Alle inzendingen over voorbode

een Poolse vrieslucht waait binnen de tijd vertraagt wanneer een kale boom driehoog mij oud aankijkt zijn takken zijn dofgrijs en zwart aan de randen alsof hij treurt en me wil waarschuwen voor wat komen zal ik ril om reeds gevallen schaduwen en knik hem toe hij heeft het koud in zijn marmeren huid vol huiver ik ween…

Sneeuwklokje ontwaakt Voorbode van de lente Ostara verwacht…

Het dagblad 'Metro' heeft nu sinds een dag In Rotterdam een regio-editie Is dit een proef, een eerste exercitie Van een vergrote concurrentieslag? Straks overal lokale krantjes gratis Waar elke tegenzet toch al te laat is?…

Vanmorgen vlogen ganzen over ik zag dat ze daar boven in de lucht geen V meer schreven voor ik mij verheugen kon op mogelijke lenteboden herkende ik het teken van hun vlucht .../---/... -------------------------- toelichting: H5N1…

ik aanschouw de dode een mens als voorbode voor mij plots een monument doch hij leefde in de eeuwigheid een moment…

Daar zijn pensioen- naar hij zelf zegt- te laag is Gaat offerblokberover Georges Pirard Uit stelen met zijn 81 jaar Wat een komkommernieuwtje voor vandaag is Misschien beklijft zijn naam nog bij bejaarden Die- uit dezelfde noodzaak- gaan piraarden…

sneeuwklokje mooi wit wat bevroren door koud licht vecht zich opnieuw los recht zich op vanuit het mos hoofdje naar de zon gericht…

de geboorte is de invaart in het leven en tegelijkertijd wordt ongevraagd en kostenloos meegegeven de voorbode van de uitvaart van de dode…

ik ben de kleur die er niet toe doet eeuwig op de achtergrond en nog dunner dan gedachtegoed ik ben de kleur van de middagstond als voorbode van avondgloed; opgehemeld tot blauw en hoogblond…

te midden van wiegende bladeren op het ritme van gedempt geluid voelt het licht de schaduw naderen drijven golven hun laatste rimpel uit er is geen dagvullende volheid de stilte is een teken aan de wand zo snijdend stil, zo wijdverbreid geen leegte is er tegen bestand het nulpunt is reeds lang verlaten getuige de verkalking van het been…

Seringen geuren heerlijk, als voorbode van de Lente, de zon doet er een schepje op en ik ben vol verlangen, naar de Zomer.…

Toch hoor ik hem zingen, de lijster, voorbode van de zoveelste lente en prompt steekt de hoop zijn zoveelste kop op. --------------------------- uit: 'Onvoorzien', 1966.…

iemand vroeg om ademruimte, vloedlijn en grensvlak tussen voorbij en toekomend naar vlechtpatroon van het absolute nu en het ultieme ter plekke, naijlend als nulpunt doorschijnend als middaguur, met een zachtheid die woorden vloeiend maakt in verlengde van voorbode, sluitstuk van voorbijgaande aard, zolang het nog kan…

ALOM RONDOM De stilte is de baarmoeder van niets, waar iets de ruimte betreedt als een schreeuw Iemand krijgt handen en voeten kruipt over het zwart van een vloer Er lichten sterren op en gaswolken en planeten en vormen satellieten zich nog en sturen alvast alvast voorboden van hen meteorieten…

5 lange winters als voorboden van een ijstijd toonden mij het echte leven. Waarom wordt de zomer voor mij uitgedreven? Dooie duiven op het ijs. gewiekt en moegestreden, ieders korte reis door volwassenheid vergeten. (Volwassenheid vergeten, spelend, zwevend in hun ijstijd neergestreken.)…

denken dat ons raakt, een hand in de nek, geeuwend tegen de planken een catastrofe van het moment die al plaatsvond, bruinrot; duizendschoon; besmetting; trefwoord; crash; alleluja; gaslek; vernuft geen haar gekrenkt daat zijn: de violen Je tegenwerping En dan, baby, dan ---------------------------------------- uit: 'De voorbode…

eenmaal omvat poëzie een avond dodende lezer die een meedogend boekje valse trappen op en af draagt tussen zijn overspoelde wijnkelders en een badkamer zonder spiegeltroost waar een vrouw zich volgeschreven inlaat met veelkoppig schuim dat een beeldtaal opkloppend vanonder de deur uitrukt alsof in zijn wanruimte nevels neerdalen…

de toppen van de bomen reikend verlangend naar oneindig blauw ontelbare knoppen barsten van verwachting naar nieuw leven maar de kille wind speelt een winters spel met grijswitte wolken boven het afwachtende bos aarzelende vogels zijn voorboden van een verre lente die reeds in ons hart is begonnen…

