148 resultaten.
LAAT SPEL
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 56 Avondrood verdwijnt
achter duisternis, waarin
lichtstipjes glanzen;
zijn ze op onze aarde
of ergens in het heelal?…
meditatie
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 67 woestijnmonniken
verzinken meditatief
in oase-rust…
nonsenscijfergedicht
hartenkreet
3.0 met 37 stemmen 5.345 van tierelier tot goudple4
ben ik altijd van 66 klaar
bij 't 7 van de appelmoes
verzink ik diep in mijn ged88…
Tijd genoeg
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 111 Waar ik herleef,
in sleur verzink,
met graagte samen
elk moment
een teug genoegen drink.…
kerst zal ingetogen zijn
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.353 in een trilling
van licht
blinkt de wereld
zijn winterse schijn
laat klaagzangen
zwijgen
verzinken in
stilte
kerst zal
ingetogen zijn…
carpe diem
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 263 de dichter
verliest zich in
louter mijmering
laat wat hij ziet
verzinken
in zijn innerlijk
dromen laten zich
vertalen maar alleen
wanneer de tijd
er rijp voor is...…
PRINSENHOF
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 279 Waar eens met zweet bij zwoegende eenvoud
brandgrage veengrond werd afgegraven,
schept een bos- en waterlusthof gaven
voor allerhande mensen, jong of oud.
Kleine huizen in het vreugdewoud
mogen moede, voldane zeilers laven.
Heerlijk zwerven rondom vredige haven
blijft wild beleven, ofschoon steeds vertrouwd.
Avondglans verspreidt zich langzaam…
AVONDDAMP BOVEN WEI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 98 Een breed wit meer
van nevelig koud zweet
uit slapende spoken
doorzichtige zeiltjes
zonder boot of mast
zweven wiegend
in wijde kringen rond
mijden angstvallig
het diepe midden
waar
een eenzame boom schuilt
kaal _ plomp _ gedrongen...
zijn bultige stam
streng als een ridderburcht
torst knoestige takken
de stramme kroon vat
stijgende…
RUIME GEEST
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 149 De heuvel glanst in teer gouden avondlicht;
een wijde den op het zacht glooiende veld
waakt over ruig struweel, dat fijntjes welt,
kijkt naar het verijlende vergezicht.
Voldaan bloost de zon, moe van haar gewicht,
geeft de stad zoele streling, die rust vermeldt,
terwijl alles met schemerpaars versmelt.
Daarin soezen verzonken werk en plicht…
HAAT VERWIJDERT MIJ VAN GOD
poëzie
4.0 met 1 stemmen 320 Valt de wereld van mij af,
waar de sterren blinken
laat mij in der liefde graf
in Uzelf verzinken.…
WEEMOED.
poëzie
3.0 met 27 stemmen 2.581 Al uw liefde en hopen
Verzinken.…
onze duisternis
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 61 verzinkend
in onze duisternis
weten we de wereld wijken
wat van de wereld rest
het ruisen van de regen
het suizen van nachtelijke treinen
die door onze dromen glijden
de warmte
van ons eigen nest…
TANKA'S VERZINKEN EN HERRIJZEN
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 84 In de wintertuin
zie je slechts dorre plantjes,
die slap neerhangen;
één lange steel staat rechtop,
daar bloeit hoog een gele roos.
Een hoge kerstboom
verspreidt 's avonds zijn schijnsel
over boerenland,
geeft naar oud-germaanse wens
licht aan bezaaide akkers.
De koordirigent
wiegelt losjes in de maat
met heel zijn lengte;
alleen dat…
Stilstand
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 549 Ik zou je willen verchromen
En slijtvast plaatsen in mijn hart
Doch ik verdrink, verzink in smart
Aanschouw je gestalte in brons
Verguld verzilver ik een flard
Van mijn wens naar ons
Mocht ik je ooit tegen komen
Tot die tijd, tot mijn spijt
Vernikkel ik in dromen…
Groninger G.G.Z.
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 5.281 Zij zal niet in gekte verzinken.
Zij streelt de muren
van de Martinitoren.
Haar anker
tot de werkelijkheid.…
En er werd een grote stilte
poëzie
3.0 met 34 stemmen 4.305 Ik wekte Hem op en riep:
'Bekommert het U, o meester, niet,
Dat ik verzink, verzink?'
Hij, opgewekt zijnde, bestrafte de wind,
Die aanstonds liggen ging.
Hij sprak tot de golven: 'Zwijgt, weest stil!'
