Alle inzendingen over voetnoot

poëzie schrijven op je voetzool zodat elke stap een voetnoot word…

Laten de pennestreken echt lezen hoe de pen het papier liefkoosde? Smaken de woorden op de tong even zoet als in het hoofd? Geronnen inkt onttrekt het leven aan de vers gevloeide zinnen Woorden fermenteren in de windsels van hun naam Toch heeft schrijvers scherpe snavel ooit zijn spoor in het voorheen vlakke vel gekerfd En daar voeren…

Het is niet meer dan bijzaak, ofschoon onlosmakelijk in gedurigheid verbonden. Wegstervende woorden van alle mensen wiens stem we horen konden. Uitdijende zwaartekracht rekt de ruimte op en laat grenzen terloops vervagen. Het achterland van herinnering vernevelt op gedempte toon in de zoom van lengte van dagen.…

in de vrieskou van alle dag gloeit het gevoel van warmte soms nog als het echt tastbaar is begrip is een enkeling gegeven liever kruipt men veilig in zijn schulp koesteren we bezittingen achter het schrikdraad van kwetsbaarheid tegen beter weten in brallen we wartaal en verlengen de zinnen tot pseudo-verhalen... leer mij de feiten…

weet je wel waar je aan begint kan me niet schelen als ik het einde maar haal een chemische relatie bekommert zich niet om voetnoten, daar lees je overheen…

hoofdletters voetnoten vingeroefeningen schrijven deed je met je rechterhand desnoods de linker in een doek ingewikkeld hulplijn voor de kleine letters op ongeveer een-derde krullend systeem invullend kapitaal het liefst zet ik er een punt achter…

Hij valt op blote benen zonder voetnoten. Twee geliefden onder een rode paraplu - het regent niet.…

ik val voor het licht dat op je schijnt gebroken in het kristal van ogen ik weet dat je in de verte verdwijnt zonder mededogen terwijl we over vlakke wegen zwerven langs leven en een beetje dood help me overeind, of lijm mijn scherven mijn kus was jouw voetnoot…

wanneer is het mooi geweest is de bomenrij volgroeid het landschap doorsneden met witregels als groeven in aarde zonder voetnoot tot punt achter de einder is dit een droom, een weg evenwijdig aan de grens van levensvatbaar, laten we vuur achter, verwaait de rook in een speldenknop zoals het altijd was geweest…

Heerenveen - FC Twente een momentopname Kyle Ebecillio en Andreas Bjelland zitten Bilal Basacikoglu op de huid... inderdaad het vaderlandse voetbal anno 2014 ten voeten uit…

stop, hier vliegen geen kraaien de lucht lijkt helder maar ongeklaard, zolang blijft een woord zonder beweegreden roerloos en in ijs gevangen ondiep als het zicht in hoogte -onderhuids- zonder gedicht blijven vuurstenen koud en is nadere toelichting overbodig een zomer is er om zich staande te houden tussen voetnoten van voortduren…

laat je raken door het duister in het licht red een leven van vergetelheid laat vergeefsheid glanzen laat poëzie door voetnoten schijnen spaar marginale woorden uit laat oorlogsscherven hardop spreken leer onverbloemd te dromen laat stilte de toonzetter zijn…

Is er nog wel iets dat je bekoort ergens in een zin of een woord, wat kan je bloed sneller doen kloppen welke gedachten kunnen jou nog foppen. Wachten we nog op iets hier op aard iets waarin ook jij vreugde ontwaard, jij vrij bent , dat ook mag wezen als mens gewaardeerd om je uniek zijn als tendens. Wat voeren wij beloofd samen uit met…

Gisteren heb ik geleerd, democratie is als een gewas op het land, soms met te veel zon zonder regenwater te vlug verrot. Ligt er in de natuur een taak iets voor mij wat niet achterklapt, mij wel gewoon voort laten stappen zonder op akkers iets te vertrappen. Is het me dan ooit echt welgenegen kom ik mede daar mijn roeping tegen. Vraagt…

Als ik die aanraken kon voordat die zich neervlijen als ondeelbare feiten op het kussen van de maan en de zon die schijnen op de schaduwzijde van mijn voetnoten .…

