211 resultaten.
Vezels
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 129 Je hebt me
vezel voor vezel uitgekleed
ik sta nu meer dan naakt voor je
je raakt met je hand het hart dat voor jou alleen klopt
het voelt onwerkelijk
niet meer dan een skelet
met wat organen te zijn
kleed me met mijn huid
kleed mij met jouw lichaamswarmte
ik weet ik vraag veel
maar mijn liefde is jouw deel.…
Noem mijn naam
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 83 De kloof is schrijnend
de rijke
man en Lazarus aan de poort
maar och
je weet niet beter
ik loop verder
door de vervolgde straten
op zoek naar mijn huis
mijn naam
mijzelf noemen
één wegwijzer
gaat mij vooraan
Noem mijn naam…
Elke vezel
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.929 Zo diep
geraakt
Zo intens
onbegrepen
Zo verloren
een vriendin
Reis met me mee
droom
Neem me bij de hand
Zo verloren
gevonden…
Lichtdroom
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.280 Ik zag alle mensen in
vezels van licht
als wit spinrag in
fijne draden circulerend
van hoofd tot teen
en armen wezen een
lichtgevende richting
wij stonden in verbinding
via een bundel lange draden
hielden het perfecte evenwicht
volledig in harmonie
niets kon veranderen in
de vezels van het licht.…
Rembrandtcyclus 3: anno1633 liefde voor Saskia van Uylenburgh
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 131 Verf op mijn palet
kookt liefde
zodat het linnen
bijna scheurt
van hartstocht
door de hete olie
die straks de vezels brandt
maar eerst mijn liefste
danst je beeld
dat wegdruipt
langs mijn geest
rechtstreeks
naar mijn bonkend hart
dat jij in lust doet smelten
brandende vezels van liefde en leven
brandende liefde als…
ik ben zo bang
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 737 ik ben zo bang om oud te worden
als ik de warmte die mijn vezels voedt
me liefdevol groeien en vloeden doet
ontberen moet…
Onder dak
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.086 draadjes na het verstellen
het gruis van vervallen heilige huisjes
en het wollige mos op doorleefde verhalen
dat doorwoekert over slapende idealen
Gestaag vullen zich de geslagen gaten met
alles wat fladdert en pikkend
zijn weg zoekt onder hoed en pet
Te klein is de ruimte, verstikkend
zelfs, voor te grote gedachten
doolhof van tunnels, vezels…
levensstroom
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 216 leeuweriken stijgen jubelend
in de stralend blauwe koepel
jij bent hier
in het suizen
van de wind
in teer ontloken groen
van verre bosranden
ik voel je levensstroom
in machtige eiken
het gezang van vroege vogels
en golvende bloemenweiden
de warme aarde is je schoot
al mijn vezels zijn doortrokken
van jou
mijn lentegodin…
Verzoendag
gedicht
4.0 met 12 stemmen 4.450 Gij zijt losgehaakt
van het papier, dat u gebonden hield
aan lettertekens, die tesamen stonden
om wat zij wisselend van u bevonden;
spel door zichzelve ritselend bezield
tot zoveel vuur, dat er geen vezel blijft
tussen wat is en wat er over schrijft.…
op een stralende dag
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 385 aan de arm van inspiratie
liggen woorden geknoopt
later op papier staat er
zomerzotheid
ondersteboven
in iedere vezel
ontwart de knoop
tot enkel jij…
In onvolbrachte missie
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 642 Als sneeuw voor altijd
die zon
verliest soms ook mijn hart
Natuurlijk niet
van alle elementen
Slechts van de medemens
die kracht
dácht te kunnen
elimineren tot en
met de allerlaatste vezel
in onvolbrachte missie…
met lichtheid beladen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 119 iemand voelt in elke
vezel de rouw
zingt een zeemanslied
aan de rand van het koor
zingt de pannen van het dak
op het ritme van de zee
iemand neemt de lichtheid ernstig
zij is met alles beladen…
Verdomd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 446 Als sneeuw voor altijd
die zon
verliest soms ook mijn hart
Natuurlijk niet
van alle elementen
Slechts van de medemens
die kracht
denkt te kunnen
elimineren tot en
met de allerlaatste vezel
in onvolbrachte missie…
vraag
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 39 klopt het
dat het water nooit meer weggaat
en onze ouderdom zal verdrinken,
dat elke vezel zonder franje
van vlees en bloed is,
dat elke wijsheid ooit smoort
maar begon met een vraag?…
Sohnwert
gedicht
2.0 met 5 stemmen 4.132 Ik droomde van wapens
die van gruwelen vreemd
uit bloemen opgetrokken
in mijn landschap dromden
nu lig ik hier
met vezels van verval
in een diffuse stroom
van sluimering en ontwaken
gebutst doch zichtbaar
aan jouw levensboom…
Handdruk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 116 Dit gedicht geef ik
Je als handdruk,
De allerpersoonlijkste
Uiting van menselijk contact -
Sterker nog, ik heb deze
Regels voor jou met
De hand gedrukt
Uit houten letters
Waarvan elke vezel
Door de liefde voor
Jou doortrokken is…
Donald Trump
snelsonnet
3.0 met 4 stemmen 1.786 In alle media staat hij vooraan
Hij is tot in zijn vezels onbehouwen
Hij spuugt op Mexicanen en op vrouwen
En dreigt nu ook nog voor zichzelf te gaan
De GOP staat met de mond vol tanden:
Met Trump heeft Hillary een troef in handen…
"Feest voor de Democratie"
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 159 Die Erdogan, dat is een democraat
In al zijn vezels, ja, in hart en nieren,
Vandaar dat velen zijn victorie vieren,
Geluk en voorspoed voor de Turkse staat.