Is het gevoel van vlinders dan soms liefde Of is dat de voorbode van honger? Is liefde naast elkaar slapen, is dat liefde of is ’t dat juist niet? Is 't dan liefde,om te accepteren Is ’t dan liefde en blijf ik ervan leren? Oh is dat dan liefde?…

ik zie ze lopen over je wangen wat heb ik je aangedaan laat mij wat ik fout deed toch vervangen laat mij niet in het ongewisse staan ben ik het echt die zich schuldig voelen mag ik zag ze stromen branden van verlangen tot ik beter keek en zag dat het een voorbode bleek van een onderdrukte nu voluit losbarstende gulle schaterlach…

De bomen laten op hun naakte vingers kijken, ze zijn gemaakt van stof waar honger uit ontstond, de takken zijn verhuld beknopte fraaie blijken van dorst die zich vertakt, zich hecht onder de grond. --------------------------------- uit: 'Enkele gedichten', 1973…

Ieder scheiden is van 't laatste scheiden voorbode, ieder bed van 't laatste bed. Alle sterfelijke wegen leiden naar het eind waarvan geen liefde redt. In het stedelijk duister van de straten nemen we afscheid - en het drukt als lood, kijken om en wuiven, reeds verlaten, slaan de hoek om, en het is de dood.…

Kroontjespen en potlood, Voorboden van Modern woordengeklater Computer genereert nu Emoties als vallend water. Kraanvogeldans, Verengeplukt, eet ik besmukt Pittig gebraden, niet te versmaden Vreet mij ongans. Mevrouw, mijnheer, Dit was het, zo ongeveer.…

Eva riep haar man erbij de weëen kwamen regelmatig voorbode van wie komen zou het eerste leven uit een vrouw met zwoegen prijsgegeven. Onwennig pufte hij het ritme mee terwijl zij steunend perste twee zonen zagen 't levenslicht en hun vaders lachende gezicht omdat hij toekomst had gekregen…

Was jij de voorbode van zacht in het keiharde ledikant waarin ik tijd heb doorgebracht buiten de rede van verstand heb ik mijzelf met jou gestreeld op kale plekken van het zijn dat zo armlastig was bedeeld door grote menselijke pijn ik ken moeder en mijn vader als bouwers van het warmste nest zonder zachte levensader; onder jouw vacht…

de zon schijnt in kristal breekt in duizend kleuren je ogen lichten op een twinkeling glijdt over je gezicht lippen glanzen en je lach straalt warmte woorden gaan in lentevlucht cirkelen naar mij terug bloemen geuren wiegen in de sprankelende voorjaarslucht kom maar zonnefee neem in je verschijnen de voorboden van zomer…

zoals een weiland plotseling stilhoudt in een voorbijgaande trein vogelvrij, hersenspinsels die zowel wolkenloos als lucht zijn of een ongeplande aankomst een harde noot om te kraken door te dringen tot randmeren een voorbode van verleden jaar soms heb je een hamer nodig om bij het zachte vruchtvlees te geraken voorbij bestemming…

De dauw was weer de voorbode van een heerlijke, zonnige dag...…

Weer is er de koude stilte, na eindloos zwijgen opgelegd, voorbode van de poolkilte en het woordenloze gevecht, dat geen van ons twee kan winnen en tegenstreven evenmin. Geen moed opnieuw te beginnen, want boos en `wat heeft het voor zin'.…

Teder als een bloeiende roos verwelkomt de zoen een innige droom Het opent de roes schaamteloos om openlijk te worden ontvangen als een voorbode van geestelijke instroom De aorta zwelt aanstonds met verlangen alle levenssappen transporterend het nijpende energietekort compenserend Slechts door een enkele lipsamensmelting ontstaat deze alles…