Alle inzendingen over verwachting voor de dag

De zon verdwijnt terwijl het nog dag is verlaten de vertrekken van vertier flarden van voorbij die ik nu opvis vage restanten van verkoold plezier Het treurlied kent slechts de laagste bassen de fluiten schuilen in de schemering gestaalde naden niet meer te lassen alsof elk drijvend schip die dag verging Verre kusten bleken onbereikbaar…

laatste traan bij het koude witte laken de spitse neus prikt een landschap in het uitgestrekte oog in oog met verleden tijd bevroren in een verloren strijd mijn gevoel lift op; hij was een echt mens mijmer ik dat zeg ik altijd bij het overschrijden van de aardse grens ik draai om verlaat wat eens was richt nog één blik dag…

Uit de gewelven de zachte stem van cello die mij verwoordde. Geen tranen waren gevallen, afscheid was kus, en: vrede, vrede. Het paradijs was zonnige kerkhofstilte, de hemel was blauw. Je wist je einde voltooiing van je kunstwerk, grensloze liefde. Jouw stem was stilte van eindeloos aanbidden…

in plezier tassen en winkelende etalages terrassen vol riet van lentebomen het plein met overvolle kraampjes de straat bezaaid in volle glorie badend in zonlicht en opgejaagd ik zie vrouwen met holle ogen de begeerte is hen voorbij geraasd mannen met vergadergezichten witte hemden en grijze sokken op het bankje aan de Roer glinstert een dag…

Op een dag zal achtergelaten speelgoed het gazon iets eenzaams verlenen, de zon zal het rood van de driewieler verbleken en de echo´s van kinderlachen zullen àl vager door het theehuis klinken. Op een dag zal ik schrijven: ´Er was eens´.…

die kamer zei mij niets dan duisternis en een dunne, gouden kier opeens was ik weer kind tastte schuw contouren af vulde vormen rillend in na een uur - een kwartier? wist ik genoeg om op te staan vond de deur, hij klemde niet zoveel goud viel zwaar maar stukken lichter dan wat ik binnen achterliet --------------------------------…

je vroeg me hoe mij dag was eenzaam zonder jou dus ik omklem de heerlijke herinneringen aan gisteren de dag daarvoor en weer daarvoor ver terug in de tijd tot in de toekomst…

de ochtend treft hem met korsten bloed op de gescheurde lippen zijn nacht was weer geweldig een advocaat wrijft zich in met gladde olie voor de ziel hem kwam een zoete droom van overvolle zalen succes op andermans kap de dag verlegt haar grens uur na uur een spervuur aan verlokking en twijfel tussen goed en kwaad en wie wat het best…

De processie van Echternach De sprint naar de oude dag 5 Over 12, na middernacht Hangerig voor de nieuwe dag Zonsopgang, een glimlach Meteen overtrokken Wolken van heimwee De avond valt gedwee…

Die dag die er toen was en het was er meer dan één die dag die lijkt te zijn geweest en toch mis ik jou het meest. Die woorden die omschrijven gevoelig en onderzoekend ik voel me iets verdrietig verlangend naar die dag van toen. Ik zou wel willen reizen samen en alleen met jou naar het verleden naar de dag van toen.…

Dagen ken ik zoals ik dag ben en hallo en jij hoi in de gang buiten verwaaid soms als eens in een even en op de fiets is dat weer anders.…

Dit was een dag van heimelijk begeren, Van sterk verlangen en verholen lust. Nu wordt het avond, nu komt de rust. En Gij zult tot mijn stiller harte keren.…

Een dag niet geschreven, is een dag zonder zin.…

waarop stilte voornaam de gedachte opende aan wie je was en bent in die rust was ben ik nu hier met deze woorden om te begrijpen denken te weten de leegte is er geen en nooit geweest nog steeds is elke dag een volgende een stap naar jou een nieuwe morgen op mijn aarde…

Daar hangt de hemel een zomertuin van parelmist met een torentrap daar gaat ze slapen want het geurt er naar vroeger lavendel en tijm en het zonlicht verstrijkt er in water ze zwijgt het is tijd voor een laatste vaarwel ze zwijgt het is tijd en daar gaat ze.…

