Alle inzendingen over vervolging

ik geef je geen dromen meer noch zet de kersenboom voor je klaar op de puinhopen van de oude rivier waarin alles lijdzaam stil wordt vanaf hier open ik mezelf wel en de tijd, de deuren van het rouwbeklag zullen voor het grijpen liggen ogenblikken zoals ze zijn zoals ik ben wanneer de nacht voorbij moet en ik rond en rond draai…

Zoek naar het schaarse mooie, bijvoorbeeld een denkbeeldig kopje thee, leef verder, er drijven vast en zeker wittere wolkenpartijen boven je mee. Ondanks geschokt door deze barakken doodmoe van het doorlopend appèl neergestort als een ongewenste werveling weet je vastberaden zeker nog dat ene ding. Leven is niet met glas, of nikkel of…

De oplossing ligt in de waarheid, de waarheid ligt in mij en in jou. Dus maak je maar niet druk, Jij en ik zullen zoeken, swoegen, pakken en juichen! Juichen , omdat we het gevonden hebben, Juichen! Omdat we de waarheid hebben om verder te gaan!…

wat is de volgende stap, tot welke zee wendt de vloed zich in afwachting van opstand en berusting tot nader tegenbericht, met blikken van; ‘wat nu weer?’ vragenrondes, workshops, dialoogsessies, dagsluiting nu het nog kan zonder gezichtsverlies, bergen in beweging of diepten zonder vaste grond en schimmen die niet verzaken, vlekken…

Een vervolg op 'ALLES GEZEGD 17-03-2008' Een vervolg op mijn gedicht, Een vervolg op mijn gedachtes, Een vervolg op mijn gevoelens, die ik toch nog voor jou voel. Schreef het gedicht als afsluiting, afsluiting van een periode, een periode in mijn leven, waarin ik alles heb gegeven.…

Nog steeds hoor ik de kinderen huilen Ruw bij hun moeders weggerukt Hoor ik het snikken, onderdrukt Van peuters die bij pubers schuilen Nog steeds zie ik de zwarte muilen Van monsters, kennelijk verrukt Van vlees, vers van de straat geplukt Van botresten in diepe kuilen Ikzelf verscherf in spiegelglas Weerkaats een bang, gebroken volk…

Ik ben een druppel op weg naar de oceaan, langs bochtige beekjes vervolg ik mijn bestaan vloei langs rivieren vervolg mijn weg eindpunt van het leven waar verdamping mij doet overstijgen word ik gevangen in een wolk overzie de beekjes, rivieren tot oceanen in hunkering van mijn aardse leven…

Met ogen vol van aandacht voor hetgeen ik nu behoed, vervolg ik elke dag en nacht de weg die ik vervolgen moet.…

vervolg: hemelvaart…

ik vervolg mijn pad stond even stil bij een boom besneeuwd met lente…

Het bestaan is voortaan een woord alleen Een vervolg is er geen Van inhoud is leegte een En gedenk dan alleen nog een koude steen…

Gij deugt tot niets, tenzij het deugen hiet, Om, enkel door de broddelaars geprezen, Op GEYSBEEK* een berijmd vervolg te wezen. --------------------------------------------------- * Geysbeek: destijds bekend rijmwoordenboek [1881]…

He jood, gaat het goed? Zijn de doden het nog waard? is terreur de wet? God is overal hij kijkt, jij moet dat weten Toen, ster op je borst Zal allah ook zo schijnen?…

Boven de diggels van de kleurige ramen braakten de zwarte karkassen hun gruw’lijk lot. De diepbevreesde gemeente schreeuwde amen, maar vond hun god mikpunt van dodelijke spot. Kind, moeder en God, uit vaders huis verdreven liepen een niemand ontziende doodstrijd in. De gifkampen waarin zij schuldloos verbleven verenigden tenslotte menig Joods…

een obscuur begin van denken dat ons raakt, een hand in de nek, geeuwend tegen de planken een catastrofe van het moment die al plaatsvond, bruinrot; duizendschoon; besmetting; trefwoord; crash; alleluja; gaslek; vernuft geen haar gekrenkt daat zijn: de violen Je tegenwerping En dan, baby, dan -----------------------------…

