6478 resultaten.
Teotihuacan
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 1.280 Verweerde gezichten
handen getaand
eeuwen beschaving
maken mij stil
deze afstand ondraaglijk
het maakt niet uit
welke weg je neemt
als je maar gaat
tot je aanspoelt
op de oevers van mijn hart…
Tussen serene stiltes
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 1.098 Een dichtbundel lezen
Is als leven
Met steeds een nieuw begin
Is als geboren worden
Bij elke eerste prille zin
Is als sterven
Bij elk slot van een gedicht:
Een indruk achtergelaten
Zoals de expressie bij het verlaten
Van een oud verweerd gezicht…
Vaders woorden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 101 mijn vader is zo juist vertrokken
op zijn pak lag een beetje stof
in zijn borstzak zat een schrijfblokje
waarin hij al veel geschreven had
hij leek gelukkig en zeer tevreden
was zich nergens meer van bewust
zelfs de storm over het strand
plooide niet zijn verweerd gezicht
ik bevond mij dikwijls in zijn kamer
keek door het raam naar de…
Walkuren
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 301 Een glimp, waarin het
eerste licht als traan
geboren wordt, handen
verleggen schaduwen over
mijn verweerd gezicht,
geleefde wraakgodinnen
verhangen zich aan gouden
ringen, alles afgewogen,
blijft zonder gewicht, de
maat van kwetsbare dingen.…
Witte druppels
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 739 zijn ogen tintelen
maar achter die tinteling
sluimeren de schaduwen
die zijn aanzien bedreigen
als uitgestelde regen
elke vertraagde bui
grift nieuwe rimpels
in zijn verweerde gezicht
toch blijft zijn mond
meestal luchtig gebogen
schildert hij de zwartste letters
nog altijd zo licht mogelijk
talloze grijze nuances
weven zijn verhaal…
Tegenspartelen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 155 Mijn verweerd gezicht en ik,
een spiegel gaapt me aan,
als hij knipoogt, is het of ik stik
tussen matras en beddengoed,
gezworen minnaars van elkaar
openen vensters in de avondgloed,
verblind de stromen in de buitenlucht,
dromen varen uit op mijn verdriet ,
vertaald de koers als nooit tevoren,
verschepen ruimte voor één lied, de
ingedaalde…
Zeeschrift
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 79 de bootsman leest de reis van de golven
het logboek dat al een poosje bij hem ligt
de wilde vaart kreeg een ander gezicht
toen hij door complimenten werd bedolven
zijn verweerde gezicht sprak met het water
dat vele jachten in haar schoot achterliet
al werd hij mistroostig toen zij hem verried
en hij de klos was in haar groots theater…
in memoriam
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 327 groot waren zij, bonkig,
oprecht en puur
hun verweerde gezichten
vertelden van de natuur
ze waren niet van praten
ze grommelden maar wat
lopend, licht gebogen
langs veld en wallenkant
wisten ze van vogels, vissen
en van de gewassen op het land
met hun knuisten grof en groot
zetten zij het verdwaalde
eendenjong terug in de sloot
in eenvoud…
laatbloeier
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 293 gezicht
Naast alle anderen is zij de enige
Die me verbluft met ruwe gebaren
Mijn dwaas hart wil roddelen over haar
Maar het werd opgeslorpt in haar kolk…
De maat van herinneringen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 173 Een glimp, waarin het
eerste licht als stille traan
geboren wordt, gedachten
verleggen schaduwen over
mijn verweerd gezicht,
geleefde wraakgodinnen
hangen zich aan gouden
ringen, alles is al gewogen,
blijft zonder gewicht, in de
krappe ruime en in de maat van
alle kwetsbare herinneringen.…
IK KEN DE OORLOG NIET
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 111 ik heb de oorlog niet gekend
kan ze alleen nog lezen
in gebroken oude ogen en van
jong getekende verweerde gezichten
en slechts raden wie je was en nu bent
op die manier kom ik het te weten
ik las hun in muren gekerfde berichten
wat oorlog nu werkelijk is
uit verslagen en nagelaten gedichten
al hun vragen waarom ging het mis
uit foto’s…
het dorp waar hij is geboren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 213 vandaag loopt hij weer over de dijk, ziet
de verweerde gezichten van de mensen uit
zijn dorp. hun vrouwen waren bloedmooi en
echt!…
Sami
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 158 Sami doen het samen
door Arctische kou
onder dwang
Strijden tegen kille
krachten, die heel vaak
is heel wrang
Gezichten doen sterven
verweerd, maar heel sterk
echt nooit bang…
Helft
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 Ik heb twee gezichten
Één is altijd blij
Ik lach, ik ren en ik spring
Maar dit is maar een deel van mij
Je zegt dat ik zwak ben
Dat ik mij aanstel
Voor confrontatie weg ren
En dat klopt ook wel
Dat komt door de andere helft
Die met pijn en verdriet
Die is alleen van mij
