Alle inzendingen over violen viooltjes geur kleur

Sluit je de ogen om te luisteren terwijl je ruikt aan hun kleurrijke idolen in je tuin op je balkon of in het wild dan hoor je de violen een driekleurige sonate spelen in G-kleine terts voor hun kleine maar geurrijke naamgenoten…

viola, viola da gamba viola, viool tricoloor violen met lentegezichtjes in roze, in wit en indigo de geur van maartse viooltjes is een melodie voor mijn ziel…

aan de strijkstok van viooltjes hangt niks hij strijkt slechts de kleuren uit…

juist, dat zijn vleierijen met bloempjes en lieve woordjes bestemd voor je mooie oortjes verpakt als zoete lekkernijen zo, ik schenk je een bos viooltjes in gele en blauwe kleuren inhaleer... alle heerlijke geuren en koester, levenslang deze kleine symbooltjes!…

gezicht in tomeloze bloei en felle kleuren die naar het leven zelf geuren…

De lucht is blauw, en groen het dal; Viooltjes bloeien overal En lelietjes van dalen; 't Is alles geur En fleur en kleur, En glans en gloed en stralen. Wees blijde nu, gij treurend hart! Al heeft de Lente lang gemard, Ze is dubbel schoon verschenen: Geef God, de Heer, Nu dank en eer; Uw Winter óok vlood henen!…

In de zwoele geur van liefde. De geur van duizend violen vermengd met duizend rode rozen. De zoete geur van samen zijn. Verlangen, hunkering versmelten in het nu. Al dromend duizend en een nacht. Het heden van het stil verlangen…

kleur als een zachte sluier over fel verdriet violen sterven langzaam weg wat rest is zuiver acapella…

Jij kleurt mijn leven paars, blauw, purper, rood het is mij om het even jij kleurt mij tot mijn dood. Jij geurt mijn leven zwoel zoet, fluweel fris zonder jou een zwaar gemis.…

Wie het aanschouw' Wete, dat blauw Altoos in Holland de kleur was van trouw!…

Tussen zoveel leuzen op de radio reklame zoek ik waarheid luister naar verheven muziek doe jouw ketting om kijk naar het blauwe van de lucht een poes die me verwelkomt, geaaid wil zie planten, bloemen in mijn tuin de kleur van viooltjes hoe intens en uitbundig warm ruik de geur van de olijfwilg dit is mijn kleine waarheid o…

Jouw wit en jouw kleuren zijn geurig en maken me blij: ik hoor zachte violen, snuif zachtzoete geuren ‘k zie velden met roosjes erbij Soms echter dan kan het zomaar gebeuren: zwart neemt de overhand, het donkere duister brengt tranen en pijn en verdriet.…

Violen zo schoon voor klankspel om te strelen maar ook wel vertrapt.…

Bleke zon, een woud van kleuren, Stilte, die je haast nergens vindt, gezonde lucht, bouquet van geuren, stil genieten, als een kind. ’t Vee, vredig grazend in de wei, In struiken, tonen van een merel, Een natuur, zo toomloos en vrij. Zo is de rust in een vrije wereld.…

Zomer, roep ik, overnacht bij mij: want het appelbloesembed staat klaar en jonge paddestoelen zingen Vivaldi, overjaarse violen knikken portato een nieuwe geur van jasmijn bevrucht de nacht mijn kat is dood.…

Die dag toonde ze mij haar volle gedaante betoverd door haar geuren overdonderd door haar kleuren liep ik in haar sliep ik in haar droomde ik haar geur van haar kleuren kleur van haar geuren bleef ik in haar ban…

Ze komen mijn terrasje kleuren. Hun geur vermengt zich, met de geur van blauwe regen, overdadig bloeiend in de lentezon steeds weer kom ik nu de lente tegen. De mezen komen kijken. Duikelend en tuimelend om en om. Hun nestjes zijn al uit. Ze geven mij een fijn gevoel. Terwijl ik rustig toekijk, vanuit mijn luie stoel.…

Geen woorden nodig zij begiet stil de bloemen viooltjes het teerst…

Staan ze daar niet als kindren, de gezichtjes Hoog op in 't vrolijke zonlicht; zelve lichtjes Van kleur, gevlamd, gebruind? Heel blij verluidt Hun warme levenswil door 't kleuren-klateren... - Straks gaan de mondjes open. 't Lachenschateren Schittert al boven 't groene-aandachtige uit!…

Viooltjes lief en teer die dragen een passiekleedje als de lieve Heer op hun donkere wangen zie ik vaak traantjes hangen en kon ik in hun hartjes kijken welke 'n smart moet daar niet slijten? ik zag ze over witte kistjes glijden hun blaadjes in verdriet verknijpen.…

Avond En april De geur van viooltjes En vroege seringen En hoe jij kwam Van ver, vanuit een ver verleden Zo dichtbij, zo dicht bij mij Geef ons de avond, de uren Geef me jouw verhaal voor het mijne Onze lippen hebben te lang gezwegen Mijn grijze ogen Ik heb ze nog helemaal Als in jouw herinnering Dat zei je later Bij een laatste glas wijn…

wanneer ik dood ga hoop ik dat er bloemen groeien in je hart ontsproten uit de zaadjes die ik door de jaren heen geplant heb en nu ontkiemen door het water van je tranen wanneer ik dood ga hoop ik dat er bloemen groeien in je hart en dat het bol staat door een explosie van geuren en kleuren die jouw herinnering aan mij verbeeldt wanneer…

Avond En eind april Met de geur van viooltjes En vroege seringen En hoe jij kwam Van ver en lang geleden Nu zo dichtbij, zo dicht bij mij Geef me de uren, geef me de avond Geef me jouw verhaal Voor het mijne Onze lippen hebben al te lang gezwegen Mijn grijze ogen Ik heb ze nog helemaal Als toen Als in jouw herinnering Zo zei je later…

op luwe plekjes langs muren met ramen die al decennialang in vage verten turen dwarrelen vleugjes geur mengen zich zonder kleur tot een database van alle liefde en leed dat in de wereld gebeurt pas als de grote schoonmaak komt in het seizoen van stormen worden de geuren geüpdatet door het blad dat in de herfst gevallen is en meegenomen…

Mijn hart verliest zich in de kleuren, Zinnen bedwelmen door de geuren, De geest zweeft even vrij… De hof van Eden is binnen mij.…

Het tikken van de regen, Met daarna de heerlijke geur, Af en toe de wind tegen, Herfst, ik geniet van alle kleur!…

Dan kijkt ze me met grote ogen weer terloops bruinkleurig aan langs me heen door me heen verkleur ik onder haar blikken verlangend naar haar geur…

waar jij ook ging er hing altijd een frisse bloemetjesgeur waarbij jouw lach de letters vormden van kleur en geslacht die deze geur gaf significant was de kleur die ook overeenkwam met die van je ogen in het zee blauw beloven…

woord voor woord schrijft hij in kleuren emoties vloeien uit zijn pen in geuren aan de rand van een notitieblok trommelen vertwijfeld vingers woord voor woord schrijft hij emoties vloeien uit zijn pen en weet niet wat te zeggen…

je bent een mozaiek van zoveel kleuren je bent een parfum van zoveel geuren je bent het wat mij iedere ochtend wakker maakt ik dank je je hebt mijn harde hart geraakt.…