Vandaag zoveel gezien, gehoord, gelezen, van mensen die zoeken naar geluk; ieder op eigen wijze, zo verschillend, zo uniek. Wat dromen we toch en willen iets anders, weg van hier, van nu naar morgen en elders, naar wat er helemaal niet is. Inkeren, rustig worden, kan het er nog bij? Het kind dat spelen wil, het kind in mij krijgt dat ook…

Op een dag wanneer jij even niet kijkt zal ik jou zachtjes kussen om jouw smart te sussen en omdat het zo op liefde lijkt weet ik dat dat mag…

sterven wil ik dag in en uit het stof opnieuw herrijzen vliegen, winnen tegen gisteren en elke klank die mij gevangen houdt en toch slecht schel huilt naar een maan al is ‘t geen tijd voor ziel en zinnenwezens die zich vergeefs…

wanneer het donker zich knus naast mij vlijt voel ik me licht zweef hoog in de lucht zing gedichten voor mijn prins breek uit de gouden kooi kom terecht in donderwolken grijparmen van de zee laat me door storm omarmen doorbreek de tijd bevrijd de woorden nooit gebruikt voor mijn vermiste doden en als het licht de beelden uit…

Wil jij dit nog voor me doen vóór je weggaat en de straat vergeet: zweren dat je toen je bij me was alleen om bestwil hebt gelogen en het verdriet dat ik heb helpen drogen zo echt was als dat wat wij hebben gedeeld, en zeg terloops dat tijd de wonden heelt en wil je wat ik vraag ook zweren op het hoofd van iemand die je dierbaar is, bijvoorbeeld…

Wanneer het donker zich knus naast mij vlijt voel ik me licht zweef hoog in de lucht zing gedichten voor mijn prins breek uit de gouden kooi kom terecht in donderwolken grijparmen van de zee laat me door storm omarmen doorbreek de tijd bevrijd de woorden nooit gebruikt voor mijn vermiste doden en als het licht de beelden uit…

Elke dag zou ik willen oppoetsen zodat hij glimmend voor mij ligt, dan draag ik hem zorgvuldig tot het weer avond wordt want mooi opgepoetste dagen zijn er te weinig in deze wereld. De nacht verlicht mijn leven want door maan en sterren kijk ik verder door het leven.…

de nacht deelt zwarte lakens uit het draagt liefde in witte rouw dat langzaam gedragen word in in de laatste uren van leven het lichaam brak af in de mond der leegte dit is de dag die einde neemt in de tederheid van leven uw naam nu noem ik niet uw dood moet een streling zijn voor het oog…

Dit is mijn dag, wist ik. Hier lonkt een spiegel naar verwonderd licht. Daar breekt een vlinder uit. En dat ben ik. ---------------------------------- uit: 'Dit is mijn dag', 2004.…

Misschien raapt iemand me wel op vindt me opnieuw misschien val ik toch weer op wie zal het weten, die dag is misschien wel vandaag.…

Met mijn gedachten op nul Fiets ik de dag tegemoet De dag die traag begint en zo zal eindigen.…

Het is vandaag een heerlijke dag Zo'n hang de vlag maar uit dag Een vlinders in de buik dag Ja, vandaag is het mijn dag Misschien wordt het een pretparkdag Een bioscoop- of speeltuindag Een gezellige, knusse spelletjesdag En zeker een McDonald'sdag Een verrukkelijke kinderlachdag maar ook een vervelende afscheidsdag Mijn 's avonds moe…

optelsom en aftrekrijm van meer of minder dan een niets ik deel verdeel vermenigvuldig maar wat blijft is rest wat telt wat ik benoem zoekt evenwicht dus af en toe een breukstreep rust…

Daar is een dag geweest alweer een geest in mist een dag voorbij heb niks gemist alleen de mist trekt langzaam weg weg van mij op weg naar alweer een dag voorbij…

op een dag na plaatselijk ongemak is er een gesprek met een tafel er tussen in een kamer met licht, hout en veel ruimte het licht wordt dof, grijs en verstilt de ruimte beklemmend wit vriendelijke afstand met heldere zakelijkheid niets is meer zeker het lijden wordt zichtbaar en fysiek…