Vertrapt, verstoten… In het hart geschoten. Weg moesten wij van deze plek, weg van huis… Nergens anders vonden wij een thuis. Een lange reis vol verlies en pijn… Waarom zouden ze zo boos op ons zijn? Ramen ingegooid en huizen vernield… Ik weet niet wat die bruinhemden bezield. Oproer en geweld… Is de partij alles wat nog telt? Afschuw…

De stad Rome, onder wreed, verward bevel van keizer Nero, is vol soldaten, loerend op pleinen, in smalle straten, verdrukt door harde, benauwende knel. Dag en nacht waken tart vermoeid gestel. Maar de krijgsman houdt strak in de gaten wie zich verschuilt of vlucht. Dat mag niet baten voor de Christusvolgeling; vat hem snel! Mensen, die graag…

stilte is een gebaar dat bevriest en ook het geluid dat wegebt in 't niets silence is de stilte van ginds rust het vervolg en de winst…

Hongerig alsdat je was deelde je toch je laatste boterham met mij ieder de eigen weg vervolgend droeg jouw glimlach mijn voetstappen…

Kijk dus in het vervolg Naar oorzaak en gevolg.…

In mij Bevindt zich Een wijsheid Een weten Hoe mijn Weg te Bewandelen Dus ga ik Naar binnen En laat me Leiden door Die wijsheid Ik luister En vervolg Mijn pad…

Hey ben jij dat Eindelijk Ik verwachte Je al zo lang Wist dat je langs Zou komen Dat ik je zou Herkennen Zo blij dat jij Dat ook hebt Hoop op een vervolg…

Volg dan metterdaad de volgende raad: was in 't vervolg beter je voeten!…

De dood klopt aan de deur van het leven Het eind van het aardse het begin van het vervolg wordt prijsgegeven De eeuwigheid klopt aan de deur van het tijdelijke en confronteert stervelingen met het onvermijdelijke…

zo gewend ben ik aan stilte onzichtbaar in een wereld overvol soms raak ik iemand zomaar aan en vraag, toe zie mij zie mij, als het mens dat ik wil zijn maar altijd weer vervolgen ze hun weg…

Ik slaap, ik droom, een mooie droom, ik ontwaak en besef dat juist die droom ervoor zorgt dat ik met liefde vanavond weer in bed stap, voor het vervolg!…

Houd dat voor ogen, o tapkastenminnenden, En vervolg vrolijker fluitend je pad.…

Na een tijd van wachten, waarin honger tijdelijk werd gestild, beleef ik nu sensuele nachten, heb ik eindelijk m'n bed gedeeld. Ik heb m'n lichaam getoond, ik heb me bloot gegeven, jouw genot heeft me beloond, dat wil ik elke nacht beleven. Angst en schaamte zijn verdwenen, nachtenlang wil ik met je vrijen, jouw zoete lichaam willen…

naarmate de jaren korten en seizoenen vervlakken groeit mijn zwijgzaamheid soms schiet praten het doel voorbij er schort iets aan de brug naar de overkant planken vallen in diepten van ijskoude gevoelens onbereikbaar blijkt de waterkant mijn ogen spreken niet meer dof en verduisterd als zij zijn uitzichtloosheid krijst in verstopte…

onbewogen stond hij daar verslagen uit het veld toch was ik nog lang niet klaar had mijn oordeel slechts geveld zei gewoon waar het op stond en wat het met me deed jij hebt wel een grote mond het is maar dat je het weet! merkte dat ik feller werd omdat hij alsmaar zweeg was behoorlijk extravert tot ik in de gaten kreeg dat hij meende…