Alle inzendingen over voetstuk

tijdens een uitzending van Holland Sport onlangs op de televisie beweerde een presentator de top van de Mont-Ventoux in handen te hebben als bewijs liet hij een stukje kalksteen zien dat hij bij gelegenheid op een voetstuk had gezet...…

En ik zak zwijgend van mijn zelfgeschreven voetstuk.…

Het zwart schaap is iets dat weet en elke hoef is een magneet voor 't voetstuk dat onzichtbaar is. In bei zijn ogen zwemt een vis. Des nachts kijkt niemand uit het raam, want wie weet waar het dan kan staan en als het ooit wordt weggebracht, laat het een vuurspoor in de nacht.…

Zoveel mensen en vrienden om me heen Maar ik weet niet waar ik moet beginnen Voel me verraden en genept En ben eenzaam diep van binnen Zoveel mooie, lieve woorden Ik kreeg ze iedere dag Je had me op een voetstuk geplaatst Zo hoog dat je me niet meer zag Had me maar daar gelaten Had me maar niet verleid Ik heb teveel van mijzelf aan je…

Voetstuk van waarheid profetieën krassen licht in een bloedpaspoort Muze is lijden, verstekeling aan de gene zijde, nooit ziet men het geheel. Bloedsomloop van liefde verbinden tongen met elkaar, iedereen komt klaar.…

Vijf tuinkabouters stonden stijf van schrik Een grote steen die plofte keihard neer Op het gazon, net naast de conifeer Ze kregen ’t bijna aan hun rikketik Verroest, zei ééntje die was omgedonderd Het is een voetstuk voor dat bruin sculptuur Zodat de hele buurt het ding bewondert Men groef een gat –in ’t late middaguur Er werd gepraat…

vlammen uit m'n hart slaan Je omarmt me, warmt je aan me aan mijn liefde, aan mijn ziel In doordringend beminnen sinds de dag dat je voor me viel In doordringend beminnen spreekt mijn gevoel voor jou de woorden uit: Ik zag je staan en vanaf het eerste moment nam mijn hart zijn beste besluit Ik heb je de beste plek gegeven op een voetstuk…

verrukking De wind vlecht ons spel ineen van zwoel naakt zonder zonde en zonder de traan der verdrukking glijdt jouw blik in de nacht, als een woestenij mijn jurk – als geboren juk, de draagster - stuk Het kraken van oude spijlen rondom het warme strelen bekent zijn gebreken ademloos, door liefde gekneveld Het is jouw voetstuk…

bizarre, groteske hallucinaties van een krankzinnige veruit overtreffen in waanzin en dat alles om het leven te vieren het gruwelijke, misdadige, bittere en gemene leven dat deze absurde "hulde" niet verdient of waarvan eventueel de weldadige aspecten wél door echte kunstzinnigheid en schoonheid méér gelauwerd zouden kunnen worden en op het voetstuk…

De benen geblokt en gestapeld, Verzetten, nog dragend de last, Zich, op de rand van het voetstuk, Tegen ’t explosieve transport. De borst met opengerukt vizier, Trekt als dokwerkersbewustzijn, Dicht tegen de wanhoop en schreeuwt: ‘Zo opnieuw zijn doelwit ook wij!’…

De handen daarop horizontaal, voetstukken op pilaren. De blik van het kind zei dat het gevaar voorlopig niet was geweken. Kon ik het oppakken? Kon ik het in mijn armen nemen en voorovergebogen de geur van het hoofd, de lichte haarinplan- ting waarnemen? Het kind bezag me met minachting.…

Hier is het aangenaam Voel je je fijn Raakt het gevoel bekwaam In het eindeloze zijn Hier ligt de vrijheid aan je voeten Kun je prachtige natuur begroeten Ogen delen hier geluk En plaats je de natuur op een voetstuk Hier heb je leren relativeren Mocht je urenlang observeren Heb je er naar uitgekeken De mooiste dingen van het leven vergeleken…

Ze is degene die jou draagt Wanneer je zwemt In universeel water Degene in wiens armen je ligt Na je landing In deze wereld De navelstreng doorgeknipt Maar ze is er Ze is degene die jou voedt Jou woorden en wolken leert Degene die jou na vallen weer opstaan laat Zij is degene die op een voetstuk staat Van wie je je later losmaakt…

Wanneer zij op haar voetstuk zich verheft, kracht, aan zijn spijt ontleend, haar schouders schraagt en hij - van schuld vervulde dwerg - vergeving vraagt voor wat zijn hand haar aangedaan heeft treft hem van haar stalen mond het snijdend spreken. Hij voelt van zijn geduld de vliezen breken en steekt zijn mes ver in haar trotse rug.…

De dode heette een stumperd en machtloos nog voor één uur, nu wordt hij opeens bevorderd tot stralend dichterfiguur; nu wordt hij aanbeên, bewierrookt in lijkkrans en sonnet, en nooit genoeg verheven op 't hoogste voetstuk gezet. Het is een roerende wedstrijd wie 't hoogst hem roemen zal, van alle harpen gutst er een klagende sylbeval...…

