Alle inzendingen over vlammetjes

Wij zijn vlammetjes gebonden aan lucifer aan kaars die over kunnen dragen is bewezen is iets waars wij zijn ook vlammetjes die lijken op te branden te worden uitgedoofd maar nee we zijn slechts een moment uit zicht omdat we tijdelijk van ons houvast worden beroofd waarschijnlijk worden we dan allicht net even overgedragen aan een nieuw…

ik ben geen vuurzee maar fonkelende vlammetjes dicht bij het water een rode gloed waar de passanten in de nacht zich warmen kunnen…

de vlammetjes achter mica ruitjes als tongetjes die een verhaal vertellen over de vervlogen tijd toen alles nog sober was en het leven zó leefbaar jezelf betrappen op een hang naar warmte en een vleugje heimwee dat is wat het is…

uit de dakkapel op de dijk zag ik rook heet die zomer mijn gang was naar vuur vlammetjes likten de luifels van de veiling walmende tongen spiegelden op het water nimmer zag men water zo branden…

Geen kaarsen voor mij vandaag: ze zijn hun vlammetjes al lang verloren Geen arm om me heen die me even wat warmte kan geven Geen lieve woordjes me toegefluisterd gewoon omdat je er niet bent Dit wordt de meest eenzame Kerst overladen met pakken vol verdriet Vrolijk Kerstfeest!…

zie het vuur in je ogen waar vlammetjes dansen op een deinende wind voel je warme bloed als ik teder de huid van je lichaam ontmoet adem op de klop van je hart samen zonder geluid ervaren geluk in stilte en rust zonder dwingende lust…

Ik staarde in het vuur van de open haard, Zag de dartele vlammetjes gaan. Ze speelden een spelletje, luchtig en blij, Doken onder een kooltje vandaan. 1948…

het brandt in je zie de vonkjes in je ogen lichten je ademt kleine vlammetjes uit een felrode mond vurig zijn je kussen die mij snel doen smelten jouw handen schroeien in een liefdevol gebaar teder mijn koude huid wat koel begon is nu een laaiend vuur liefde in het eerste uur…

Het huis is leeg, Iedereen is weg, Alleen mijn lege ik Woont hier nog, De storm woedt Om het huis En in mijn hoofd, En de angst kruipt In vlammetjes Langs mijn benen omhoog, Dan hoor ik in de gang Een zacht goedaardig gebrom En ik realiseer me - De hond is er ook De rust keert terug in mij En de angst slaat dood…

ik probeer de vlammetjes te pakken ze lekken aan mijn hand branden in mijn huid tot waterige vlekken het vuur gaat er niet uit de hitte heeft me beet zet tanden in mijn botten vlees wordt veel te heet het is een schande kijk nu mijn verbrande handen vlammen spelen om me heen ze vinden me heel aardig en loeien door elkaar het…

wereld op reis naar het nieuwe ergens ik had nog een tegoedbon voor huisvuilzakken die had ik ook wel nodig opgeruimd staat netjes ik hijs mij op aan de touwen van het nieuwe vertrouwen reikhalzend in de verte gloort het mooie nieuwe wollige rood de nieuwe wereld brandt door mijzelf niet in kleine vlammetjes…

ik probeer de vlammetjes te pakken ze lekken aan mijn hand branden in mijn huid tot waterige vlekken het vuur gaat er niet uit de hitte heeft me beet zet tanden in mijn botten vlees wordt veel te heet het is een schande kijk nu mijn verbrande handen vlammen spelen om me heen ze vinden me heel aardig loeien door elkaar…

ik vier het lichtjesfeest met een reis naar boven dans vlammetjes wieg op warmte vloeiend omhoog in ontvouwen voel ik vertrouwen hun handen in groet het is heerlijk ze bij me te houden spiritueel samen doet goed familie en vrienden weer daar bij elkaar dat ervaren is bijna volmaakt ben zachtjes geland toen de lichtjes waren…

je hoort de klok tikken, je ziet vlammetjes die fikken. nu hoor je de klok heel luid. nog een paar seconden. de champange in je glas trilt. nu ben je aan de grond gebonden. dit is wat je altijd al had gewild... Een gelukkig nieuwjaar? Dat is alles wat ik wil! Een gelukkig nieuwjaar!!!!! en dan ben ik stil....…

kleine eeuwig brandende vlammetjes een baken van zekerheid wetende dat zij er altijd waren om licht te geven in de duisternis om warmte te geven in koude tijden zachtjes flikkerend in een plotse windvlaag maar onverstoord verspreiden ze hun licht klein doch standvastig weerstaan ze alle testen van het leven voor niemand bang…

ik zag hoe jij lachte naar de laatste vlammetjes in het vuur jij kende hun levensduur jouw adem blies nieuw leven in de ziel van wat smeulende resten wakkerde geesten aan om verder te gaan zoals zij vroeger loeiden in rood en blauw samen vloeiden tot de immense hitte van gods smidse waar weerbarstig ijzer gebogen werd…

ik warm me altijd als ik het vuur in je ogen zie branden en kleine vlammetjes opkomend uit de rood smeulende gloed hun dansjes maken dan even rust weer oplaaiend tot hun brandstofhonger eindelijk is gesust soms gaat het fout dan knettert en sist venijn het gebrek aan voedingskwaliteit loeien grotere tongen sproeien vonkenregens…

katrijn en jan klaassen hadden jong geleden klaverjas met pasen ze gingen op kwatrijn zij wilde mannelijk vers met van binnen thijm hij knittel vers in Weh uit Stephanheym 't werd Romançero Instigado de Cicero abricots in balsamico colorado ponceau au tricolore hyperbolo de Francorchamps op geglaceerde vlammetjes tot conclut…

