriend
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 338 De weidse gebaren van jouw golfstroom
beademen het voorjaar met nieuwe zomer
in de stilte van die heimwee
ben ik het kind van de duinen
te klein om de horizon te aanschouwen
te groot om de zandkorrels te tellen
in de verte van dat grote verlangen
zeevriend, leen mij de weemoed in jouw ogen
laat het land van mijn hart jouw schip zijn
de…
Ver
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 75 Ik stond aan de kust
En kuste de wind
Streelde de golven
Met mijn ogen
Zout water prikte
In mijn open wonden
Schelpjes staken
In mijn blaren
In de verte zag ik
Een schip varen
En ik voelde me
Ver weg
Wolken trokken weg
En mijn adem steeg
Er bovenuit
Een zucht ontsnapte
Ook vissen
Bubbelen hun adem
Tot boven het
Oppervlakte…
verder
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 111 koppen bij
elkaar gestoken
hun konten
naar de weg
gekeerd
moe
murw misschien
van het
ononderbroken
geraas op de weg
liever en
saamhorig
luisterden ze
naar het zachte
geruis van de wind
het suizelen van
de bladeren
zelfs de
kabbelende regen
kon de kudde
bekoren
ze wisten
ook van de
glinsterende
beek in
de verte…
Vergane Glorie
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 127 In de verte krast een kraai.
Hier woont niemand meer.
Hier gaat niemand meer dood.…
Zee
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 57 Alsof je ademt
je hard bruist, knallend beukt,
of zacht als een lam, stil,
je verten licht vangen,
sterren op je laat deinen
kleuren van blauw
en wolken op je laat schijnen
Hoe je triljoenen wezens herbergt
die in je gedijen
je zo zilt ruikt
je schepen, mij drijven laat
de surfers glijen laat…
fout
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 160 Ook een dichter kan
verkeerd gaan kiezen
zichzelf in wanstaltige
theorieën verliezen
Dichters zijn mensen
hoewel sommigen
zich anders wensen
Mussolini Karadzic Lucebert
namen noemen doet niet altijd zeer
het één valt niet met
het ander te rijmen
of toch wel
dichters zijn geneigd anders te kijken
naar wat ze in de verte zien
en zoals…
Groet in late avondlicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 99 Een dag een laatste groet
de horizon staat in brand
stil suddert nog het late licht
en in het binnenst van mijn hart
streelt mij een warm gevoel
dat woorden aan schoonheid paart
maar spreken mij belet
slechts tonen wondere zuiverheid
vanuit verten aangedragen
breken de stilte van ’t moment
vormen geluk dat aandacht vraagt
spelen zachte…
Penang
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 94 Exotische flora
in zachte pasteltint
strand in diepgroene kapen omzomend
dichtbij, landinwaarts,
de toppen van Kedah,
rijzend uit bosrijke mantels
als tempels van Boeddha
op stijgende trappen,
pagoden op Britse enclave
met in de verte
de wazige kustlijn
van Atjeh, als fata morgana.…
de raadsels in je ogen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 451 je kleurt de
raadsels in je ogen
met blauw omkransd
ontsnapt in groen je blik
wat lichtelijk verschrikt
omdat ik naar je kijk
ik zie de verte
in je zorgelijk staren
een rimpel gaat spontaan
gedachten baren die je lijf
laat huiveren en je lippen
woordenloos doen fluisteren
mijn handen luisteren
op je wang en voelen
in de zachte…
Verdrinken in een meer van gedachten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 226 In de verte zie ik jou silhouette, ik laat je los, drijvend en zinkend, ik voel geen pijn en ben vrij.
Ik accepteer dat ik verdronken ben. Het is mooi en stil in mijn hoofd.
