Alle inzendingen over voorvoelend

Voorvoel mij Voorvoel mij, zei ze verstild, stil dan zegt ze, in ongeduld Bedoel je, zeg ik, dat ik voorvoelen kan?…

Een windje zacht als neveldruppels, een beetje late zonneschijn, niet meer zo wild en onuitstaanbaar maar teer als 't liedje van een kind; zo kan ook deze avond worden na al het drukke en de last van loden hitte, zwoegen, zweten, een blij voorvoelen van de nacht die koelte brengt en even vrede al is het oorlog in Beiroet en gaan vannacht…

ik beloof geen galjoenen geen vloot met duizend zoenen maar laveer op je zee en in tegenwind neem ik je mee in blauwgroene golven zie ik de koers die je schuimkoppen volgen maar mijn kiel is verbolgen snijdt door het water met het diepste gevoel strandt een horizon later in de chaos die ik voorvoel niet met geweld je bent niet geveld…

Die avond zag ik buiten de maan mistroostig staan werd ik door vrees bevangen, voelde zorg en verlangen. Voelde tekens en iets van loodzwaar gewicht bijna gezwicht, ervoer ‘n strak gedicht en opkomende rimpels in dat gezicht. Ik zag een zwart-witfoto van kinderen nog zonder leed nog niet hoe de dood haar de toekomstdas om deed. Ik zag alleen…

je zwaait en zwaait nadat ik de deur uitstap en nog even over je bolletje heb geaaid ik weet nu het is voor mij als afscheid bedoeld ik reageer misschien wel iets te onderkoeld je zwaait en zwaait nog maar eens een keer ‘k roep nog tot morgen dan zie ik je weer en als ik me heb omgedraaid en een laatste keer naar haar heb terug…

Sjaals van zilver zijn de webben in de rododendrons waar de spinnen ateliers en woonplaats hebben; langs de uitgebloeide bollen hangt het franje van hun werk; als het warme waaien in de holtes van een struik, zo is het weven ingewikkeld voor de domme prooien die hun lijf en vleugels op de lijm beproeven, huiverend de koudste opperklem voorvoelend…

We liepen in de bossen En bij een heuvel waar één klaproos tussen een zee van koolzaad, ging het over de dood en het voorvoelen ervan: lang geleden, op haar verjaardag stortte haar geliefde van een berg 't ging ook over Thomas Moore en zijn boek: de magie van het dagelijkse leven We deden nog een boodschap en voor de winkel sprak ons…

In de herfst van mijn leven roepen vallende dode bladeren soms een elegische stemming in mij op en laten mij het einde vaag voorvoelen. Gelukkig blijft het tijdstip, net als de witte, koude sfeer, onbestemd en onbekend, met een sprankje hoop in nevelen gehuld.…

ik niet ken en terwijl ik hem beter ga bestuderen merk ik dat ik mezelf onbewust in hun wereld ben gaan posteren even voel ik me een van hen tijd en zijn aanvoelen ik probeer hun denken ten diepste in te denken blijf het proberen het ontdekken wat ze bedoelen wat ze eigenlijk willen zeggen hun verwachtingen zoals ik die nu ook heb te voorvoelen…

Want stel je voor En ‘wat als’ Kwetsbaar voor geluk Afstand inbouwen Leven in het toen Leven in het dan Zien van mogelijkheden Terwijl ze er nu al zijn Ontbreekt het mij Aan lef en doorzetting Blijf hangen in De melancholie van mijn zijn Verbind ik mij Heel erg maar Niet helemaal Met mijn hart Breekbaar is De liefde Voorvoelend…

Terwijl ik naar beneden tuur naar het hout dat dieper daalt, voorvoel ik al mijn laatste uur dat hier eens wordt herhaald. En mocht ik ooit door deze laan gedragen worden in een stoet, blijf dan niet bij de afgrond staan, dat doet een mens geen goed.…

Ik voorvoel al zijn verdriet als hij blanke Knechten ziet. Want begrijpen zal hij ’t niet; hij hoort zwart te zijn, die Piet!…

zijn 14e compositie voor orkest Arnold Schoenberg sidderde als voor de pest leefde elke vrijdag de 13e op extra hete kolen lood in het lijf tot klokslag spookuur sliep dan in met zingende violen typisch paraskevidekatriafobisch was zijn dode punt dramatisch 13 minuten vóór twaalf middernacht op vrijdag juli de dertiende waren hun angsten voorvoelend…