Toch ben je lettergewijs mijn leven ingeslopen anders gezegd en beter: je bent voor mij het laatste wat er onzichtbaar bij al mijn sores staat geschreven, gewoon de voetnoot bij klein maar onmisbaar jij, lief sluitstuk van mijn tekst, O, hoe licht jij mij toe, leg jij mij uit.…

het mag geen naam hebben zodat benoemen geen woorden achterlaat toch bevat een boek haast evenveel kantlijn als tekst evenveel ongeschreven geschiedenis waar het verleden niet in past en de toekomst nog niet rijp voor is, dan maar als voetnoot vergelijkbaar met een beetje leven en half sterven zoiets als dovend daglicht een zijdelingse…

Je gaat op zoek naar letters naar zinnen die je begreep. Je wilt het allemaal volgen voelt en proeft wel de essentie de dronken traagheid van tijd. Met ingehouden seconden bij de bijna honderdjarige kastanjeboom neem je plaats. De dag voelt als een eerste keer met de smaak van melk en huid. Je voeten als kind treden aan er is veel mee…

te lezen wie hier zoal hebben gewoond tot ze werden opgehaald dit gevoel vertalen in goedlopende zinnen het gaat niet lukken daarvoor is er te veel gebeurt juist daarom is het goed hier eens bij stil te staan Lejo van Kuijeren voetnoot: Ennekerdijk Borne (Ov.)…

Kom vlinder geef mij ook vandaag gerust met jouw vleugels even hinder, mijn denken over ginder is welluidener de traan is poëzie en niet gestopt. Ik zie je nu gaan over het veld en talud je afdalen als voelbare verwarmende ' tut '. Ik zie je naar de hoogte van vogels gaan op weg naar de sterren en de volle maan. Al kijk ik je na, met nog…

mijn pen schrijf lezer nu mijn vers mijn denken is geschift dek toe en kies de titel plaats voetnoten daar waar ik eigenlijk moet gaan schraap woorden in context laat spelen in spellen pluk letters uit de tuin der muze en rijg woorden in monologen ladingen komen voorbij jouw hulp heeft zin want er gloort weer inspiratie…

Dus kom ik tot dit 'lichtvoetig' besluit, leef je 'op grote voet' of ben je arm, dit is mijn 'voetnoot', 'ten voete uit'; hou het hoofd koel en de voeten warm!…

weinig monden praten mij aan hersenspinsels vullen kieren in de dag elke minuut is ingevet ter voorkoming van roest, kwijtraken of verzaken elk uur is gearchiveerd, elk manco genoteerd geharnaste barsten dienen zich aan muren scheiden ruimte van samenzijn wolken regenen alvast helder kleurt bleker -niet op voetnoten bedacht- thee…

als hoofdletters een rok dragen en lange lussen veters rijgen in op maat gemaakte korsetten dansen volgzinnen ademloos verliezen af en toe grip bij het walsen en keren geven platweg smoel aan lachende letters tussen soms verwrongen woorden wanneer zij zich spontaan verhangen aan een wit gekalkte muur het laatste gedrocht, de voetnoot…

Scharrel tussen de voetnoten, vijl uw mening tot leem: leerstellige stroop versuikert een visie... U kunt het niet meer bijbenen. Geslepen wordt uw reactie... Zwijgen zou menigeen. Vlijmend herroept u de boekenruggen: 'Hikkeslikken der Eerzuchtigen'! 'Intimi uit IJdelveen'!…

Deze dagen kan ik helaas niet echt alles zo vergeten, alsof het collectief geweten, ogenblikken zijn vergaan. Niet langer vertellen hoe gesprekken bij die barakken ook ontstonden, toen jij met hese stem zong: "Opstaan." Zingen we nu luid: dood de vijand met dat "eens" geweten, herkennen wij nu 't goede, naast tierende felle volkswoede.…

Voetnoot: Geboorte Jan Arends (Johannes Cornelis Arends)…

toen wij voor het eerst hoorden over de vernietigende kracht van het onzichtbare virus was het duidelijk te laat al om het de rug toe te keren tot het ons de vrijheid benam alle wegen te gaan en te staan namen wij er slechts kennis van als een voetnoot bij het nieuws dat ons niet verontrusten kon allesbepalend is het geworden voor…

In mijn Mijseum stal ik mijzelf uit in eerwaardige maaksels buiten loop ik mee in de drumband van de wereld en sla ik op de trom ik ben zo graag belangrijk geen donker hol Mijsoleum, geen vergeelde voetnoot in kleine letters onder de streep van de tijd, geen dode naam in de stamboom van miljarden maar eeuwig aantrekkelijk Jij en ik weten…

voetnoot: Een maand lang , december j.l. dezelfde droom een nachtmerrie over een man die kanker oploopt.…