Ik ben alleen, zoals altijd.…
Verse oude tranen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 Als je dan langs komt
zit ze meestal te staren
door het raam in de verte
of naar de televisie
die bijna de hele dag
oorverdovend aanstaat
ik ken haar nog van vroeger
als een levendige vrouw
spreek haar wel eens aan
zonder reactie te krijgen
soms staan er tranen
in haar verweerde ogen
waar zou ze aan denken
wat houdt haar nu bezig…
binnenin
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 116 langs het water van de rivier
voor de zeedijk blazen hoge
schoorstenen triomfantelijk
grijze wolken uit
de laatste dorpelingen overleden
de klinkerpaden verdwenen
een praatbankje bleef leeg
op het verlaten kerkhof
in de verte zien we boerderijen
met dichtgetimmerde luiken
een kudde pony's en
wat knotwilgen
de mensen hadden geen…
Die mysterieuze planeet.
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 58 Wanneer ik buiten wandel
in de vroege ochtend of late avond
zie ik je in de verte staan
en geniet van je aanwezigheid.
Af en toe lijkt het of dat je jezelf schaamt.
Kruip je weg, ben je niet helemaal zichtbaar.
Maar dat is toch nergens voor nodig.
Ik geniet van je volle ronding
Want jij maakt het spannend in het donker.…
HIJ DIE ...
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 91 niet zonder zonde
wierp ik toch de
eerste en enige steen
dwars door z’n autoruit heen
er klonk een vloek en in
de verte hoorde ik klootzak!…
vul haar als beminde
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 297 ik laat me drijven
op de wind
hoor in de verte
kerkklokken luiden
beneden speelt een kind
zijn spel lijkt
doelloos maar
hij lacht plezier
zijn oog en handen
vinden hun vertier
ik zoek de schaduw
van mijn vroeger leven
speur naar kleur in
de herkenningspunten
die rotsen kunnen geven
land in de geborgenheid
van Gaia's schoot…
dorp van weleer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 74 het dorp stierf
verstikt onder
lagen van as
en puin
een stille dood
in het dorp
leefden bedaarde
beukenbomen
groeiden bloemen
in het korenveld
vervallen huisjes
krom geteisterd
door weer en wind
en altijd in
de donkere verte
die eenzame
fietser onder de
grijszwarte lucht
de sonore klanken
van de kerkklok
mijn gesmoorde…
Geen weg terug
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 56 Ik woonde niet eens aan een rivier
toch staar ik weer in de verte
naar niets, naar het water
dat ook niet kiezen kan
waar het terechtkomt
over welke giftige gronden
en stekelige verwachtingen
verdund, bevroren of aangevreten
door duizend kilometer zon
Aan mijn schouders groeien
zwarte vleugels van heimwee
maar ik weet me gedekt
door…
Mos op kei
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 eens geestesmoe geweest, nu voor eeuwig verlicht,
zij merken niets, de hoeven van de herten
op het bladerdak van een ondergronds kasteel,
onbewoonbaar verklaard, voorgoed de gordijnen dicht,
Godzijdank vrolijk lachend in vredige verten,
zijn ziel triomferend als bevrijde homoseksueel.…
je zon bleek slechts te gast
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 868 hoe kan ik
spelen met beelden als
ik je niet meer voel
als je vertrokken
bent, je warme lijf
mijn koude nog niet kent
ik dwaal en roep de
schaduwen van samenzijn
waaruit de ziel vedwenen is
je straalde waar
ik nu in duister tast
je zon bleek slechts te gast
de verte is met jou
gevuld, ik weet de plaats
waar jij vandaag je…
ronden naar ovale vormen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.301 ik gooi water
in de lucht
zwaartekracht sliert
druppels in een vlucht
ze ronden naar
ovale vormen
buigen van het licht
egale kleuren uit het wit
de verte zingt
Florence in de zon
water valt nu andersom
spat op witte broeken
de aarde is verrast
door het luidruchtige
gebed van elementen
in hun liederlijk gespet
de zon kijkt…
de ochtend brandt tot middagvuur
netgedicht
2.0 met 44 stemmen 39.799 de horizon vervloeit
verrimpelt traag een
kerktoren in de verte
de stilte rust en
geeft geluid een kans
om zich te laten horen
herboren dansen de insecten
plaag voor plaag voorbij
potten rammelen voor etenstij
de warme wind verdwarrelt
zomer tot orkaantje en verjaagt
pardoes een soezend haantje
als de zon de ochtend brandt
tot…
Bijna dood
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 36 samen hebben
wij als wachters
de schaduwen
geflankeerd
van de nu al
zwarte zon
omdat haar
universumplaats
sinds de schepping
nooit is vergeven
is zij geen donker
gat gebleven
zij werpt nu
haar schaduwen
in een apocalyptisch
alles verwoestend
scenario dat uit de
verte in aantocht is
nog voedt de
lucht ons met
restanten zuurstof…
Mijn moeder
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 316 Ook is zij een verre grote bloem in de verte.
