Het Godendom zag 't Roosje pas volbloeid,
Of heeft het met zijn nectar mild besproeid;
En uit haar' struik is de eedle druif gegroeid,
Die sedert wortel heeft geschoten.
1781.…
door de regenval
staat er nog één laatste zomerse
volbloeide rode roos
in de tuin
al haar andere metgezellen
zijn verwelkt, verwaaid
een schemering van droefenis
zucht in mij
geen enkele rozenknop
kan ik meer zoenen
heel eenzaam en alleen
sta jij nu in volle glorie te bloeien
nog eenmaal
schijn jij met je rode gloed
je kleurenlicht…
doornen vielen stuk voor stuk
en krachtig in zijn laatst geluk
kleurde hij het hart in vurig rood
Hij staakte uitgedroogd de strijd
z’n laatste druppel was gedronken
gebroken gleed hij ‘over de rand’
door toedoen van ’n mensenhand
die hij z’n leven had geschonken
Zijn bestaan was snel vervlogen
doch in herinnering bleef hij sterk
- wel volbloeid…
'k Hoù niet van volbloeide roze,
Die heur hart heeft uitgezeid,
Die bij 't oop'nen
Van heur broze weelde,
D'éérste stervenstrane schreit.
'k Zie ze liever wachtend dragen,
Wat een knop niet openwoelt:
't Stil gesluimer
Van zó teer verlangen,
Dat een and're roos het voelt...…