Alle inzendingen over vervuiling zee

Op de muziek van 'Hold Back The River' van James Bay (zie link) In de Zee, daar woont een fee Ze zwemt en heeft een staart Feemeermin, dat is haar naam De Zee is haar huis en haard Stop de vervuiling van de oceaan Stop de vervuiling, houd schoon - De Wereld die onder het water schuil gaat Stop de vervuiling, stop het In de Zee…

voer haar zure regen en vissen worden uitgespuwd over hoofden en akkers bedek haar glooiende boezem met een oliejas haar buik zal onweer baren laat molens wieken op domme kracht wee de ribben van het jongste skelet offer zwijnen en ontvang parels uit een zingende diepzee…

door bruine waterlopen drijft plastiek met hopen alles komt terecht in zee blikken, bussen, flessen thee olie, smetten, allerhande vetten spannen synthetische netten vissen sterven onnatuurlijk zeeën voelen onaanvaardbaarheid maar mensen blijven instinctief herhalen stomme dingen positief ik blijf hopen en ga opzij de verloedering...…

oliegolven die de zee bedekken de zo zeewaardige en aardige vissen en vogels nekken land moeras en stranden vervuilen als aanklagende gedenkzuilen ondertussen blijft moeder aarde lekken in slagaardelijke bloeding haar levenssappen ter nagedachtenis hoe wij...…

soms hangt het achter wolken in een ongrijpbare blauwe zee achter mist van vervuiling diep tussen de halve maan mensen gekenmerkt als mieren zo ongrijpbaar dat het lijkt. zoveel miljoen lichtjaren vertekend dit enorme gevoel…

Vervuiling. Kapping. Mensen. Water. Zee. Rivier. Olie. Vervuiling. Leegroof. Vissen. Dood. Hoelang nog? Tot Sint Juttemis? Nee. Veel eerder. Als we zo door gaan. De lul. De mens. gezond- heid. Schadelijk. Niet leuk. Voor gene- raties na ons. En nu al. Verschrikkelijk. Dood. Dood. Dood. En de mens op het verkeerde spoor, zo vaak.…

Groene dieptes Beschermen ons Voor wat beneden Op ons wacht Meerdere vinnen Kaken groter Dan wat van vissen Wordt verwacht Slijmerig kruipend Over weggegooide troep En vervuilde tonnen Uit illegale fabrieken Fluitend langs De waterkant Beseft men niet Wat zich beneden vormt Een leger mutaties Wacht op het moment Om de aarde…

Ik laat er gras over groeien over m’n gele tapijt Ik laat m’n huis versloffen 'op hopen' stoffen In hoeken en gaten kasten, keuken en laden In kamers en hokken zelfs in bekers en mokken .......................................... Ik laat er geen gras over groeien want in de gang staat een paard en dat paard, dat werkpaard dat…

De luchtvaart en de bouw zijn ook omstreden, Per slot vervuilen we toch allemaal. Maar lastig is naar anderen te wijzen En zelf vervuilend naar den Haag te reizen.…

Met deze klimaattop neemt de vervuiling alleen maar toe...…

lozen op water vervuiling van schone lucht, snakken naar adem…

Vervuilend Vuurwerk Dier in angst opgeschrokken Zuchtig beschadigd…

glijdend over een ongeschreven vel probeer ik sporen achter te laten vereeuwiging in het niets verheldering of slechts vervuiling maar niets gebeurt…

Niet betreden gif vermeldt dit aarddeel is een belt waar de lucht vergeven ademt water zich mengt het vuur niet heet genoeg is vrij wappert de vlag vijf mei maar niet genoeg om het sterven te voorkomen…

Een vliegtuig kerft een snee in de bast van de lucht de hemel opent zich druppels vallen als tranen van bittere pijn de wonde bloedt door Zo sterft het gewelf Langzaam maar zeer zeker uit Ongeneeslijk ziek…

water onschuld mee Actie en gedwee gaat de knip weer open En wij sussen gelouterd het geweten er mee En zo bestrijden wij het vervuilende onrecht Op deze mooie planeet door ons aangebracht Bewust negeren we de onheilstekenen En laten een giftbelt na voor ons nageslacht…

Waarin zovele witte vogels vlokken Hun snavels gedoopt in teer De hoop in ’t vooronder Is niet meer Kluwen nylon Aangehaakte wier Een albatros Hoog en fier De kust dichtbij Machinerie op volle toeren Ahoi schipper Vanavond naar de hoeren…

glashelder spiegelt water met de matte gloed van glanzende vissenbuiken drijvend op kleurende olie, geel en rood en blauw glimmend van de dood waar riet omarmt, kringelt en bronst klotsend tussen afval en stank tot waar het land begint.…

Een manier van proberen Aan vervuiling te refereren?…

'Kort gezegd omdat ik sinds Jules de Corte nog maar nauwelijks genees van mijn verontwaardiging: wasmachine voor de expansie van de mens...'…

ik heb de tijden erop na geslagen het zal u niet behagen maar dit is alweer de duizendste uitgave van het veel te vaak gepubliceerde apocalyptisch manifest ik ben gestopt waar vissen kleine plastic tranen huilen in hun van afval totaal vergeven zee waar spiegels steeds ondoorzichtige beelden geven van vervuiling door kleverig…

Vandaag graag aandacht voor de oceanen, dat water vol gedumpte plastic troep, die rijk met zwerfvuil opgevulde soep waar vissen zich een weg door moeten banen. Waar gaat het heen! Wordt dat geheel en al een wereldoceanentranendal?…

Een voorbijganger, die toevallig tekenaar is, schetst dit alles vluchtig met zijn verbazing en noemt het: "Vervuilend stilleven."…

Te vaak is het niveau lach of ik schiet, Het is een vorm van milieu vervuilen. Wat men daarmee bij mij weet te bereiken: Ik weet precies waarnaar ik niet moet kijken.…

Men slaat alarm, vervuiling in de Maas! Hier is geen drinkbaar water van te maken Vandaar dat men de inname moet staken En dat is echt niet voor het eerst, helaas Toch hoeft men nog geen dorst te lijden want Er is nog volop Gulpener en Brand…

Als ik 's middags liggen wil om m'n hoofd rust te geven wordt het weer een bittere pil. Plof ik op mijn divan neer begint buurvrouw aan de vaat buurman voor de zoveelste keer keihard orgel spelen gaat Mien, even verderop stofzuigt plinten van de muur ergens blaft een hond non-stop iemand timmert aan z'n schuur. Nergens in huis één…

Verdriet om wat er niet is, is enkel het vervuilen van je eigen humeur. Plots is ook de schriele lentezon overtuigd hiervan en zingt even door de longen van elke kleine mus of merel of zelfs duif.…

in harmonie niemand verbruikt meer dan nodig vervuiling dat kent men niet slechts dankbaarheid en eerbied Voor de planeet waarop zij gast zijn die hen huisvest, kleedt en voedt die hun schoonheid en vrijheid biedt en waar ieder zijn verantwoording weet…

Nu zijn gezinnen in Amerika In wéér zo´n soap van huidskleur aan het ruilen Zo blijven ze de beeldbuis maar vervuilen En steeds komt iets waanzinnigers daarná De enkeling die nog zichzelf wil blijven Zal men vanzelf ooit tot een soap verdrijven…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…