Alle inzendingen over vluchtroute

Wat ik dacht is nu een gedachte. Ik houwde haar vaardig uit de taal (de stukken vlogen er vanaf) en stelde haar op in een stille zaal. Wordt de onrust mij te machtig of verdwaal ik in een vreemde stad, dan vlucht ik mijn museum in. Met de catalogus in de hand vind ik alles prachtig. -----------------------------------------------…

Vlucht Nu het nog kan Ver weg Waar niemand is Alleen jezelf Weet Ik zal wachten Tot je terug komt Vlucht Nu het nog kan Ver weg Weet Als je ooit besluit Van je vluchtroute Af te wijken Ik zal wachten Totdat je terug komt Vlucht Nu het nog kan Ver weg Ik zal wachten Op je antwoord Misschien...?…

Of een vluchtroute naar de maan? Maar als de zon zou sterven, blijft de maan dan wel bestaan? Geleerden buigen zich hierover. Veroveren de ruimte... vinden er geen einde aan. Waarom zoveel vragen. Het is een feit... dat wij hier zijn. Misschien moeten we eerst eens leren, elkaar wat beter te verdragen.…

Geen omweg behoeft men van de gewone burger te vrezen, die niet de vluchtroute van de beerput kent. De grote massa draagt met burgerlijk fatsoen iets met pijn af van zijn zuur verdiende poen. Klagend draagt zij een steentje bij; financiert zij wat vorm geeft aan een gezonde maatschappij.…

Doorkruisen de schimmen Lichtjaren ruimte Spottend met wetten Van ratio en tijd Onverhoeds kruipend Bij nacht en bij ontij In aders van duivelsgebroed Maar tonen op klaarlichte Dag hun karakter Besluipen het roerloos gebeente Plegen een overval Bij diepe slapers Aan tijd en aan ruimte onthecht Op 't willoos geheugen Dat geen vluchtroute…

Jij glunderde van top tot teen, van kop tot sierlijk zwiepende staart, er was geen vluchtroute op het steen, je bent zo kleurrijk en fijnbesnaard, je snelt door hoeken en gaten en eindelijk mocht je pronken, jij, hartverwarmend sprookjesdier, de zegetocht leek beklonken, jouw hart jubelde van plezier vol vertrouwen werd je achtergelaten…

Het eiland fungeert als ordinaire vluchtroute. Even daar zie ik de geest van Sappho zwaar depressief langs de vloedlijn lopen, haar beeldschone hoofd geknakt als een rietstengel. Sappho's borsten leggen het af tegen de deining van de woeste zee, die alsmaar meer uitschot op inhumane wijze uitkotst als drakenvuurgespuw.…

Volgens mij heb je je laptop nooit meer aan en ga je helemaal op in je nieuwste vluchtroute, versier je hen daar met je boterzachte glimlach en laat je Nederland inclusief de schade links liggen, alsof je er nooit gewoond hebt.…

gezelschap houden je eet ze niet ondanks de knagende honger hun gekriebel is je houvast om je levenslange vonnis vol te houden soms hijs je jezelf omhoog aan de stalen spijlen voor het kleine raam om even naar een boomkruin te loeren waar vogels in en uit vliegen vogels bouwen geen gevangenis voor andere vogels je bent eens begonnen aan een vluchtroute…