Alle inzendingen over vissend

Roerloos staat hij daar de stil vissende Reiger Standbeeld aan't water…

Hier ligt het geluste in aftel, het aas van de vissende bomen. Voor vogelhoofdboothuis een kano al omgekeerd op een plankje. De vogel het nut van de snavel. De snavel het nut van de vogel. De zin van kleurige wieken naar de tak van de vissende bomen. Droom standen vol notige zaden.…

Wij waren aan het meer van dromen in de schaduw van de treurwilg, vissend naar gedichten, grappen en verhalen wij waren soms heel stil en keken hoe de eenden cirkels op het water dansten in onze kamer dat een universum op zichzelf was geluk als origami hart varend op je lachrimpels, wij waren...…

Als flitsend zilver stort de meeuw de elementen tegemoet en krijsend is zijn schrille kreet, een groet of spot, hoor ik het goed is er verachting in zijn woeste kreet; ben jij de mens die alles weet? Niets ben jij, mens gekluisterd aan het aards bestaan mijn rijk reikt tot de horizon de wind bepaalt waar ik zal gaan. Ik bal mijn vuist en…

waar woorden ooit dwarrelden ongedwongen een weg zochten in vrolijk tintelende volzinnen staan ze nu door elkaar gehusseld in onuitsprekelijke onzinnen naar parels vissende melodieën overstemmen eens gezinde duetten vervalsen een ooit zo zuiver geluid in een schelp vol verwaterde vriendschap die zich langzaam in vergetelheid sluit…

gewijzigde aansprakelijkheid zijn ga of zijn eega landheer vissend in eigen water na een lichtmis voor Maria wat een idee! van golvingen voorzien en verheffen tot iets volmaakts telkens hetzelfde, telkens evenveel de zaal loopt vol met mensen met behulp van een machine…

wolken hoog gestapeld tegen de blauwe koepel daaronder het weidse land mondriaans vervlakt spiegeling in strakke vaarten met statige roze zwanebloemen siddering in de zomerwind hooi in groen plastic gehuld ontheemde koeien vergroten de stilte in een levensgrote schildering zijn de vissende kinderen in de strakke natuur die ons nog rest…

Levend onder palmen op een verlaten eiland Zoute zeewind prikt de smaakpapillen op de tong De voeten in het aanspoelende oceaanwater Languit liggend in het zonnewarme, gele zand Jagend en vissend om de voedselvoorraad aan te sterken Af en toe een Amazone voor de vleselijke lusten Het leven hier is primitief, maar toch een paradijs Waarom zit…

In de schaduw van de Zimmertoren liet ik weer eens mijn gedachten gaan een overvol terras maar niemand kon dit horen laat staan dat iemand het kon verstaan De schoonheid van het rimpelloze water bruusk verstoord door een vissende reiger de sfeer gebroken door het gesnater van de eenden aan de steiger En toch zit ik stilletjes te genieten…

Ongelooflijk slaand gezeur Slaat als een plank op het water Zoals de Imraguen van de Sahara Vissen naar tonijn op zee Zoals dat op mijn brein bonkt En dezelfde effecten heeft als de vissende Imraguen Die met zijn plank op het water slaat en daarmee een school vissen met al hun kracht ongetemd naar de oppervlakte brengt Zo springt de tonijn…

Elke dag ontdek ik nieuwe klinkers grepen en tonen met ingehouden adem kan ik dan vissend glunderen. Weet je dat de tijd zuigende smakkende geluiden kent borrelende zinnen waar liedjes van kunnen ontstaan. Zelden ben ik vergeefs op zoek naar de redenen er dwaalt zoveel in en om ons heen.…

Vissende reiger overleven op beide benen, doet het ook met een. Ongeboren kind, bevrijd in het niemandsland,. bron van vruchtwater. Onvoltooide tekst, waarin syllaben ontcijfert, vergeelde bladen. Hemelse schouwburg, engelen dragen maskers, doek valt voor de zon.…

hoog de hemel kijkend staat hij op een paal krietend krijsend alsof hij zeggen wil vanmorgen nog toch vloog daar mijn lief onder haar chocoladen kop boven rood haar poten vonkte wit als pas gepoetst zilverend het verenkleed dat naar voedsel vissend in de zilte vismarkt dook als een vlokje sneeuw door zonnestraal verdreven schoot…

Twee schrijvende bengels dichtend vissend zonder hengels Vinformaties vergarend oneindig het golvende blue bestarend Even pissen met mijn handen vrij hou jij hem even vast voor mij De molen ratelt sta je op je slip bij een grote zit je zo op de wip Heb je beet niet te hard slaan daar gaat hij alleen harder van staan De mazen van…

naar complimenten vissend vangt u telkens bot en zelfkennis missend verzuipt u in uw lot uw woorden zijn vergeten omdat u zich versprak tot op de draad versleten noemt u uw vodden, pak een overhemd vol gaten met vlekken in het zicht waar ooit de knopen zaten houden nietjes alles dicht uw adem geurt naar dieren - maar dan wel jaren…

Het leeft entwaar entwat dervan, dat vissende ik nog vangen kan, wellicht; en, eens in ‘t net, wie is ‘t, genaan! die mij de vis ontvist, en ‘t garen?…