15 resultaten.
veelbelovend
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 61 de zon verzilvert
de ontwakende natuur
een gouden morgen…
ten laatste
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 653 z’n baard verzilvert
nu dit jaar ten einde loopt
een oudgediende…
Korte ode aan de fjord (Noorwegen 2)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 209 Dat daar kostbare schoonheid kosteloos
fonkelt, schittert, tintelt, trilt,
verzilvert, vermat, vergrijst, verzwart,
en van blik tot blik, in schijn van roerloosheid,
de wereld vertraagt en vernieuwt!…
Schapen op de hei
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.051 De zon doorvonkt het bruin wollig haar,
Verzilvert de randen
Met blinkende banden —
De vachten,
Ze wachten
De knippende schaar.…
winterverlangen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 621 aarzelend toont de winter
zijn ware gezicht
schept hij een dun laagje
waterijs tussen kleumende
eenden in de sloot
helder licht glijdt over
het ochtendrijp
verzilvert gras en grond
ik hoop dat het eindelijk
winter wordt
met een witte, stille wereld
mijn kinderblik verrast,
verblijdt…
De zomer voorbij
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 724 hij heeft zich neergevlijd voor mijn deur
bode van weekblaadjes en vogelvoer
lamplicht verzilvert het trage spoor
van een huisdier, op weg naar morgen
aan ragfijne draadjes hangt het leven
van een kantklossende koorddanseres
en wind die in vlagen zijn plagen stoot
veegt onverdroten mijn straatje schoon
gehuld in getijdenjas van jaren…
In één verbondenheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 388 de enige
manier van
bij elkaar
zijn
in stilte
op het
hart gericht
zing ik
je toe
in mistige
dagen
grijs verzilvert
tot licht
wanneer zon
je haar
komt strelen
in stilte
op het
hart gericht
zing ik
je toe
als vreugde
door
verdriet
in avondrood
verdrinkt
begrensd
in onze
horizon
iedere morgen
kijken naar
de…
maaidorser
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 455 een dove, lome kater sliep in het koren
augustus, de boer verzilvert zijn oogst
halmen knakken onder het zwierend mes
een haspel tolt en voert ze naar de vijzel
de dorstrommel scheidt zaad van stro
op een rooster ligt het kaf, de ongedorste aren
de korrels rollen door de gaten van een dubbele zeef
naar de opslagtank in zijn buik
hij…
Omdat je zo mooi bent
gedicht
2.0 met 99 stemmen 31.286 In de nasleep van jouw bekoring sta ik op
herschrijf de avondbries die jou omademd heeft
schep een momument voor de juweel van je mond
die elk woord verzilvert, iedere kus verguldt.
------------------------------------------------------
uit: 'Wij zijn de laatste geliefden in de wereld', 2009.…
Schoonheidsprijzen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 233 een late spin verzilvert draden met dodelijke precisie.…
waar liefde bruist
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 612 leidt
tintelt en bruist het
verdubbelt zich hun geluk
in delende vriendschap
die dromen doende
de vreugde vermenigvuldigt
waar man en vrouw
zacht en toegenegen
zich in samenspel verbinden
ringt zich hun verbond
doorheen decennia
tot veilige thuishaven
waar doorheen de jaren
in vindtocht naar elkaar
zo de liefde minnend rijpt
verzilvert…
Buitenwerfs
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 30 tot trog
de dijksloot een lint roodalg
afgebladderde borden op de grens
water en land
het kabbelen knabbelt aan het talud
langs het kruinpad kraagt gras
ik wandel langs het wijde water
hier gieren geen banden
soms op zuidwester dagen
de meeuwen en de wind
achterom wappert de was
wit als de zeilen in het schelle licht
de hemel verzilvert…
Het herfstbos
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.260 Overal hangen rode bessentritsen
glimmend aan een struik te blitsen,
een laag zonnetje verzilvert
schuine stralen naar de grond,
waar op het kleurig tapijt
zoeven nog mijn schaduw stond.
Het herfstbos vastgelegd in RGB
gaat digitaal met mij mee,
alleen de ekster blijft zwartwit
en ook de inktzwam wil niet kleuren.…
Zonnige septembermorgen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 4.053 o zijden zonlicht, zacht kristal
hoe onbeschrijflijk mild en edel
verzilvert gij het smal ravijn
der huizen en de ranke schreden
der meisjes langs de waterval
en langs de gracht en op de bruggen
die teer gebogen ruggen
welven over het fulpen waterdal;
de kinderen vangen met hun handen
de zachte speren; en hun mond
vangt het geluk…
De bleke jongeling
poëzie
4.0 met 13 stemmen 6.726 't Blond verzilvert. 't Zilver smelt
Tot een goudzee. Trots ontsnelt
't Vlammend zonvuur aan de kimmen.
Damp en nevelen verglimmen
Straks tot purper bij zijn opwaartsklimmen.
't Morgent. Aan de zoom van 't meer
Zit nog steeds de jongeling neer,
't Bleek gelaat naar 't west gericht.…