Alle inzendingen over vertrekken

--------------------------------------- Dit gedicht schreef Frederik Hemkes toen hij naar Zuid-Afrika zou vertrekken, waar hij een baan als leraar Nederlands kon krijgen.…

Mijn vertrek betekent niet dat ik minder van je hou. Geniet van mijn momenten met jou elke keer. Denk zelfs dat ik nog meer van je hou je nog meer waardeer. Sorry Daniël dat papa niet dagelijks nog alles voor kan doen. Ik besef heel goed dat je veel moet leren je bent nog zo groen.…

overtuigd ben geraakt, wel sensueel, sentimenteel en met name door die godsdienstige levensopera bij uitstek De Mattheus Passion van wijlen onze Bach met die pijnlijke confrontatie voor Christus 'Wenn Ich einmahl soll scheiden' Hij bleef er alleen voor staan ik nu niet met mijn sterven met jou erbij, jij aan mij zij neigt het naar een blij vertrek…

Kiewiet de Jonge, Voorzitter van het ‘Algemeen Nederlandsch Verbond’, bij zijn vertrek naar Zuid-Afrika. Vaarwel! Vaarwel naar 't Zuiderstrand! Neem onze groeten mee Voor wie een zonnig vaderland Eens vonden over zee.…

I Weer, stijgend door de koele nacht De bergen op ter eenzaamheid, Omgordt mij de geheime macht Die mij tot Uw gemeenschap wijdt; Der mensen woningen ontvlucht En hunner woorden vreemd gerucht, Ver van hun liefde en hunne haat Tot Ú mijn hoog vertrek en toeverlaat.…

Ik ga, vertrek, het zit erop, het was mooi Zeker de alt, 'een vrouw met kloten' Ik breng haar die complimenten over Ik verlaat de kerk, het plenst van de regen Ik denk aan mijn familielid Mijn tranen vermengen zich Met die van God, die vaste Burcht Die zo vermoedt ik vaak huilt!…

drukte-terugkom-toeslag nieuwe reiswereld-uitvinding senioren zijn melkkoe van de pot gerukt! idioterie…

Het automatisch poetst, schrobt en verder trekt In het volgende vertrek. Als een ritme van de dag, Op en neer, het weer opknappen mag. Een wonderbaarlijke belevenis is het wel Een uitgewrongen dweil, wat ik je vertel.. Elke dag ontdekkingssmerige verrassing in de douche Waar ik het voor doe.…

Gouden zonnestralen dalen in stilte neer op wit uitgeslagen rotsen in het westen waar de adelaar en de wielrenner zijn kunsten vertoont het wegdek glinstert in de zonnegloed en een kruis dominant staat te schitteren op de hoogste bergtop alwaar vanaf de paragliders dagelijks stil vertrekken.…

' Hij bracht hem naar een schoon vertrek. Daar lag op bed de mooiste stoot die hij zich wensen kon - te gek! Ze zei: 'Kom hier, maar nét zo bloot.' De heer verliet hen zeer discreet. Nog nimmer had-ie zich zo gauw met 't oog op minnespel ontkleed. Verdomd, wat mooi was deze vrouw! Hij had zich bij de stoot gevoegd.…

toevallig niet het antwoord op mijn vraag Nee, meneer geen idee, mompel ik is als antwoord op zijn vraag Maandag 9.45 Weer sta ik voor de deur Opnieuw bang voor haar ochtendhumeur De deur gaat weer open Van bangheid zet ik het op een lopen Maandag 10.00 Ik heb zojuist besloten Na een kwartier te hebben gelopen Te stoppen met school Ik vertrek…

We gaan vertrekken, Josephine De scheepshoorn verstomt je dralen Kus me door je tranen Ik heb je meer dan wie dan ook bemind. Vergeet me nooit Josephine Blijf altijd aan me denken Wat meer kan ik je schenken Dan een kus en de herinnering.…

Voor 't vertrek verbrandde ik spoorloos ons afval, gewillig waren de wind en het vuur. De schapen zagen ons gaan, blaatten toe! “Daaag!', riep ik met een zwaai, keek nog één keer goed over de baai. En na het landen was hij spoorloos, zonder een afscheid. Ik wachtte, zocht en belde vergeefs. Na een paar dagen mailde hij een rekening.…

Ik vertrek weer op mijn slee 't is mijn tijd nog niet, moet nog hard aan de slag, ach als je mijn werkomgeving toch eens zag.…

Wanneer vertrek je weer van hier? Leg eens uit. Waarom vlieg je toch zo vlug? Jij acrobaatje, teken je? Altijd, heen en terug?…

