Alle inzendingen over verweg

Bij je zijn is wat ik wil, want het is hier zo stil. Met de trein elk weekend naar jou, dat is het liefst wat ik wou. Woonde je maar tegen over mij, dan was ik heel erg blij.…

rennen verweg nooit meer terug voelen niet omkijken toch gedaan diep in zijn ogen zie emotie voel verdriet draai je om recht in zijn armen voor altijd…

Alsof een bloem, verweg hiervandaan, ophoudt met bloeien, zomaar stopt, zonder dat je het door hebt... Alsof een bloem, die je zelden ziet, uitsterft... Alsof die éné bloem, jou doet huilen... En je tevreden laat zijn, met alles wat je nog op deze aarde hebt...…

je zegt niets hoort mij stilzwijgend aan je laat de stilte spreken als ik boos word verwik of verweeg je niet zo gaat het al weken ik vraag om begrip trek mijn jas aan rijd weg in mijn auto je kijkt me na, zegt niets want wie zegt nu iets vanuit een foto…

In Verweg-land heerst weeral hongersnood, er sterven duizend kinderen aan aids, er woeden honderd oorlogen, en steeds zaait een orkaan verderf, een vloedgolf dood. Wel, dat interesseert ons dus geen reet, zolang uw kat maar scharrelbrokjes eet.…

Het zijn in dagen als deze Waar regen en storm De dag overheersen Dat ik Bij jou kan komen En je me omarmt Zonder ook maar Eén woord Maar ook Wanneer de zon Mijn hart verwarmt Kan ik thuis komen Bij jou Waar en wanneer ook Dag of nacht Verweg of dichtbij Altijd Ben je er voor mij Bedankt voor Het ver-TROUW-en…

Ik ben alleen Alles is zwart Ik ga dieper Dieper en dieper Ik ben weg Alleen Verweg Het oog ziet niks Ik voel alleen pijn Alleen pijn Ik hoor niks Ik val dieper Dieper en dieper Alleen ik Àlleen ik Helemaal alleen Tot het einde Ja, dat wil ik Het einde Ja, het komt toch: Het Oog Van De Dood…

Dikwijls ver weg, maar altijd dichtbij. Er is hier wel niemand, maar jij bent bij mij. Je bent wel niet hier, Maar toch om mij heen. Al is er niemand bij je, je bent nooit alleen.…

De dokter keek op mij neer ik zag zijn gezicht boven het mijne ik zag wat hij dacht dat ik dood kon gaan - zo keek hij terwijl hij luisterde aan mijn borst hij keek mij aan met een blik - hoe kan ik dat zeggen - een blik voorbij mijn gezicht, een blik naar iets achter mij naar iets verwegs alsof hij iets in de toekomst probeerde te zien…

Verweg van dat verwegge. Zodat je terug dicht,dicht bij mij bent. Papa als ik je kon vastnemen liet ik je nooit meer gaan. Dan bleef je voor altijd bij mij. Ver weg van dat verwegge.…

Want ik ben iedereen die wacht en schuilt als verweg na de laatste stilte niemand meer om woorden vraagt.…

Verweg en toch zo dichtbij. En ik, ik moet een mening hebben, maar ik voel me alleen maar zo vreselijk verdrietig. Ik voel de woede en agressie op beide fronten, maar bovenal, het pijlloze verdriet en de angst. Van al die mensen daar, die net als ik alleen willen leven met een beetje geluk op z'n tijd.…

Hij leunde in zijn verscheurde kaftan tegen De deur der kroeg en stamelde verwegen Van God en wereld en zijn eigen pijn. 'Gunt Gij de mens alleen rampzalig zijn? Waarom wordt 't leven ongevraagd verkregen? Maak ons als 't stof waaraan wij zijn ontstegen! Wees ééns barmhartig en beveel: verdwijn!'…

Niet meer dan een eindig klein wit sterretje onder vele andere verweg witte kleine sterretjes. Hangend in de eeuwigheid. Haar sterlicht als een kleine maagdelijke sleep van een bruidsjapon. Kinderen zien haar nog hoewel ze de tel kwijt zijn van zoveel sterren. De zon lijkt op het alziende Oog van God.…