Alle inzendingen over visserij

Je verzint een ratio in mystiek en pure natuur daar waar droom en schaduw elkaar genegen ontmoeten in de nacht die uit het landschap drinkt de oude polder met een visserij verleden het gevoel wil maar niet wijken ik hoor je zwijgen in mijn antwoord.…

vaart de schipper op zoek naar wat vis zijn netten heeft hij uitgezet maar hij grijpt steeds mis de vissen zijn slim en glippen door de mazen zoals de gladde jongens doen wanneer zij de wet omzeilen de kapitein haalt zijn schouders op onlangs had hij toch een rijkelijke vangst en nee, niet van de visserij maar van een andere inkomstenbron…

De welvaart is voorbij, De schepen liggen rottend in de haven En door het touwwerk vliegen zwarte raven: Het is gedaan met vloot en visserij. Waar is het volk van dit verlopen tij? Men zag het vroeger langs de kaden draven, Het is vergeten nu of reeds begraven, Prooi van zijn laatst, onheelbaar averij. Voorgoed gedaan?…

Om geld van de regering af te dwingen Legden de vissers onze havens lam, Wat in IJmuiden en in Rotterdam Geleid heeft tot een tweetal kortgedingen. Iets waar ze in Delfzijl niet aan beginnen. Daar komen deze maand geen schepen binnen.…

De vis wordt ieder jaar weer duur betaald En heel speciaal de eerstgeveilde vaatjes Vol groene nog maar pas gestorven maatjes, Waarvan ik er meteen een heb gehaald. Straks laat ik mij die haring heerlijk smaken Die ik vermorzel met mijn haringkaken.…

De weekdieren zijn drie weken te laat, Maar vanaf heden zullen alle Belgen Weer volop onze Zeeuwse roem verzwelgen Zodra de mosselpan op tafel staat. Alleen voor Wina Born kwam het seizoen Te laat om zich nog eens te goed te doen.…

Onder mij zwenkt een schaduw flakkert een toorts en tiert de bootsman. Hij beperkt mijn keel met een ring hij houdt mij aan het lijntje hij scheept mij af met spiering. Eens schiet ik weg als een speer naar de pier en droog daar mijn veren in de avondwind. Vroeg in de morgen stijg ik op ik inspecteer de stranden en daal op het…

tonnen aangekant, stromen tranen over het gewelfde waterland, wekken klokken het gemoed er droeve zinnen, het verlorene tot zich te laten stromen in nimmer aangespoelde vragen drommen blonde vrouwen samen in geplooide baaien, te boeten in net,in preek en averrij, bloeden witte zwanen die de doodslip dragen, gelijke kappen als minaars van de visserij…

Hij zuchtte en hij zwoegde die Indische olifant op java en sumatra in de gordel van smaragd Zaaide rijst in groene sawa's zuchtte diep, vier eeuwen lang onder het juk der voc onder de zweep van amsterdam Hij huilde, nu eens dralend dan weer dreigend en opstandig indolent en ondoorgrondelijk die stille kracht Zwoegen deed hij voor…