Mijn gade, het is goed, wij zullen toeven In een klein stadhuis, ik zal niet vertrekken, Al bleven mij veel eilanden te ontdekken Die zich om mijn afwezigheid bedroeven. Niet dicht bij zee, om mijnentwil, 't Werd mij ondraaglijk aan de rand Der ruimt' te rusten, bij de golven stil: Bewaar mij diep in 't binnenland.…

En ginds in de molen, dáár zongen zij luid, Dáár klonken de gasten op 't welzijn der bruid; Drie dagen verstreken, toen zaten zij weer In 't eigenst vertrek aan haar doodmaal ter neer.…

." Zo dan sprak Solon de wijze tot Kroisos, Verslaafd aan de weelde, aan luxe zich lavend, Doch Solons woord kon hem geenszins bekoren Heen zond hij hem, en liet hem vertrekken Verrekken en keurde hem geen blik waard...…

Mijn gade, het is goed, wij zullen toeven In een klein stadshuis, ik zal niet vertrekken, Al bleven mij veel eilanden te ontdekken Die zich om mijn afwezigheid bedroeven. Niet dicht bij zee, om mijnentwil, 't Werd mij ondraaglijk aan de rand Der ruimt' te rusten, bij de golven stil: Bewaar mij diep in 't binnenland.…

duister aan mijn ogen verstrikt dansen wij samen macabere liefdesdans draaiend en sneller draaiend de dans van verbeelding - die dodelijke dans op muziek van de hartstocht zoek ik naar stilstand in jouw beeld duizelingwekkend snel en rond trekken fragmenten voorbij die naadloos versmelten in elkaar bedrieglijk waar voor draaierige ogen met jouw vertrek…

edelmoedig man in nood kreeg medelijden met de Jood en zei kom ga met mij er zal nog wel een ketel zijn en ze stapten blij van zin een ketelwinkel in Baas Koperrood zo sprak Slokop zoek mij je grootste ketel op Baas Koperrood die ging terstond en zocht zijn hele winkel rond toen bracht hij een ketel op de baan die nauwelijks in het vertrek…

De wind vlaagt over mijn gelaat en koud en later wordt het uur, ik treed weer binnen het vertrek en zet mij eenzaam naast het vuur en denk aan het voorbije feest van vriendschap en van overvloed - ik glimlach om de volle vreugd' van 't jong en krachtig bloed.…

Hij dacht aan 't broklig muurken, Dat d'enge tuin omsloot, En aan de violierstruik, Die uit de kloven schoot, En hoe zijn moeder weende, De avond voor 't vertrek - Sinds zonk zo menig avond In scheemring over 't dek. Hij wreef een traan uit de ogen, En 't arme kind begon Een oud vergeten liedje, Dat zijne moeder kon.…

Regent 't zonnestralen in zijn Atlas van de waterwereld voorspelt hij Rampen, Zeven jaren oorlog - Spontaan gejuich van anti-Democraten De bal is rond, het Endspiel is begonnen Uit elkaar gaan Zomertijd en Klok 'Rule Britannia' zingen brexiteers en op de achtergrond klinkt nog 'True love' - Wensdromen van een Maakbare wereld - Ik vertrek…

uit issie weer net als in die korte tijd jouw plaatsje zal er altijd zijn toch moet mijn vent ooit nog komen al laat ik je nooit helemaal los kerel van mijn dromen in tranen zit ik dit te schrijven je wilt niet maar doet het toch Ton wat maak je bij me los nee het was over weet je nog dan nu nog klikken op verzenden de emoties vertrekken…

de pijn is geriefelijk geworden bekommert me en heeft mij lief zoals de muziek die van toon op toon springt lig naast me en accepteer het leven of vertrek en vecht ertegen waartegen kan ik je niet vertellen er valt niets te halen aan de andere zijde ook al zegt iedereen dat er wat is ik ben er geweest er is niks allen onwetend maar…

In een paard zijn gezin Valt men zeldzaam over de min; Want daar mag er nooit een in, Integendeel; - Mevrouw zijn gemalin, Als de baker met 't veulen 't Vertrek in komt zeulen, Zegt reeds in 't verschiet.…

Dans, dans, laat helderrode lippen en lichtende ogen iets als stippen van kleuren, bloemenkleuren zijn, als purper en diep karmozijn in dit vertrek en in de krans van uw gestrengelde rondedans; als enkele bladen, sprenkelbladen aan kronen stil gerijpt, geglipt van kelken, door wier wanden heen het net en weefselwerk verscheen der aren…