Je lichaam zat onder zware druk, onderuit gehaald van je voetstuk, bedolven onder bevroren emoties, ten val in grote proporties. Je had plots ongekende wereldfaam, overal klonk jouw Lutselus naam, iedereen was God o zo dankbaar, vermeden ramp, was onherstelbaar.…

Een voetstuk laat wankelen, doet op handen en voeten kruipen. Zachte woorden helpen niet, harde blikken werpen vragen op. Zwaartekracht van helder denken zet de wereld op z’n kop. Amberkleurige gewaden verwaaien tot glazen handreiking.…

mijn gedichten delen met zomaar mensen is zo eenvoudig nog niet het is immers iets van mezelf de gedichten van hen die ik bewonder liggen vaak niet in mijn straatje ze hebben niet in de gaten hoe zeer ik hen bewonder zonder ze op een voetstuk te zetten het zijn ook maar mensen met verdriet , geluk… soms zoekend naar inspiratie en…

daarbuiten woekert mij de uitdrukking wie het hoofd uitsteekt boven het maaiveld wordt zijn kop afgehakt houd je op dezelfde hoogte doe gewoon maar normaal dan doe je al gek genoeg kortwiekt klare taal mij bijzonder bewonderenswaardig meer mag je niet wezen wie zich onderscheidt met zichtbaar het talent mag even nog misschien op een voetstuk…

De koeien staan weer in hun stallen, de maan ontwaart zijn bittere schijn, verheven op haar voetstuk kon ze slechts nog vallen, Het lijkt heel lang geleden maar ik proef nog het venijn.…

oude jas Met stukgelopen schoenen Hij leeft met visioenen Hij is de kern van het dorp Hij heeft oog en oor voor de tijd Hij leeft in tradities Heeft De historie op zijn netvlies Ondanks dat hij gebrekkig praat Is hij in het dorp een ruggengraat Een waar karakter Met eelt op zijn ziel De echte dorpeling is iemand Die zelden van zijn voetstuk…

met de vijl in je vuisten verwijder je mijn puisten in het afwisselend ritme van hamerslag en vijlen groei ik, ontsta ik jij bepaalt jouw gevoel leidt je raakt mijn diepste kern mijn ziel geeft zich bloot naakt sta ik daar o zo kwetsbaar mijn hardheid aaibaar zacht mijn uiterlijk glanzende pracht jij hebt mij op een voetstuk geplaatst…

De vijver ligt begroeid, het water is doorweven met slierten groen en bruin, een voetstuk puilt, waarop geen beeld, grauw cement, zwart bevuild. Hoe lang heeft men de tuinman hier geen loon gegeven? Er moet een tuinman zijn, want er is leven nog in het park, een verre klop, die spade schuilt maar half in 't hoge gras ...…

Mijn liefste, ik kan je niet vergeten jij die ik op het hoogste voetstuk heb vereerd keert die tijd voor ons dan nooit meer weder dat wij zo jong zijn en vol van begeert. Kunnen wij ’t geluk nog één maal proeven dat ons toen in d’ handen werd gelegd of moet ik in onzekerheid vertoeven met een schat aan woorden ongezegd.…

inspireert tot gedicht Dalmatiërs hebben zich op de reling van de vis- sersboot reeds verschanst, klaar voor vertrek De Strada in de zon Vele beelden in de tuin schilderijen aan de muur d' historische stad lacht In het spoor van elke nacht zijn ook hier Meesters actief; de doeken kleuren naast gebeeldhouwde stenen op de sokkels voetstukken…

slechts In werkelijkheid bleek je onvindbaar Waar ik links ging, ging jij rechts Dat is hoe ik het verklaar Eens kwam de dag Dat ik je voelen mocht Compleet uit de bocht Snel overstag Nu fantaseer ik nog meer Over wat er werkelijk mogelijk is Over elke seconde apart waarin ik je mis Sterk als je oogt ook zo teer Ik wil je op het voetstuk…

dus trouwde hij een extra kapstok ook het goedgebekte hing hij over zijn vrouw’ s schouderstukken Veel viel mee en ook veel viel tegen zijn kleren slechts af te vegen de onmededeelzaamheid voorop zonder overbodig gesticuleren gaten daarvan ook in zijn lichaam zijn leven stond stilaan op de tocht tot zijn ouders stierven en uit zijn voetstuk…

zo sterk en onvergankelijk ben je voor mij op een voetstuk staand soms hard en ongeliefd je eigen weg door je leven gebaand 'hij' moest met me praten het ging over jou je zou niet lang meer leven, het afscheid zou snel komen ik heb je een brief geschreven onderschrijven deed ik het met 'je liefhebbende broertje' tranen vielen op papier…

Ze hebben hem op een voetstuk geplaatst, zelfs jaren nadien en jij, zonder verfraaide sporen heb je de trein naar de eeuwigheid genomen, met een gebroken trots.…

met de vijl in je vuisten verwijder je mijn puisten in het afwisselend ritme van hamerslag en vijlen groei ik, ontsta ik jij bepaalt jouw gevoel leidt je raakt mijn diepste kern mijn ziel geeft zich bloot naakt sta ik daar o zo kwetsbaar mijn hardheid aaibaar zacht mijn uiterlijk glanzende pracht jij hebt mij op een voetstuk geplaatst…