Wuift de wind mijn zorgen weg
nu ik op het naaktstrand beschutting zoek
achter gedoofd vuur
ik pluk een pen uit stekels van de egel
die zich oprolt in mijn keel
en mijn woorden smoort
voetschilder zal ik zijn
in alle stappen terug.…
steun mij in m’n pogen
om voor altijd in verbinding
met de natuur te blijven
en naast jou te willen staan*
*geïnspireerd door een naamloos gedicht van Menno ter Braak welke is geplaatst bij het schilderijtje ‘Roodborstje in Winterlandschap’ die verbonden zijn in de Kunstagenda – een agenda met gedichten en schilderijen van mond- en voetschilders…