Alle inzendingen over voorgeslacht

[Haiku] een mespunt zonlicht valt op dit oude portret – de blik blijft donker…

Je voorouders hebben voorgeslacht; ook hun voorgeslacht heeft voorouders en dus is de speurtocht naar hen een helse klus. Waar onderzoekend vuurtje brandt is rook dus als het de onderzoeker weer lukt de rook weg te jagen is hij verrukt Jan woordenaar Bontje, 7 maart 2021…

Voorgeslacht Ruige borst en brede schouders, Leeuwenhart en aadlaars oog: Rijzig kroost van reuzenouders Vorstlijk zaad, in adel hoog: Onvergeetbaar voorgeslacht.…

Voorgeslacht: Ruige borst en brede schouders, Leeuwenhart en adlaars oog: Rijzig kroost van reuzenouders Vorstlijk zaad, in adel hoog: Onvergeetbaar voorgeslacht.…

Tijdloos staan jullie hier, Eeuwenoude bomen die nootjes Schonken aan hem Die mijn vader, Mijn opa was - En nu ikzelf vader Ben geworden Raap ik met mijn jongsten De nootjes die sporen In zich dragen van ons Onzichtbaar voorgeslacht…

Nederland een mooie naam Gevormd door lage landen Maar wat is recht op vaderland Als je afstamt van Kimbren Teutonen Kaninefaten Friezen Franken Saksen Kelten en Batavieren Die in je voorgeslacht zaten te mieren Ik wil ze daar graag voor bedanken Kortzichtig denken dit is mijn land Haalt uit voorgeslacht verband Waarom verre verwanten…

Geslagen merktekens van ’n onvrij voorgeslacht, erfenis van angsten in mijn ziel gebrand Diepe waters verken ik door stroming meegesleurd, op golven berijd ik mijn grillige levenszee Patronen geweven van draden van onmacht, in de stof van mijn leven strijk ik de kreukels glad…

En plechtig, in vervallen ridderzalen, Stonden te zwijgen, held naast held, de stalen Harnassen van mijn ad'lijk voorgeslacht; En 'k hoorde, schuif'lend langs de kronkeltrappen, Tot boete voor vergeten schuld de stappen Van verre vad'ren spoken door de nacht. --------------------------------------------- uit: Nagelaten Gedichten (1934…

een volle beker staat te wachten op de rand het lepelt door de buik van het voorgeslacht lepelt en roert honing en bier wat heeft de mond gedronken dat de mond niet proeft? -------------------------------------- uit: 'Parmentier', 13, 2004.…

Toen in de slag van Fontenoy een Ier het allemaal verdomde en riep: Cuimhne ar Luimneach, waarna Fransen en Ieren naar voren stormden, tot geen Engelsman Gods aarde nog vervuilde, toen, mijn lief, werd mijn voorgeslacht geboren, mijn ongedode herinnering aan jou steeds weer herboren en jij aan mij gebonden of je wilt of niet.…

ongezouten lippen trotseren geblindeerd speeksel woorden trekken zich terug een mond achterlatend waarmee maar gezegd is alsof we een luchtje scheppen ik ben er nog niet uit waarom of hoe dit kon gebeuren de tijd lijkt zich te herpakken in een ontzield hemellichaam voorgeslacht verbergt zich achter zelfportretten, vanouds ruimschoots…

en weegt, hij oordeelt of het goed genoeg is geweest alleen, altijd hij alleen de waarheid voor hem alleen komt hij later weer naar buiten de sporen op zijn ziel geëtst getuigen dat het van daar af aan enkel beter wordt, dát belooft hij zonder morren en nog veel meer ook hij is het verplicht aan zijn nageslacht en ook wel aan zijn voorgeslacht…

Nu is het laatste wel de aard van heel ons voorgeslacht, we doen het zo maar van de brug, al in de Keizersgracht. Hoewel ik mij verplaatsen kan, wat echter langzaam gaat, kom ik geheel tot stilstand, als u op mijn tenen staat. Romeinen 12 :3…

Terwijl ik onderdompel in verleden vaar jij langs mij de toekomst binnen totdat wij elkaar treffen op dezelfde plek Begonnen halverwege maak jij eens af waar ik bleef staan met spotgelach - een traan op een hete plaat - herken ik je uit ons voorgeslacht Waaruit jouw zonen weer te voorschijn komen de hete plaat misschien iets koeler de…

sphingisch wich'lend wereldrijk, Die uit verre gebergten had gesticht Ongenaakbaarheid tot het laatst Gericht, Buiten heiligschennend mensenbereik, Diep op de bodem slaapt van de eeuwigheid Uw vrome chrysalide, en wacht, en wacht: Ik wilde, dat voleindigd was de tijd, Die verned'ring aan uw weerloosheid bracht, En opsteeg naar uw godlijk voorgeslacht…

Als de pest je huis en lijf bereikt Schrik je op en kijkt om naar De duizenden gesloten deuren van het vertrokken voorgeslacht Alle wiegelied en nijverheid Versmalt tot enge gangen Waar je niet, waar je nooit in wilt lopen Stofzuigerslang van de eeuwigheid Opsomming wordt enkelvatting Het moment bepaalt vast het verder verloop Als…