Onrustig brandende dromen als spits lekkende vlammetjes, likken aan zijn bezwete lijf. Onrustig werpt hij zich van zij naar zij op zij, mompelt steeds de naam van een verloren liefde.…

Twee kaarsjes Een donkere nacht Ze walmen Innig close voelt teder zacht Liefde en romantiek Kaarsjes branden bij liefdesmuziek Vreugde zal liefde baren De nacht in elkaars ogen staren Vlammetjes voelbaar in elkaars vacht Tederheid in het leven gebracht Zacht fluwelen sferen in een glimlach Romantiek vertedert het gevoel zo zacht Kaarsjes…

Winterse kou Waar buiten een mistig spook rondwaard Op de buitenramen druipt de dauw Een sfeervolle open haard Je denkt aan de kou van buiten Terwijl de houtkachel vlammetjes vergaard Geen vogels die nu fluiten Slechts een merel die jouw broodkorstjes spaart De warmte van binnen beleven Als het buitenspook door de lucht rondwaard Een extra…

glanzende wit herinnert zich zijn onlangs ervaren dromen versnipperde spookkleden bedekt met blank spinrag hun griezelslot ontvlucht toeven onderdanig in dit nieuwe woud van suikergoed en klevend meel uit luilekkerland twee heerschappijen eens elkaar slechtgezind zijn hier vredig vereend als kunstig gesponnen draden waarbinnen helle vlammetjes…

je lach smeulde zachtjes rood in het aanblazen van plezier gaven lippen kleine vlammetjes bloot hier wakkerde later het vuur van een zorgenvrij feest met een opgetogen heerlijk ontspannen geest als altijd bewogen je ogen als aanjagers van wat er ging komen in het oplichten van tipjes uit illustere dromen vol geestdrift stortte…

Vandaag branden drie kaarsjes, drie vlammetjes van licht vertellen van het Kind dat komt, is dát geen mooi bericht? Nu mag het vierde kaarsje aan. Vier lichtjes laten horen: nog een paar nachtjes slapen, dan wordt het Kind geboren.…

Geliefden en diepe vriendschappen worden zieltjes Sterretjes, lichtjes, vlammetjes en ook gedichtjes. Wil je iets echt niet dan gebeurt dat ook niet Een nederig kinderlijk wensje vervult Hij met geniet. Noem me gerust een dulle griet In de dood... geloof ik niet.…

Blauwe vlammetjes dansen onder de pan. Malse soepballetjes laat ik zwemmen. Prettige vetoogjes komen bovendrijven. De geur van mijn jeugd stijgt op. Mijn oude moeder komt tot leven. Aan tafel! Geurig brood wordt gebroken. De pepermolen staat al klaar. Beetje slurpen mag. Moet! Genieten maar! Samen. Van ouderwetse groentesoep.…

soms leek je wel van binnen te branden dansten vlammetjes vol spirit en elan uit ogen die jeugd schitterden geestdrift en enthousiasme waren snel de dragende kleuren in een voortvarende transitie van indolent naar ongekend passioneel je leek gedragen te worden door een tomeloze energie als uitvoerder met een charisma dat…

Het is bijna sinterklaasavond de warmte van de moederhaard waarin vlammetjes kleurrijk spelen doet blozende wangen roder kleuren koude handen glijden vanuit wollen wanten de warmte tegemoet op de stoelleuning een dikke sjaal onder de kapstok staan de moonboots ze lieten een nat spoortje na op de treden van ‘t portiek op tafel geurt…

ontspannen zich met een glas Condens en wat manna Halen herinneringen op aan het strooien Van pioenroosblaadjes, het loslaten van Duiven in nog volle kerken, Pinkstergroeten Op papieren kaarten Dat alles omdat men de geest kreeg Verzucht een Cherubijn; een Parakleet Die het vertrek van Jezus moest verzachten Het schemert al, er komen vlammetjes…

euforie van maanden ging de liefde als een nachtkaars plotseling uit ónze liefde duurt nu al weer drieënzestig zomers lang en zevenenvijftig daarvan dobbert, met lichte averij, veilig ons huwelijksbootje met kinderen, klein- en achterkleinkinderen; euforie heeft plaats gemaakt voor rijpheid en het besef écht bij elkaar te horen de vlammetjes…