De golven legden zich neer,
En er werd grote stilte.…
In gedachten verzonken
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 884 Rampzalige spiegeling
Stuitert voor mij uit
Mijn stappen gaan voort
Mijn lichaam wordt onttreden
Armen schreeuwen houvast
Zich vastklampend
Aan strohalmen
Rustig wiegend aan de waterkant
Het rimpelende watervlak
Overdenkt mijn daden
Ik hoef alleen maar
Te verzinken…
Slaapzand
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.360 wakker zijn
hangt aan de ochtend
als krieken
uitgestrekt beweegt
meedraaiend
met de middagzon
die naar het westen
toe begeeft
het rustend traag
verzinken
achter bergen
in de zee
kus ik mijn lief
naar hemelsterren
en het slaapzand
gaat niet mee…
Water
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 469 Samen aan het
water
hecht ik mij
aan 't wonder van je kus
bemin ik de streling
van je ogen
en verzink in de tere boezem
van je hart
je spreekt woordeloze liefde
en voegt de tempel van je lichaam
naar de mijne
Ik wist niet beter
dan
dat 't altijd zo geweest is…
Passant
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 684 Een stad gegoten uit beton
trams uit ijzer, de vrouwen
lijfjes als colaflesjes
hier dan vreemdeling te zijn
zoals ze al eeuwen op de
terrassen zitten kijken
momenten verzinken in de
zwierende taal, passeren
als sigarettenrook
---------------------------------
http://verlorenwoorden.web-log.nl…
Snelsonnet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 Ze komen dan van ver, vanuit verzinken
in poel van droefenis en tegenspoed.
Maar plots schijnt dan de zon over de daken
en doet die droefenis ineens weer staken.…
Getij
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 778 Misschien
wanneer je op een avond
langs het strand loopt
mijmerend over de zee
die steeds weer land verplaatst
en wast
nadat zij nieuwe golven vond
in haar verzinken
zul je begrijpen
dat er ook een morgen komt
al heeft de nacht
mijn schaduw nu gedoofd…
het ongeschonden Wad
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 653 Verwachtingsvol zijn de ogen
die naar me staren
als ongeletterdheid
de dorst is van trouw
laat me dan maar zwijgen
om slechts met denkbeelden
te zeggen dat de avondzon
zich laat verzinken in de diepte
van mijn Wad
en in de wolken lees ik
de spiedende nacht
die met hun witte rook
de bazuinen vullen
met adem van
het eindeloze tij…
droombeeld
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 273 akkers liggen gerooid maar voldaan
in het goudkleurend avondlicht
ik verzink in het vergankelijk beeld
van groei en vergaan
overpeins hoe mijn kleine bestaan
verlopen is
wat er na de dood van mij nog over
blijft misschien wel verder leeft
en of er ook iemand te wachten staat
in het ooit gedroomde hemels licht…
Het oogt als in verleiding
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 259 Als de naakte waarheid gekleed gaat in spiegels
van de ziel
Als door een magneet
keren de gedachten elke betekenis om
die ik aan iedere boodschap geef
Ze raken me aan
en diep
verzink ik
in het tochtig gat van het eigen zijn
onwetend
in een wereld onmetelijk en te groot
voor het menselijk oog:
De iris is
als
een kosmos…
dit ene moment
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 358 dat op het slingerend pad door
het avondland nog laat ontwaakt
waar een buizerd op eenzame
hoogte door mijn blikveld wiekt
en een knoestige eik met zacht
geruis me koelte biedt
waar ik met buizerd en eik in het
geslonken land en licht verzink
nog lang in de schemering alom
aanwezig blijf
.…
Verliezen
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 903 Alsof gordijnen steeds sluiten
en spiegelbeelden verzinken
waar ik ben en waar
ik nieuwe woorden zoek.…
Oe-Oe
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 289 in dromen te verzinken.
Had ik mijn fiets in orde
kon ik naar Katwijk rijden,
De straat Van Duivenvoorde
zou ik dan niet vermijden.
Ik drink nu Coca-Cola
waar stukjes ijsberg drijven,
en ben gelukkig solo
gedachten te verdrijven.…
Met iets van God
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 83 Flarden mist
hoeven
schotse runderen
neergepoot
in brakke grond
verzinkend
in de modder
haar in de krul
roodbruin
doornat
trendy kapsel
geduldig
met ellenmaat
zwijgzaam
als ging het om een complot
vlakte
platteland
dat Brel
zo langoureus bezong
ossen schots van akte
maar mooi
met iets van God…
In elke druppel
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 860 Laat me sterven
in gebeden
van de wind
Laat me
doodgaan
wanneer de zon
de eeuwigheid
overwint
Laat mijn tranen
in de wortels
van de bomen
verzinken
Mijn verdriet
zal in de stilte
van een rivier
weerklinken
Maar laat mijn leven
verdampen
in eeuwige fonteinen
van het licht
Ik zal bestaan
in elke druppel
van de regen…