Joe Biden en Macron begrijpen dat,
En zeiden daarom snel: Proficiat!…
over liefde en vice versa
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 366 pijn in elke gekraakte vezel
splinters persoonlijkheid
gedrenkt in liefdesdrab
als in een poel van drijfzand
dwalend tref ik vanzelfsprekendheid
op de belt en schamele restanten van
een verheerlijkt liefdesbeeld
ach ik laat ze maar denken
dat het verbloemt…
Duistere zinnen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 814 Klankkleur
van klinkers
gesproken
zinnen
verdichten
vezels
vol vervoering
gevangen
verlamming
Snaren trillen
warme draden
rood, blauw en geel
versmelten
tot zwart
hoe diep
en duister
kunnen
zinnen
zweven…
Wachten
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.095 Mijn bootje is van dun riet
Gebonden door vezels van lis.
Toch bevaar ik de stroom.
Geen wachtlicht op de andere oever
Alleen bewaakt door de poolster.
Kom je niet?
Jouw boot is van sterk hout.
Deze stroom is nog lang niet
De woeste Yang Tse en toch ben je bang.
Kom je niet?…
De eerste snede
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 249 scherp
glijdt het mes
langs het touw
nog strelend
de snede komt
onverwacht fel
door vezels
die rafelen uit
draaiende kabels
hakkend op
weerstand bot
snel het lemmet
pas als de rafels
gaan krullen zal
de kern zich onthullen…
Luciano Pavarotti (1935-2007)
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 564 hij was
de grote meester
schuilde in
een omvangrijke harnas
van menselijk genot
deelde zijn hoge C
met passie en elan
was op roem van mij,
van zijn publiek verzot
geen tenor heeft mij
zo diep geroerd,
mijn vezels doen trillen
en de ziel met herkenning gevoerd
gelijk een Schepper het zou willen…
Zeelui en zwaluwen
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 534 kijk, een zwaluw
hij strijkt zijn zomer
kleed in het kraaiennest
van een oude klipper
zou hij weten
dat het zweet van zeelieden
nog elke vezel bindt
in touwen van de ra
hoe zij
met schuim op hun kaken
de geest geven
aan hem
de blauwe engel
in gezouten huid geëtst
voor het leven…
"Woorden die m'n hart raken"
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.789 Ik zou
zó graag
willen ervaren,
tot in elke vezel
van mijn zijn,
dat ik
begrepen word
zónder meteen
gelijk te krijgen...
Dat mensen mij
gaan zien
zoals in mijn optiek
alléén Hij
mij nu ziet .…
Zorgen baren
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 186 zie in je ogen
het werk
dat je handen niet klaren
gedachten
stapelen zich op
in het zorgen baren
nog breek je niet
jouw vezels zijn al
zo lang strak gespannen
burn-out zei de arts
jij had de bui al zien hangen
de regen begint nu te vallen…
Onze rode draden
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 108 Ik zie ook de taaie vezels,
die onze weefsels vormen.
Dat zijn onze levensverhalen,
geweven uit angst en moed.
Het zijn onze gedichten.
Zie de rode draden lopen,
die ons innig verbinden.
Met onze wondere wereld,
en met elkaar.…
Sluipend Gebrek
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 3.100 Terwijl hij zuiver voor de vorm
Jouw polsslag, de suikerspiegel, de bloeddruk meet
Hoor je de tedere storm
Die jou vezel na vezel ontkleedt.…
Op de tast
hartenkreet
4.0 met 27 stemmen 1.796 Vezel voor vezel heeft zij
Door haar vingers laten gaan
Pijnlijk bewust heeft zij
Dat schamele, lieve lijf
Met haar handen afgetast
Want dadelijk zouden
Ze leeg zijn.
Nog één keer was haar
Gezicht tegen het zijne
Een laatste kus
Op zijn wang
Nat van haar tranen
Hij heeft de voordeur open
En ook weer dicht gedaan.…
zoveel werelden in mij
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 265 er wonen zoveel werelden in mij
in elke vezel van mijn lijf
schuilt leven van miljarden jaren
en weten van millenia
bevroren in de tijd
naar verre vreemde oorden
voeren mijn dromen mij
waar lang vervlogen levens
bij het blaffen van de maan
ontwaken uit hun eeuwigheid…