De helft die jij nooit ziet…
dagsluiting
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 235 als een steen zo liggend stil
zo aanbrekend als ochtend ooit
verweven met naam, gezicht
en een eiland achter verre maan
reeds dicht in afnemend ogenschijn
tot maaltijd, vesper, verweerde koffiekan
laat, een sluitend sluierlicht
met vertraagde adem gaan…
dagsluiting
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 99 als een steen zo liggend stil
zo aanbrekend als ochtend ooit
verweven met naam, gezicht
en een eiland achter verre maan
reeds dicht in afnemend ogenschijn
tot maaltijd, vesper, verweerde koffiekan
laat, een sluitend sluierlicht
met vertraagde adem gaan…
Aan mijn bureau
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 492 Mijn vader kijkt opzij
Mijn moeder toont haar lach
Ik weet, het is voorbij
Het is wat ik vroeger zag
Ingelijst staan jullie samen
Zo oud als ik nu ben
Jullie gezichten, jullie namen
Ze gaven mij een stem
Aan het bureau van mijn vader
Door de jaren verweerd
voel ik het nu nader
Hoe de tijd ons verteert…
Robots
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 32 Peppermint robotics heten ze
‘k Denk dan terug aan de bladblazers rondom onze vliegzalen,
‘k zag daarbij een oude man met bezem lopen,
gaf hem compliment
in zijn verweerde gerimpelde gezicht
Ook hij vond het nix…
masker afgezet
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 244 masker afgezet
langzaam maakt aarzeling
plaats voor het gezicht
dat ik nog herken
van verweerde spiegels
achter de bar
mijn kamer vijf hoog
of later uit je brieven
masker had mij taal geleerd
taal van woede
van berusting
liefde woord na woord
zo ook zwijgen
als ik niets meer teweegbracht
masker in zand gelaten
maan in plooien…
Gehoorzaamheid 1
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 Grommend geeft hij
Commando's
Binnensmonds klinken
Klanken koeterwaals
Uit de verweerde keel
Uit de verweerde mond
Hij raaskalt maar door
Niemand die het verstaat
En in al dat geraas
Was er geen hond
Die het verstond…
Deelgenoot
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 122 Die met verblindend licht
Het duister splijt in
Gelijke delen en
Ons het licht uitdeelt
Ons deelgenoot maakt
Van het eeuwig vergezicht…
Windstil
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 597 de schaduwen op,
ondoordringbaar en verweerd,
niet voorbereid op de kilte
schuw ik de straten, zo bezeerd
nooit verlost van adem,
van voeten op de vlucht
de tijd heeft de pijn
in mijn gezicht gedrukt…
Nebula
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 88 - als een verweerde steen
die eraan herinnert
dat je vergeten bent…
Nieuw zicht op de oude haven
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 580 Haar gezicht raakt aan haar blikken gewend,
verweerd en allesbehalve eenkennig
verzuchten de schaduwen hun daglicht,
blinken tranen het roestbruin zacht.
Strak gespannen, lippen vastberaden
om de plooien, de netten van het ongemak
in onmogelijke samenhang te steunen..…
zwerveling van overzee
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 19 boven het wassende water
de voortvluchtige vogels
een verloren verlangen welt op
in zijn verweerde hart
de kruiende wolken
boven leigrijze golven
langs de vloedlijn stapt hij
over een verdronken kasteel
zijn kromme vingers volgen
het verzonken blauw
in de verweerde atlas van overzee…
Leed
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 610 De tranen stromen
langs de verweerde groeven
tijdloos is verdriet.…
VLUCHTELING
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 91 bruin gebrand verweerd
gehard door het leven toch
te weinig geleerd…
standbeeld
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 128 Het is al behoorlijk verweerd door wind en regen
en staat zwaar in het nu herfstachtige weer.
Een standbeeld staat er en kijkt zonder mening,
staat er zonder beweging toch heel gewichtig
te staan en kijkt strak vooruit, niet naar de ge-
bouwen maar meer naar een onduidelijk punt
in de ruimte.…
in een nieuw begin
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 152 raakte ooit
midden je bloei
verslingerd
driftte mee
deelde verhalen
geheimen
tijden van liefde
verlies
en verandering
tot ik verweerd
maar nog steeds
een glimlach rimpelend
in de holte van je stam
stil slapend
ging bedenken
dat als dit het einde was
ik er ons heel graag
in verdroom
met evenwel een nieuw begin…
Treurbeuk
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 34 Je gezicht spreekt beukdelen
De dramatiek ten top
Kerven en spleten
Zorgen aan je kop
Oud en verweerd
Deels al verteerd
Takken heb je laten vallen
Een mosttoupetje liet je stallen
Als tranen konden spreken
Door rimpels welhaast bezweken
De tand des tijds voorspelt
En je lijf al een beetje helt
Rimpels als spleten
Plaatselijk opengereten…