Alle inzendingen over vogel dood

dat dagen regen zijn en dat jij de uren van die dagen nog eens onderstreept - nadien- maakt mij tot regen vastgevroren in winter in mijn vacht zoals een vogel, dood onder doornstruiken en afgesleten rotsen tegen het landschap geklemd dat ik dan sneeuw op suikerwitte bloemen en jij je hand niet reikt naar het geluk…

Op een veld zo ver dat niemand kent ging een kleine blauwe vogel dood bij het vallen van de nacht, koud zo koud Alsof zij zijn dode lichaam begraven wou zaaide de hemel sneeuw zonder geluid, hoog zo hoog Een man is op weg gegaan naar huis of geluid van een onbekend dorp hij droeg een sluier, wit zo wit En tenslotte toen de ochtendzon…

dood…

dood en spat open op wat verloor…

Op een recht, zwart kousenbeen dunne rokjes opgeheven, dansend in de vroege regen en de tuin voor zich alleen, staan twee jonge appelbomen, 't witte bloed omhoog gestegen, vlinder-hoofden wijd omgeven door hun allereerste dromen.…

Wat kunnen we nog wel zeggen en waar houdt onze kennis op ligt echt onderscheid tussen het goddelijke en menselijke recht de rede dat riet naast vaarten en rivieren ook naast beken groeit. Wat behelst een ander spreken opzoeken aanhoren en van de leefwijze getuige zijn of leren naar eigen keus. Welke deuren open jij naar het redenerende…

de kale stam een dode twijg een verstoten zwarte vogel kijk en zie hoe het onvervalst mooi is de kale stam een dode twijg de verstoten zwarte vogel…

Gezeten op de drempel van een huis, speelt hij gewichtig, stoer en onbaatzuchtig voor iedereen. Zij, die het vaderhuis nimmer vergeten en zij, die voortvluchtig dolen van land tot land: de dichters, de matrozen, de reizigers, die zonder éne cent, het land ontdekken door hun droom verkozen, luistren naar 't schreien van zijn instrument.…

Laat mij rusten in het land naast de rivier waar liefde leven schonk niet ooit of overmorgen nu lijkt me wel goed hoe moe denk je dat lamme vleugels kunnen zijn waar nog dalen als zelfs de zon geen dag meer halen kan enkel hier strijk ik de veren oeverloos naast mijn rivier…

Vogel op de grond De plek waar hij niet wezen moet Hoort in de lucht te vliegen Zachtjes wiegen op de wind Nu ligt hij dood te zijn. Gevallen in de klauwen van een kat? Of was hij soms het vliegen zat?…

Dode vogels vliegen door de zwarte lucht dode witte vogels zonder vleugels met ingehouden teugels paarden zonder ruiter Dode vissen zwemmen door het blauwe water dode zilveren vissen zonder vinnen met afgesneden kieuwen kinderen zonder lippen Dode kinderen lopen tussen holle kraters dode grijze kinderen zonder ogen met afgehakte…

Mens je bent Nooit alleen Maar goed of kwaad Niet alleen maar Donker of licht - Het hele palet Aan kleuren draag Je in je mee, Niet alleen maar goed, Niet alleen maar slecht - De kampbeul zit In je, maar de Heilige evengoed In je verwerkt…

Dan ineens klinkt er een loepzuivere vogel met het allerhoogste lied en DAN weet ik: je bent er lijfelijk niet maar je bent er wel. Langzaamaan verschijnen er sobere glimlachjes op de eerst bedroefde gezichten. De tocht wordt lichter, de vogel blijft ons volgen met zijn gezang, maar wij, wij zijn niet langer bang.…

Terwijl de wind de wolken telt Schreeuwen schapen om verloren momenten Rollende donder Een hijgende horizon wacht even Maar rent toch verder door de regenboog God leeft Het hart klopt sneller dan rijen regendruppels Niet luisterend naar lege verre vergetelheid Liefde Kogels ketsen af tegen verre oorden Maar het zuivere zien geeft ze…

Met ogenschijnlijk een complot onderhanden, Wacht geheel je vertrouwen een zekere dood. Hectische tijden breken aan, Dag en nacht mijlen ver van elk soort rust. Groter worden de scheuren in mijn bestaan, Het aanhoudende vuur wordt door niets geblust. Dan heel abrupt is het overweldigend stil, Als een groot koel meer zonder winden.…