Wat mij nederig maakt omdat ik haar in werkelijkheid niet kan plukken.
In mijn bittere nachten.
Wanneer het niet meer brandt de vlamme der moed in mijn schouw.…
De renner
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 307 In mijn neus
de geur van de grond
de wind suizelt zacht voorbij
zij brengt de kou van het grote ijs
dat blauwglanzend wacht in de verte.
Ik staar
daar waar al dagenlang
geen beweging is.
Duikeend slaapt
Witte uil werkt aan een speerpunt
de zon komt even
in de verte
trilt dan de lucht.…
Memory ...
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 310 Gedonder van de golven
geruis van de wind
Onder zand bedolven
heftig en totaal bemind
Gedachten nemen 'n vlucht
woorden vliegen mee
Altijd weer dat trekken
naar die woeste zee
Oneindig in de verte
gevoelens stromen mee
Starend naar de horizon
verdwijnen in de zee
't Opsnuiven van zilte lucht
Ik proef op mijn lippen het zout
Ik…
't Afscheid .....
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 535 Droom voorbij
jij vervaagt
tot een schim
in de verte
Langzaam ontwakend
een glimlach
in m'n hart
'n herinnering
Geleefd
en gevoeld
in woord
en gebaar
Gezien
en geroken
jouw huid
jouw haar
Jouw liefde
bracht geluk
verdriet
en pijn
't Afscheid
heftig
intens
maar volmaakt
Jij, alleen jij
bent degene die
ook m'…
Zelfanalyse
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 797 Een grauwsluier
omgeeft golven
van emoties
een woeste zee
splijt mijn
gedachten
Lopen door het water
de horizon onbegrensd
waar mijn eigen ik
verdwijnt in de verte
en het denken
de macht bezit
Het rijzen en dalen
van mijn gedachten
het zuigen naar
het diepste diepere
van de zee
verdringt mijn pijn
Overpeinzing doet
met schuimende…
Ontdooiende wintermuziek
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 102 overal waar jij
verscheen gaf natuur
acte de présence
zag in de verte al
de knoppen van
bloemen zich openen
om in volle
nieuwsgierigheid hun
hart aan de kijker te tonen
struiken ritselden
bomen ruisten hun
groene welkom melodie
de vergeet-me-nietjes
in het gras wisten
al meteen dat jij er was
adembenemend
hoe zij groeiden…
zon op haar heuvel
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.324 een brunette met ‘n euvel
lag haar venusheuvel
stiekem bij de Sint Jansbeek
te bruinen tussen de gladiolen
vóór de haagbeuk-haag
van de Begijnenmolen
in stadspark Sonsbeek
op het heetste uur vandaag
ze hoorde in de verte
donderen
uit richting Velp
ze zei ‘help
als het weer daar
gaat donderen
moet ik mijn heuvel
als de weerlicht…
tastbare eeuwigheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 740 de zonovergoten polder scheen
al dagen in diepe verstilling
elke boom leek onbewogen
het blad in lome zondagsrust
langs de dijken stonden schapen
peinzend voor zich uit te staren
akkers luierden in aardse kleuren
vogels hingen roerloos in de lucht
in de verte dommelde een vrome
toren tussen eenzame boerderijen
weerklonk in het stille…