Alle inzendingen over vlechtwerk

Langs het riviertje bloeit warrig vlechtwerk van riet in springbalsemien.…

Een ondergronds vlechtwerk in angstgreep, stijve grimassen in de nerf gezet en hun basthuid bleek als krijtrots, maar onderwerping? Ho maar!…

In de leegte van het eigen hart in dat mooie landschap is ruimte genoeg om het verdriet te laten wegvloeien waar tranen als een blauw bergmeer worden weerspiegeld de grauwheid verhullen want ook liefde die er nog altijd is kan er groeien en bloeien vanuit hemel en aarde samen gekomen een vlechtwerk als verbintenis waar bloemen en lieflijke…

Geveinsdheid, die we, in 't needrig kleed, Het hoofd, gelijk een bies, zien krommen! Schoon gij, kranswijs, op doornen treedt, Gij kunt u niet voor God vermommen. Leg af, schijnheilige! uw gewaad: smeek om gena, Eer u Gods bliksem treffe, eer u zijn wraak versla! -----------------------------------------------------…

Ik blader door de dagen zonder zon door sikkelloze nachten, door morgens zonder rood, langs dagen vol schemering Dan stuiven ze weg, vermomd als tegelwitte gezichten waarlangs de morgendauw een uitweg zoekt Verdwijnend in het vlechtwerk van weggehakte stemmen, in een spiegel waarop alles dof en pijnlijk opdoemt Met een veeg verdwijnen…

Het vlechtwerk dat jou nu gevangen houdt, zal worden weggedaan. Het omwindsel dat jou nog omwindt… zal dan niet meer bestaan. Dan zullen tranen slechts van vreugde zijn. Dan zeggen wij met luide stem: “Zie dit is onze God, wij hebben steeds op hem gehoopt, en zien nu zijn redding. “ Ja, de redding, door Hem.…

Op zo'n lentemorgen die zich ontwakend strekt koel en nauwelijks gekleed nog terwijl nachtkilte wegvloeit en het trilt boven de wetering zweeft een vlechtwerk van donkere nachtresten vermengd met frisse dagdromen dwars door het zinloze draaiboek van het nieuwe etmaal In die verwarrende werkelijkheid verschijnt ze in de jonge dageraad…

Het kunstig vlechtwerk van bamboe verwondert hem niet meer. Rillingen van kou brengt zelfs de tropennacht. Dan hoort hij het verre schreeuwen van brulapen. Zijn gedachten dwalen af, terwijl hij lacht, naar het Eemland van zijn jeugd.…

In de kleinste kurketrekkert een rankje omhoog, bloesemt een groen hoedje ernaast, piepklein de druif, wordt dat een toetje of zelfs wijn, trosjes overal rondom, merk wit, onbekend, blad wijduit, een groots vlechtwerk naar de zon, bol bladerdak dat zo zoetjes, vol kietelende tentakeltjes, moet je zien, wat een wingerd, weelderig, verlekkerd…