Het leven en de duistere dood, Het verschil lijkt maar zo klein. Dus reis ik zonder slag of stoot, Door het mysterie van het zijn. Somberheid is duidelijk troef, Totaal niet meer blij of boos. Met niets dat ik nog behoef, Verblijf ik… tijdloos.…

Stevige winden, heftige donder, Een verfrissing voor de troebele geest, Deel van het wereldwijde wonder, Zonder was het hier niet zo mooi geweest. Kolossale wolken trekken langzaam voorbij, Deze bergen van het hemelgewelf, Als rustige gedachten bij jou of mij, En versterken het besef van jezelf. Zon en maan weerkaatsen schitterend in meren…

Zich hullend in de donkere sluiers van het ongewisse, Verblijft Hij en laat ons blijk- of schijnbaar begaan. En met een bereik van slechts aannemen tot gissen, Zijn we beperkt in verklaren van ons bestaan. Ook de wankele momenten van wel of niet kan ik niet vergeten, Geeft het bestaan van een Goddelijke hiaat eigenlijk een gemis? Sommige biologen…

De mijne in een duizend dromen, Een waterval van liefde in elke kus. Alleen oog voor elkaar bij elk schitterend samenkomen, En onbegrensde vervoering in een oneindige lus. In mijn geheugen gebeurtenissen in een klas, Vergulde herinneringen aan hoe het allemaal begon ja. De eerste verbazingwekkende indruk van hoe je eigenlijk was, Zo leuk, zo…

Elk huwelijksbootje telt maar 1 reddingsboei, zeggen ze: de liefde. Bijgevolg, reken maar uit, kom je met z'n tweeën dan meteen al mooi 1 reddingsboei te kort. (Wat nu, zei Pichegru: valse start?) Wees daarom zo verstandig bij het aan boord gaan minstens ook 1 zwemvest mede te nemen: met het oog op beider lijfsbehoud op de woelige…

De dood hoort bij het leven, zorg dat je dat onthoudt. Misschien is er een volgend leven en kan God jou dat geven. Wil je gecremeerd worden of onder de grond, dat is jouw keuze. Ik hoop dat je je leven leuk vond!…

met zachte gebaren wilde ze de betekenis van zijn woorden weren maar het gif was niet te keren ze zocht de weg in het duister en nu ze in de kelder zit ruikt ze de verrotte geur ze hoort een wolf huilen steeds dezelfde zijn achter dezelfde tralies hoe komt hij tot bedaren hoe komt zij van haar plaats?…

Wij herinneren ons woorden als huis, als boom, als maan Wij herinneren ons dat als de maan zwom de vis klom Wij herinneren ons de maan en ook de dood Wij herinneren ons woorden als gras, als vogel, als wolken Wij herinneren ons dat als het blad viel de vogel vloog Wij herinneren ons de vogel en ook de dood En dat, toen de papaver…

gevallen vogel stof geeft nog een aarzeling dood laat zich wachten…

de schaduw van gespreide vleugels komt dreigend op haar af haar blik en lijf verstarren dan vlucht ze weg van 't raam tevreden strijkt hij in de dakgoot neer niet elke vogel schrikt van groene ogen…

"Mijn God" - zo sprak de duif - "is innig zacht, Heeft donzen wieken, en bemint ons allen; Almachtig, heerst hij over duizend-tallen En houdt op ieglijk duifje trouwe wacht." De sperwer sprak: "Mijn God heeft vlucht en kracht, En kan op eens uit hoger luchten vallen, En die Volmaakte laat een juich-kreet schallen, Wanneer zijn schone…

Verlang naar mensen En dingen die alleen In mijn herinnering Nog bestaan - en zie Dat het landschap Dat achter me ligt Ook het mooiste In zich bergt En alles dat ik Geleefd heb bedekt Is met een Waas van weemoed…

Dood was ik Door onmacht overmeesterd Verslagen door mijn eigen ik Alleen vogels - Door hun vrijheid aangeraakt En tot nieuw leven begeesterd…

eigenlijk zou ik vogels moeten schilderen en geen vlinders in een blauwe lucht en waarom willen ze over water vliegen en niet boven een veld met bloemen waarom niet de bloemen óp het water en daar boven dan de vogels die -als uit de dood herrezen- zich zouden wreken op de vlinders…

Vogels doodslaand naar de grond. Heeft al heel wat groene stroom gebracht. Zijn wieken gieren rond. Als scheermessen klieven zij de lucht. Om te voldoen aan Europees beleid. Vogels dodend in de vlucht, als een wiek hen door midden snijdt. Oh, steltloper, kievit, en tureluur, wat doen wij jullie aan.…