Die maanden dat ik niet kon gaan besefte ik ten volste het gemis geen bandje kon de liefdesband vertolken van tekstbelevend zingen op echo’s van ons voorgeslacht in een doorlevende bezieling, het vreugdevol de Levende ontmoeten de warmte van Zijn Woord over je heen gespreid de liefdevolle ogen van wie om je geven de vrede…

Lief plekje grond, omringd door groene dijken Door 't voorgeslacht ontwoekerd aan de zee Door vaart en weg verdeeld in kleine rijken Waarop vol pracht de bloemenvelden prijken Een oord van vree Hier klinkt het lied van d'arbeid allerwegen Te midden van de zangen der natuur En verre van 't rumoer der stad gelegen Komt hier 't gevoel van…

Zie het vernuft, met waterwegen in dit land ons voorgeslacht met spade, paard en wagen rijk groeven kanalen, bouwden molens, eerst een dijk de werken van hun handen houden immer stand. En is er elders veel gewoel, dan lees ik deze regel even: Holland polderland, gemaakt voor samenleven.…

De ontzetting soms, ver, uit de diepste schacht Van de erfenis, als de avondschemering Naar dageraad van tijd de herinnering Terug doet flikk'ren van mijn voorgeslacht: Ik ruik de bloed'ge wet van 't: Sterf of slacht, Wanneer mijn ogen, wijd, de tinteling Van 't laatste licht opzuigend, ieder ding Zien als een dreiging van vijand'ge nacht…

't Bleef uit, schoon 't Voorgeslacht in d' oude Doelen smulde; 't Bleef uit, schoon 't honderdmaal gediend werd van advies; Ofschoon de geest des tijds van koen verkeerde in kies; Ofschoon Napoleon mijn wens bijna vervulde. 'k Hoop in mijn wanhoop nog: de Raad beraadslaagt weer!…

Daar in die hoek ligt onze dodenakker in de oksel van de nacht waar allen vrij zijn van gejakker; het omhulsel van ons voorgeslacht. Een parasolmier in zijn laatste epos stort van de schouder van een soortgenoot in de diepte van de chaos van de schimmelkamer van de dood. Het neerzetten van schotten helpt de infiltranten mee.…

Met doel voor ogen, vol van innerlijke kracht een goede reis, het wordt me dagelijks gewenst maar bovenal, zoveel als mogelijk hervinden van wat het voorgeslacht verliet, omwille van?…

En schijnt ook geen ster door de grauwe mist En huilt ook de storm door de nacht - Ik schuif de armstoel bij het vuur, De zetel van 't voorgeslacht. Blond meisje met uw rozenmond, Kom, zet u op mijn knie, Vertel mij van al de liefde, zo zoet, Die ik in uwe ogen zie.…

Achterhoek gepacht En kijk, we zitten weer in 't jaargetijde Waar hij als natuurbeminnaar naar smacht Dat stappen in de buitenlucht door al die kleurenpracht Dat krieken van de morgen en het vallen van de nacht Dat vredige, ja zeg maar dat gewijde Er is niets mooiers in het leven dan de jacht Daar vindt hij zijn vervulling, net zoals zijn voorgeslacht…

Het vroegste Voorgeslacht mocht op uw macht vertrouwen, En 't laatste Nakroost zal nog op uw goedheid bouwen, Verwoesting ware in 't rond, zo lang de Tijd gebiedt, De worm ontzinkt de worm, maar uwe Liefde niet!…

't Zijn nog steeds dezelfde klachten, Voorgeslacht en tijdgenoot Werken nog met de oude krachten: Sterken maken zwakken dood. Voor je naasten moet je leven, Is het hart maar goed geplaatst; Ja, zo staat er wel geschreven, Maar je zelve ben je 't naast.…

't Zijn nog steeds dezelfde klachten, Voorgeslacht en tijdgenoot Werken nog met de oude krachten: Sterken maken zwakken dood. Voor je naasten moet je leven, Is het hart maar goed geplaatst; Ja, zoo staat er wel geschreven, Maar je zelven ben je 't naast.…

Zie, lieflijke Vrijheid, zie neder op aard, Mijn volk is de roem van zijn voorgeslacht waard. Laat zich met uw mantel de snode bedekken, Die dood en verwoesting haar zusteren heet; Wij zien, trots de mom, haar afzichtige trekken, De dolk en de toorts in haar handen gereed. Zie, lieflijke Vrijheid!…

Voorgeslachten kwijnden henen, En wij bloeien op hun graf; Ras zal 't nakroost ons bewenen. 't Mensdom valt als blaadren af. 't Stof, door eeuwen saamgelezen, Houdt hetzelfde graf bewaard. Buiten U, o eeuwig Wezen! Ach! wat was de mens op aard'! Maar door U aan 't niet onttogen, Liet uw gunst hem niet alleen.…